Η απόλυτη λίστα: Τι θα κάνουμε φέτος το καλοκαίρι
Οι βουτιές, οι εκδρομές, τα ταξίδια, οι διακοπές, τα φεστιβάλ, και όλα όσα ονειρευόμαστε για το καλοκαίρι του 2021.
της Ηρώς Κουνάδη
Θυμάσαι πέρυσι τέτοια εποχή που λέγαμε πως το καλοκαίρι θα το ζήσουμε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, μετά από μόλις ενάμιση μήνα εγκλεισμού; Πού να ξέραμε, πως λίγο καιρό αργότερα μας περίμεναν πέντε συναπτοί (έξι αν μετρήσουμε και τον Απρίλιο). Τώρα και αν έχουμε κάθε λόγο να φτιάχνουμε λίστες με όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα –και όλα τα ενδιάμεσα– που έχουμε ήδη βάλει στο πρόγραμμα για φέτος το καλοκαίρι.
Θα πάρουμε το πρώτο πλοίο για Αγκίστρι με το που ανοίξουν οι υπερτοπικές μετακινήσεις, και θα πάμε για βουτιές στην Χαλικιάδα.
Θα κλείσουμε τραπέζι στον Ξυπόλυτο, στη Λούτσα, για ουζάκι και καλαμαράκι εκεί που σκάει το κύμα.
Θα δούμε τουλάχιστον ένα ηλιοβασίλεμα από τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Και τουλάχιστον μία ανατολή ξενυχτισμένοι σε κάποια παραλία.
Θα πάμε μια κυριακάτικη μονοήμερη στην Αίγινα, κι από εκεί θα πάρουμε το καραβάκι για το ακατοίκητο νησάκι της Μονής, που έχει μακράν τα ωραιότερα νερά ολόκληρου του Σαρωνικού. Στην επιστροφή, θα πιάσουμε τραπεζάκι για θαλασσινά με θέα θάλασσα στο πλακόστρωτο της Πέρδικας και θα ανηφορίσουμε για τέλειο ηλιοβασίλεμα στον Ελαιώνα (προλαβαίνουμε άνετα, το τελευταίο καράβι τις Κυριακές του καλοκαιριού φεύγει γύρω στις 22.00).
Θα τσουγκρίζουμε κοκτέιλ στις ταράτσες της Αθήνας, χαζεύοντας την φωτισμένη Ακρόπολη και διαφωνώντας αν αυτός ο καινούριος φωτισμός είναι τελικά ή όχι καλύτερος από τον παλιό.
Θα στρώσουμε πικνίκ σε κάποιο από τα ξέφωτα του Φιλοπάππου –αφού δυσκολευτούμε μπροστά στο δίλημμα θέα Ακρόπολη ή θάλασσα.
Θα πάρουμε το πλοίο από την Ραφήνα και σε δυο ώρες θα βολτάρουμε στα πλακόστρωτα της Χώρας της Άνδρου, θα ακολουθούμε καταπράσινα μονοπάτια γύρω από τους Μαίνητες και θα ξεκοκαλίζουμε παϊδάκια στην φάρμα-ταβέρνα του Κόσση στον Φελλό.
Θα κλείσουμε εισιτήρια για όποιο από τα φεστιβάλ της Αθήνας γίνει τελικά. Με μάσκες και σε καρέκλες; Με μάσκες και σε καρέκλες. Μας έχουν λείψει τόσο πολύ, που δεν μας νοιάζει τίποτα.
Θα ανηφορίσουμε την ώρα που σουρουπώνει τα πέτρινα σκαλιά του πευκοδάσους της Επιδαύρου, και θα αισθανθούμε για χιλιοστή φορά δέος μπροστά σε ένα θέατρο που γεμίζει εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια.
Θα μαζέψουμε όλη την παρέα στο σπίτι εκείνου του φίλου που έχει κήπο –έστω, μεγάλο μπαλκόνι– και θα οργανώσουμε μπάρμπεκιου λες κι έχουμε ξανά 2019.
