Στο βουνό ψηλά εκεί: 4... κορυφαίοι προορισμοί

της Ηρώς Κουνάδη

Δεν πάνε καλά καλά ούτε δέκα χρόνια από τότε που η 11η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Βουνού, για να θυμίζει στο 70% του δυτικού πληθυσμού που κατοικεί στις πόλεις την ζωτική αξία των βουνών και την τεράστια σημασία που έχει η προστασία τους για το μέλλον του ταλαίπωρου πλανήτη, κι άρχισαν ήδη τα αφιερώματα; Θα αναρωτηθεί κανείς. Και μάλλον θα έχει δίκιο.

Δεν έχει, όμως, τόση σημασία τελικά η αφορμή. Ακριβώς όπως το ότι αγοράζουμε τριαντάφυλλα την ημέρα της μητέρας δεν σημαίνει πως δεν την σκεφτόμαστε όλον τον υπόλοιπο χρόνο (ή, στην πιο extreme εκδοχή του παραδείγματος, το ότι κάποια ζευγάρια βγαίνουν για φαγητό την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν αποδεικνύει ότι δε γιορτάζουν τον έρωτά τους τον υπόλοιπο χρόνο) έτσι και το ότι αναφερόμαστε σε παγκόσμια ημέρα βουνού δεν συνεπάγεται πως ελλείψει «επετείου» τώρα θα εξορμούσαμε στις θάλασσες.

Παίρνουμε τα βουνά από επιλογή, κι όχι επειδή μας το υπαγορεύει κάποια διεθνής σύμβαση, κι ανακαλύπτουμε ειδυλλιακά μονοπάτια, απάτητες κορυφές, γραφικά χωριουδάκια και ξέφωτα που ευωδιάζουν πεύκο. Και μην ακούσουμε παράπονα για κλειστά χιονοδρομικά και θερμοκρασίες Ιουνίου. Το χιόνι, όσο όμορφο κι αν είναι μέσα στη σιωπηλή απεραντοσύνη του, κρύβει μερικές από τις μεγαλύτερες ομορφιές των βουνών. Και μας κλείνει και το δρόμο για τα καταφύγια.

Όλυμπος
 
Το βουνό των βουνών, η κατοικία των Ολύμπιων θεών, είναι σαφώς ο ιδανικότερος προορισμός για να τιμήσετε την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού όπως της αρμόζει. Αν συνυπολογίσετε τα γραφικά χωριά του, την εξαίσια κουζίνα και το γεγονός ότι καταφέρνει παραδόξως να παραμένει εν πολλοίς σχετικά αλώβητος από τον μαζικό τουρισμό και την «αξιοποίηση» που ταλαιπωρεί άλλα βουνά της χώρας – χειμερινούς προορισμούς, έχετε ένα λόγο παραπάνω να ετοιμάσετε βαλίτσες.

Πιο βουνό δεν γίνεται: Η ανάβαση του Ολύμπου δεν είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο για τους μη έμπειρους πεζοπόρους - ορειβάτες. Ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες, πολλές διαδρομές είναι αποκλεισμένες από τα χιόνια. Πριν επιχειρήσετε την εξόρμηση, επικοινωνήστε με κάποιο από τα πέντε καταφύγια για να ζητήσετε πληροφορίες και να κανονίσετε την διαμονή σας. Ένα από τα καλύτερα καταφύγια του Ολύμπου βρίσκεται στο οροπέδιο των Μουσών, και ονομάζεται Χρήστος Κάκαλος, προς τιμήν του πρώτου ορειβάτη που πάτησε την κορυφή του Μύτικα. Η συντομότερη ανάβαση προς αυτό το καταφύγιο ξεκινά από το Γουμαροστάλι, διαρκεί 4,5 ώρες και δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε παιχνιδάκι. Αν είστε αποφασισμένοι να το επιχειρήσετε, επικοινωνήστε με τον Μιχάλη Στύλλα στο τηλέφωνο 6937361689, για να κλείσετε τη διαμονή σας στο καταφύγιο (υπολογίστε περί τα 12 ευρώ το άτομο ανά διανυκτέρευση).

Αν προτιμάτε χωριό: Το Λιτόχωρο και ο Παλαιός Παντελεήμονας είναι οι “hot” προορισμοί του Ολύμπου, με όλη την υποδομή αλλά και την κοσμοσυρροή που συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός. Η μοναδική φύση που περιβάλλει το Λιτόχωρο και τα λιθόκτιστα καλντερίμια του Παλαιού Παντελεήμονα δικαιολογούν τον τίτλο τους. Αν προτιμάτε κάτι πιο εναλλακτικό, η κρυμμένη από τους προβολείς της δημοσιότητας Καρυά είναι ο προορισμός σας. Κτισμένη σε υψόμετρο που αγγίζει τα 900 μέτρα, περιτριγυρισμένη από καταπράσινες βουνοπλαγιές, με τις κόκκινες κεραμιδοσκεπές της να ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα πυκνά ελατοδάση, είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυθεντικό Όλυμπο μπορείτε να προσεγγίσετε χωρίς πεζοπορία.

