Σπέτσες: Τα μπάνια του φθινοπώρου

της Ηρώς Κουνάδη

Πιτυούσα ονόμασαν το νησί οι αρχαίοι Έλληνες. Πευκόφυτη, δηλαδή. Όνομα που κράτησε μέχρι και τα χρόνια της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Του ταίριαζε. Θα μπορούσε να το διατηρεί μέχρι σήμερα. Ίσως όμως και να το αδικούσε: θα τόνιζε μία μόνο διάσταση –το υπέροχο, ομολογουμένως, πευκοδάσος της ενδοχώρας– ενός ιδιαίτερα πολύπλευρου νησιού. Ενός νησιού με ένδοξη Ιστορία, σημαντικά αξιοθέατα, ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, πανέμορφες, λιλιπούτειες παραλίες, γαστριμαργική παράδοση και έντονη νυχτερινή ζωή.

Ενός νησιού που σε εκπλήσσει, που σε παίρνει από το χέρι για να σε ξεναγήσει στην Ιστορία, στα τοπία του και στα παιδικά σου χρόνια –τότε που τα πράγματα ήταν απλούστερα, οι ρυθμοί πολύ πιο αργοί και τα καλοκαιρινά μεσημέρια είχαν γεύση καρπούζι– που σε παρασύρει στους ρυθμούς του, που σε νανουρίζει με τη γαλήνη του το απομεσήμερο –ναι, αν αναρωτιέστε, στην παντελή απουσία αυτοκινήτων οφείλεται αυτή η ονειρική ησυχία– για να σε ξυπνήσει με τα beats του παλιού λιμανιού το βράδυ, και να σε κρατήσει ξύπνιο για να δεις τον ήλιο να ανατέλλει ενώ χορεύεις ακόμα.

Σιγά σιγά όμως. Πρώτα θα χαζέψεις τα καπετανόσπιτα, τα χαρακτηριστικά αρχοντικά του νησιού, από την Ντάπια, το νέο λιμάνι, που πήρε το όνομά του από την τουρκική λέξη για το κανονιοστάσιο, και σε όλο τον παραλιακό δρόμο προς την Κοργιαλένειο Σχολή και προς το παλιό λιμάνι. Περίτεχνα κιγκλιδώματα προστατεύουν τα παράθυρά τους, κόκκινες κεραμιδένιες στέγες προεξέχουν για να σκεπάσουν τις ψηλές προσόψεις τους, στενές πετρόχτιστες σκάλες οδηγούν στην κύρια είσοδό τους –καθότι κάποτε τα κύματα της θάλασσας χάιδευαν τους τοίχους αυτούς, ελλείψει παραλιακού δρόμου, και η είσοδος πραγματοποιούταν απευθείας από τις βάρκες.

Θα κάνεις μια στάση στην πλατεία με τα κανόνια, θα σταθείς μπροστά στο άγαλμα της Μπουμπουλίνας, και θα επισκεφτείς το ομώνυμο μουσείο, που στεγάζεται στο μεγαλοπρεπές αρχοντικό της ηρωίδας.

Κι αν θες να συνεχίσει το sightseeing, θα κάνεις οπωσδήποτε μια στάση αρκετών ωρών στο Μουσείο των Σπετσών, το οποίο στεγάζεται στο αρχοντικό του Χατζηγιάννη Μέξη, ενός από τους πρώτους άρχοντες του νησιού στα χρόνια του Αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, και τα εκθέματα του οποίου σκιαγραφούν περισσότερα από 4.000 χρόνια ιστορίας του νησιού και καλύπτουν όλες τις εκφάνσεις της τέχνης του. Από τα σημαντικότερα εκθέματα, η Σημαία της Επανάστασης, τα οστά της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, τα όπλα και οι προσωπογραφίες των Σπετσιωτών ναυμάχων, οι υδατογραφίες και ελαιογραφίες πλοίων του Αγώνα, το στόλισμά τους και τα ακρόπρωρα συμπεριλαμβάνονται στα κειμήλια της συμβολής των Σπετσών στην Εθνεγερσία του 1821.

Θα περιπλανηθείς στην παραλιακή περαντζάδα, αλλά και στα στενά δρομάκια πίσω της, σε ήσυχες γειτονιές με λευκά σπιτάκια, ολάνθιστες αυλές και τα χαρακτηριστικά των Σπετσών βοτσαλωτά ψηφιδωτά να κοσμούν τυχαία σημεία σε δρόμους και αυλές σπιτιών και να εκπλήσσουν τα βήματά σου. Θα σταθείς για να φωτογραφίσεις μια φουντωτή βουκαμβίλια, ένα λευκό σπιτάκι με μπλε παράθυρα και κόκκινα κεραμίδια, μια χρωματιστή πρόσοψη, μια ανέλπιστη θέα στη θάλασσα.