Διαμονή στα πέριξ: Δείτε στη δεξιά στήλη, Σχετικά Άρθρα, προτάσεις διαμονής στην Καρυά, το Λιτόχωρο, τον Άγιο Δημήτριο, τη Ραψάνη και τον –λίγο πιο τουριστίκ, αλλά τόσο γραφικό– Παλαιό Παντελεήμονα.

Για καλοφαγάδες: Οι Πλειάδες στον Παλαιό Παντελεήμονα ειδικεύονται στο κυνήγι, αλλά και στα ζουμερά κρέατα στη σχάρα γενικότερα. Αρνάκι σούβλας, κοντοσούβλι και χωριάτικες πίττες θα απολαύσετε στην Αμβροσία, στην Καρυά. Η ταβέρνα του Δημάτη στον Άγιο Δημήτριο μετρά μισό αιώνα ζωής και… εξειδίκευσης σε σπεσιαλιτέ όπως τα μαριναρισμένα φιλετάκια αγριογούρουνου και το κοκκινιστό ζαρκάδι. Ναι, για όποιον δεν κατάλαβε, η περιοχή προσφέρεται για κρεατοφαγία μέχρι τελικής πτώσης.

Ταΰγετος

Πόσα γνωρίζετε για τον Ταΰγετο; Αν δεν έχετε κανέναν ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό με τη Λακωνία –πέραν του κλασικού αρχαιολογικού προσκυνήματος στον Μυστρά και των βουτιών στα νερά της Μάνης– μάλλον όχι πολλά: Ότι τον τιμούσαν με την εκπαίδευσή τους τα στρατεύματα των αρχαίων Σπαρτιατών. Ότι οι κορυφές του είναι σκεπασμένες από πυκνά ελατοδάση. Ότι καθώς οδηγείς τη διαδρομή από την Σπάρτη προς τον Μυστρά, και τον χαζεύεις από τον δρόμο που αγκαλιάζει τους πρόποδές του, μοιάζει ένα από τα ψηλότερα βουνά που έχεις δει –δεν είναι: για την ακρίβεια, έρχεται δωδέκατος στην υψομετρική κατάταξη. Έχετε πολλά να μάθετε ακόμα.

Πιο βουνό δεν γίνεται: Ο Ταΰγετος είναι ο αγαπημένος των ορειβατών, καθότι παραμένει προσβάσιμος στο μεγαλύτερο μέρος του ακόμα και κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Τα εξαιρετικά σηματοδοτημένα μονοπάτια του προσφέρονται για ατελείωτες βόλτες, ακόμη και αν είστε υπέρ-αρχάριοι. Ένα από τα καλύτερα –και ευκολότερα– είναι εκείνο που ξεκινά από την πηγή Μαγγανιάρη και σκαρφαλώνει μέχρι την κορυφή Προφήτης Ηλίας, στα 2.047 μέτρα –ή μέχρι όπου αντέχετε. Στα μέσα περίπου της διαδρομής αυτής, βρίσκεται το Καταφύγιο του Ταΰγετου, όπου μπορείτε να διανυκτερεύσετε. Η διαδρομή από την πηγή Μαγγανιάρη έως το καταφύγιο διαρκεί περί τις δύο ώρες. Για να κανονίσετε τη διαμονή σας στο καταφύγιο, αλλά και για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον ΕΟΣ Σπάρτης, στο τηλέφωνο 27310 22574.

Αν προτιμάτε χωριό: Η Παλαιοπαναγιά και το Ξηροκάμπι είναι οι δύο up-and-coming προορισμοί του Ταΰγετου. Παραδοσιακή αρχιτεκτονική, γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια, και μοναδική θέα στις καταπράσινες πλαγιές του βουνού είναι τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματά τους. Δύο εντυπωσιακά ξενοδοχεία, το Ιλάειρα Mountain Resort, και το Ταλετόν, στα οποία έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν (δείτε στη δεξιά στήλη, σχετικά άρθρα) υπόσχονται ονειρεμένα weekends με άρωμα βουνού… και τηρούν –εγγυημένα– την υπόσχεσή τους.

Διαμονή στα πέριξ: Δείτε στη δεξιά στήλη, Σχετικά Άρθρα, προτάσεις διαμονής στον Μυστρά και το Γύθειο, για τους… άπιστους που σκέφτονται να τιμήσουν την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού, αλλά δεν αντέχουν για πολύ μακριά από τη θάλασσα.

Για καλοφαγάδες: Το εστιατόριο Τόριζα, στον ομώνυμο οικισμό, σερβίρει σπιτικά μαγειρευτά και τοπική κουζίνα. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το παστό χοιρινό που οι ντόπιοι ονομάζουν σύγκλινο, και τον κοκκινιστό κόκορα με χυλοπίτες. Εξαίσιες τοπικές σπεσιαλιτέ, όπως λουκάνικα με πορτοκάλι και γουρουνοπούλα στον φούρνο, θα δοκιμάσετε στην Δροσοπηγή, στο Παρόρι. Σπιτική κουζίνα και τοπικές νοστιμιές, με υπέροχη θέα στην Καστροπολιτεία του Μυστρά, θα απολαύσετε στα Χρώματα, στα Πικουλιάνικα.

Πίνδος

Όταν μαθαίναμε την έννοια του βουνού στο σχολείο, το όνομά της ακουγόταν πρώτο –πριν ακόμα κι από αυτό του Ολύμπου. Τι κι αν «τεχνικά» δεν είναι βουνό –τουλάχιστον όχι στον ενικό– τι και αν λίγοι μπορούν να απαριθμήσουν περισσότερες από τρεις κορυφές της; Η Πίνδος, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της, είναι όλα όσα ζωγραφίζουν οι εικονογράφοι των παιδικών βιβλίων που εκτυλίσσονται στο «βουνό»: μυτερές κορυφές που αγγίζουν τον ουρανό, πυκνά σύννεφα που μισοκρύβουν τα φουντωτά ελατοδάση της, πέτρινα σπιτάκια με καμινάδες που αχνίζουν.

Πιο βουνό δεν γίνεται: Ο Σμόλικας είναι η ψηλότερη κορυφή της Πίνδου, και το δεύτερο μεγαλύτερο βουνό της Ελλάδας. Τώρα που εμπλουτίσατε τις γεωγραφικές σας γνώσεις, ας περάσουμε και στα χρηστικά: το καταφύγιο του Σμόλικα βρίσκεται πολύ κοντά στη θρυλική Δρακόλιμνη, στην καρδιά ενός τοπίου συγκλονιστικής φυσικής ομορφιάς, και είναι ένα από τα καλύτερα οργανωμένα καταφύγια της χώρας. Εδώ θα φτάσετε από το μονοπάτι που ξεκινά από το χωριό Παλαιοσέλι, περνά από τη Δρακόλιμνη και καταλήγει στο Κεράσοβο, ή αλλιώς Αγία Παρασκευή. Για τους… τεμπέληδες, υπάρχει και δασικός δρόμος που ανεβαίνει στο καταφύγιο από το Παλαιοσέλι. Για τις λεπτομέρειες της διαμονής σας, θα επικοινωνήσετε εκ των προτέρων με τους υπεύθυνους του καταφυγίου, στο τηλέφωνο 6946 670565.

Αν προτιμάτε χωριό: Όρεξη να ‘χετε να διαλέγετε. Θέλετε ξεχασμένα στον χρόνο παραδοσιακά χωριά, να ευωδιάζουν ψωμί που ψήνεται στον ξυλόφουρνο; Θα οδηγήσετε για σαράντα περίπου λεπτά από την Κόνιτσα μέχρι τα Μαστοροχώρια. Θέλετε λίγο από ορεινό glam σε δωμάτια με τζάκι, και άπειρες επιλογές για βόλτες; Θα μείνετε στα Ζαγοροχώρια. Θέλετε χαλαρές βόλτες σε ήσυχα καλντερίμια, και το φαράγγι του Βίκου σε απόσταση αναπνοής; Θα επιλέξετε την Κόνιτσα. Θέλετε αυθεντικά χωριά, πεζοπορικές διαδρομές και τσίπουρα σε καρτποσταλικά καφενεδάκια στις πλατείες; Θα ξεμακρύνετε μέχρι τα Τζουμέρκα.

Διαμονή στα πέριξ: Δείτε στη δεξιά στήλη, Σχετικά Άρθρα, προτάσεις διαμονής στην Κόνιτσα, το Ανατολικό Ζαγόρι, τα Δυτικά Ζαγοροχώρια, τα Τζουμέρκα και –για τους αμετανόητους city lovers– τα Ιωάννινα.