Θα δεις τα ιστορικά καρνάγια, στην περιοχή του παλιού λιμανιού, να στέκουν ακοίμητοι φρουροί και συνεχιστές μιας ιστορίας δύο χιλιετιών: σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εδώ ναυπηγήθηκαν ακόμη και τα πλοία του Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών.

Θα συναντήσεις, σε κάθε βόλτα, μερικά από τα αμέτρητα ξωκλήσια του νησιού. Λευκά με γαλάζιους τρούλους κάποια, πετρόχτιστα άλλα, δίνουν όλα μαζί το νησιώτικο folklore τόνο στην αρχιτεκτονική των Σπετσών.

Θα δοκιμάσεις τις αντοχές σου στην πεζοπορία, για να αναπνεύσεις το μοναδικό άρωμα χιλιάδων πεύκων στο δάσος της ενδοχώρας, αλλά και για να επιχειρήσεις την ανάβαση στον Προφήτη Ηλία, την υψηλότερη κορυφή του νησιού. Κι όταν κουραστείς, θα συνεχίσεις τη βόλτα στα πέριξ του λιμανιού, με ένα από τα μόνιππα αμαξάκια που, όπως ακριβώς και η ρετρό γοητεία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που αποπνέουν, δεν ταιριάζουν σε κανένα νησί περισσότερο απ’ ότι σε αυτό εδώ.

Θα επιβιβαστείς σε ένα από τα λεωφορεία –που θέλουν λίγη υπομονή, ειδικά αν η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για τα μέσα μαζικής μεταφοράς προέρχεται από κάπου προς τη Δυτική Ευρώπη– ή θα περπατήσεις (ναι, κι άλλο) μέχρι να βρεις τη δική σου, ονειρεμένη παραλία, η οποία ναι μεν δε θα είναι επιπέδου Κυκλάδων, θα σε εκπλήξει όμως αν έχεις συνδέσει τον Αργοσαρωνικό με φθινοπωρινές διακοπές ακριβώς για την έλλειψη αξιοπρεπών παραλιών. Μικροί ορμίσκοι, άλλοτε με βότσαλο κι άλλοτε με άμμο, πότε εντελώς ερημικοί και πότε stages για ξέφρενα πάρτι υπό τους ήχους των DJs του beach bar, και… προς Βορράν (του νησιού) τα σπουδαία. Δεν αποκαλύπτουμε άλλα, χρειάζεται εξερεύνηση το νησί.

Στα must and famous, η μεγάλη αμμουδερή παραλία των Αγίων Αναργύρων, όπου βρίσκεται και η περίφημη, κινηματογραφική Σπηλιά του Μπεκίρη. Ο θρύλος λέει πως αν πιείτε νερό από την πηγή που βρίσκεται μέσα στη σπηλιά, η οποία είναι η «Σπηλιά της Νεράιδας» στην οποία βρήκαν καταφύγιο η Τζένη Καρέζη και ο Ανδρέας Μπάρκουλης στην ταινία Τζένη Τζένη, ο έρωτάς σας θα κρατήσεις για πάντα. Εξίσου δημοφιλής και πολύβουος είναι ο Άγιος Μάμας, η πλησιέστερη στο λιμάνι παραλία, απ’ όπου ξεκινούν και τα λεωφορεία για τις υπόλοιπες.

Κι όταν αρχίσει να σουρουπώνει, θα πάρεις το δρόμο για το παλιό λιμάνι. Θα πιάσεις τραπέζι για ουζάκι και μεζέ, ή για βασιλικό δείπνο, με προνομιακή θέα στα πολυτελή yachts, και εν συνεχεία θα ακολουθήσεις τη μουσική ή τα πλήθη στα πολύχρωμα, ολοζώντανα, πολύβουα μπαράκια, όπου θα σε βρει η ανατολή. Να χορεύεις.

Η Αρμάτα
Οι εορτασμοί που διοργανώνονται κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτεμβρίου, και οι οποίοι κορυφώνονται με την αναπαράσταση της ιστορικής Ναυμαχίας των Σπετσών της 8ης Σεπτεμβρίου του 1822, και της ανατίναξης της τουρκικής ναυαρχίδας από τον σπετσιώτη πυρπολητή Κοσμά Μπαρμπάτση, αποτελούν μια εξαίρετη αφορμή για να (ξανα)επισκεφθούμε τις Σπέτσες. Χρειάζεται λίγο παραπάνω ψάξιμο για να βρείτε δωμάτιο στο νησί τις ημέρες των εορτασμών, αλλά το αποτέλεσμα αναμφίβολα θα σας ανταμείψει.