Για καλοφαγάδες: Στο Μεγάλο Πάπιγκο, στο Δυτικό Ζαγόρι, η Καλλιόπη και η Ταβέρνα του Ιωαννίδη σερβίρουν σπεσιαλιτέ «της μαμάς» και βέβαια ζουμερή σχάρα. Για ντόπιες σπεσιαλιτέ τύπου αγριογούρουνο και πέστροφα καπνιστή, η διεύθυνση είναι μία: Μπουραζάνι, περί τα 8 χιλιόμετρα έξω από την Κόνιτσα, προς τα αλβανικά σύνορα. Σπιτικά μαγειρευτά θα απολαύσετε στο Καπνισμένο Τσουκάλι, μέσα στην Κόνιτσα. Αν ο δρόμος σας φέρει στην Αρίστη, το πρώτο από τα Ζαγοροχώρια που συναντάτε καθώς ανηφορίζετε από την Κόνιτσα προς τα Ζαγοροχώρια, επιβάλλεται μια στάση στο Εν Αρίστη, για εξαίσια ντόπια κρέατα στη σχάρα.

Πήλιο

Αν ο Όλυμπος ήταν η μόνιμη κατοικία, το Πήλιο ήταν το εξοχικό των δώδεκα θεών. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί η παιδική χαρά της θεϊκής παρέας κερδίζει στα σημεία το… υψομετρικό δέος του Ολύμπου: καταπράσινο και γεμάτο τρεχούμενα νερά, διάσπαρτο με πέτρινα χωριουδάκια και πλαισιωμένο από τοπίο γεμάτο εναλλαγές (ουρανός, θάλασσα, δάσος, καταρράκτης, χωριό, θάλασσα, ξανά ουρανός, πίσω από κάθε στροφή του δρόμου) το Πήλιο δεν εξαντλείται ποτέ.

Πιο βουνό δεν γίνεται: Ελλείψει καταφυγίου, θα κινηθείτε στα χωριά της δυτικής πλευράς –η οποία είναι ό,τι πιο κοντινό στην οριτζιναλιτέ του βουνού έχει να επιδείξει το Πήλιο. Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας καυχιέται για το μεγαλύτερο υψόμετρο του Πηλίου. Κτισμένο το 15ο αιώνα σε υψόμετρο 620 μέτρων, πνιγμένο στις μηλιές, τις καστανιές, τις κερασιές και τα πλατάνια, το χωριό προσφέρει μερικές από τις ομορφότερες διαδρομές σε καλντερίμια, μοναδικά φυσικά τοπία με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά, και μια από τις γραφικότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου. Για τη διαμονή σας εκεί, μία από τις καλύτερες επιλογές είναι το Ανωβολιός Traditional Resort, οι τιμές του οποίου ξεκινούν από 100 ευρώ για το δίκλινο δωμάτιο με πλούσιο, παραδοσιακό πρωινό.

Αν προτιμάτε χωριό: Θα δυσκολευτείτε να διαλέξετε, ανάμεσα στην κοσμοπολίτικη Πορταριά, την ήρεμη δύναμη της Μακρινίτσας, την αγαπημένη των honeymooners Τσαγκαράδα, την σταθερή αξία της Ζαγοράς και την αρχοντική Βυζίτσα. Όπου και αν επιλέξετε να κινηθείτε, το βέβαιο είναι πως θα αναπνέετε βουνό σε κάθε σας βήμα –και πως πάντα θα επιστρέφετε, για να εξερευνήσετε λίγο Πήλιο ακόμα.

Διαμονή στα πέριξ: Δείτε στη δεξιά στήλη, Σχετικά Άρθρα, προτάσεις διαμονής σε κάθε γωνιά του Πηλίου.

Για καλοφαγάδες: Το Μεϊντάνι στη Ζαγορά σερβίρει εξαίσιο, ζουμερό αγριογούρουνο και άλλες τοπικές σπεσιαλιτέ με ένα twist φαντασίας –π.χ. μελιτζάνες στο πήλινο με τέσσερα τυριά και μπέικον. Η Κρίτσα στην Πορταριά είναι μία από τις πιο hot διευθύνσεις για παραδοσιακή πηλιορείτικη κουζίνα, ενώ στο Αγνάντι στην Τσαγκαράδα θα δοκιμάσετε ζουμερά κρεατικά στη σχάρα. Τα Οινομαγειρέματα στη Ζαγορά επιμένουν στα σπιτικά μαγειρευτά, ενώ το εστιατόριο του Ανωβολιός Traditional Resort, στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας δημιουργεί με υλικά από την πηλιορείτικη γη «πειραγμένες» συνταγές.