Φέτος, η αναπαράσταση της ναυμαχίας είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο, 12 Σεπτεμβρίου, ενώ το υπόλοιπο πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009: Έκθεση φωτογραφίας από το Ιστορικό Αρχείο Σπετσών με θέμα τον εορτασμό της Αρμάτας Παλαιότερων Ετών (ώρες λειτουργίας έκθεσης 10:00 – 12:00 & 18:00 – 20:00 από Πέμπτη έως Κυριακή)
20:30 Θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Σπετσών «ΔΟΝ ΚΑΜΗΛΟ», στο υπαίθριο θέατρο της ΑΚΣΣ.
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009 στις 21:00: Συναυλία με τον Δημήτρη Μπάση και την Γιώτα Νέγκα στην Πλατεία Ποσειδωνίου
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009 στις 20:15 Παραδοσιακοί χοροί (α. Από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Λίμνη» Ευβοίας, β. Ριζίτικα τραγούδια και Κρητικοί Χοροί από το Λαογραφικό Όμιλο Χανίων, γ. Νησιώτικοι χοροί από την χορευτική ομάδα του Δήμου Σπετσών, συνοδεία μουσικού συγκροτήματος)
Στις 21:30 Αναπαράσταση της «Ιστορικής Ναυμαχίας των Σπετσών»

Πού θα μείνετε
* Poseidonion Grand Hotel: Το ιστορικό ξενοδοχείο του 1914, στην περιοχή Ντάπια άνοιξε πάλι πρόσφατα τις πόρτες του, περιμένοντας τους εκλεκτούς του επισκέπτες να απολαύσουν τις πολυτελείς του παροχές. Τιμές: Από 200 ευρώ για ένα δίκλινο με θέα στον κήπου ή την πισίνα.
* Orloff Resort: Παράδοση και πολυτέλεια σε ένα υπέροχο οίκημα στο λιμάνι των Σπετσών. Τιμές: Από 210 ευρώ για το standard δίκλινο δωμάτιο.
* Nissia: Στις παραδοσιακές κατοικίες Nissia, στο κέντρο των Σπετσών, θα νιώσετε σα να βρίσκεστε στο δικό σας σπίτι στο νησί. Το συγκρότημα περιλαμβάνει ευρύχωρα studios και σουίτες για δύο έως τέσσερα άτομα αλλά και μεγάλες μεζονέτες και πύργους που μπορούν να φιλοξενήσουν έως 8 άτομα. Τιμές: Από 255 ευρώ για ένα studio για δύο άτομα.
* Armata Boutique Hotel: Παραδοσιακής αρχιτεκτονικής αλλά ανακαινισμένο για να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες, το Armata, με τα υπέροχα διακοσμημένα δωμάτια βρίσκεται στην περιοχή Ντάπια. Τιμές: Από 110 ευρώ για ένα δίκλινο με πρωινό.
* Villa Christina Hotel: Μόλις 150 μέτρα από το λιμάνι των Σπετσών, στην περιοχή Ντάπια, το Villa Christina αποτελεί μία οικονομική αλλά ιδιαίτερα φροντισμένη πρόταση, χάρη στον παραδοσιακά του χαρακτήρα. Τιμές: 60 ευρώ για ένα δίκλινο (+ 5 ευρώ για το πρωινό).

Πού θα φάτε
Φρεσκότατο ψαράκι και άλλους εκλεκτούς μεζέδες που να μυρίζουν θάλασσα, στον Ταρσανά, τον Πάτραλη στην Κουνουπίτσα, την Εξέδρα και το Νερό της Αγάπης επίσης στην Κουνουπίτσα –τα τρία τελευταία έχουν κατακτήσει τις δάφνες τους χάρη και στα μαγειρευτά τους. Οι τιμές τους κυμαίνονται σε λογικά πλαίσια, της τάξεως των 20-30 ευρώ το άτομο, αναλόγως τι θα παραγγείλετε.

Για ουζάκι με μεζέ, θα πιάσετε θέση στο ουζερί μεζεδοπωλείο Ορλώφ, ενώ οι φαν της σχάρας ορκίζονται στο όνομα του Στέλιου –και στις τιμές και των δύο, που δεν ξεπερνούν ποτέ τα 20 ευρώ το άτομο. Προτιμάτε μια πιο international εσάνς; Σημειώστε: La Scala στο παλιό λιμάνι –ελαφρώς τσιμπημένο, της τάξεως των 40-50 ευρώ το άτομο, φυλάξτε τη γνώση για ιδιαίτερες περιστάσεις– και Λιοτρίβι –bar restaurant με μεσογειακή κουζίνα, επίσης στο παλιό λιμάνι, με τις τιμές το maximum στα 30 ευρώ το άτομο.