Θα δέσουμε αιώρα κάτω από τα πεύκα στην παραλία του Σχινιά και θα μας πάρει ο ύπνος ένα μεσημέρι διαβάζοντας ανάμεσα στις βουτιές.
Θα κλείσουμε ένα από αυτά τα αεροπορικά εισιτήρια των 29€ (ναι, αλήθεια, όλο τον Ιούνιο με τη Volotea) και θα «πεταχτούμε» στη Ρόδο, για να βολτάρουμε βράδυ στη μυστηριακή της παλιά πόλη και να κάνουμε βουτιές κάτω από το κάστρο της Λίνδου.
Θα πιάνουμε τραπεζάκια στις μυστικές αυλές της Αθήνας και θα βλέπουμε τα απογεύματα να περνούν με τσίπουρα και μεζεδάκια στο Μεταξουργείο, στα Πετράλωνα, στα Εξάρχεια και στην Πλάκα.
Θα κλείσουμε δωμάτιο στο σχεδόν μυστικό χωριουδάκι της Ηπείρου που λέγεται Γλυκή, για να περπατήσουμε το μαγικό φαράγγι του Αχέροντα και να επιχειρήσουμε τις πιο παγωμένες βουτιές της ζωής μας στα κρυσταλλένια νερά του.
Θα οργανώσουμε ένα road trip στις παραλίες της Πελοποννήσου, για να αναθεωρήσουμε –ή να επιβεβαιώσουμε– το top-5 μας που αυτή τη στιγμή αποτελείται από τη Βοϊδοκοιλιά, τα Λουτρά της Κυλλήνης, τα Περούλια, το Φωκιανό και την Άμπελο.
Θα μας βρίσκουν τα πρωινά με χανγκόβερ από τις ρακές στις παραλίες της Κρήτης, να διαφωνούμε για το αν η Πρέβελη έχει ωραιότερη απόχρωση νερών από τον Μπάλο, και να αναβάλλουμε για αύριο τα 18 χιλιόμετρα του φαραγγιού της Σαμαριάς.
Θα πηγαίνουμε πολύ –μα πολύ– θερινό σινεμά. Στο Θησείον μετά τις απογευματινές περαντζάδες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στον Ζέφυρο των Πετραλώνων για σπουδαίες επανεκδόσεις, στον Φλοίσβο για ταινία με σουβλάκι, στο Cine Paris που δεν άνοιξε πέρυσι και μας έλειψε πολύ, στην παγκρατιώτικη ταράτσα του Παλλάς και στο θερινό της γειτονιάς μας γιατί τους γείτονες τους στηρίζουμε στα δύσκολα.
Θα πρωτοτυπήσουμε τιμώντας και τον άγνωστο στους νοτίους βορρά, γιατί σαν την Χαλκιδική μπορεί να μην έχει, αλλά και σαν τους μαιάνδρους του Νέστου και την κατάβαση τους με κανό, τους αμμόλοφους της Καβάλας και τα προϊστορικά δάση της Θράκης, επίσης δεν έχει. Και μια που θα είμαστε εδώ, να μην πεταχτούμε και για μερικές βουτιές στους καταρράκτες της Σαμοθράκης;
Θυμάσαι πέρυσι τέτοια εποχή που λέγαμε πως το καλοκαίρι θα το ζήσουμε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, μετά από μόλις ενάμιση μήνα εγκλεισμού; Πού να ξέραμε, πως λίγο καιρό αργότερα μας περίμεναν πέντε συναπτοί (έξι αν μετρήσουμε και τον Απρίλιο). Τώρα και αν έχουμε κάθε λόγο να φτιάχνουμε λίστες με όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα –και όλα τα ενδιάμεσα– που έχουμε ήδη βάλει στο πρόγραμμα για φέτος το καλοκαίρι.
Θα πάρουμε το πρώτο πλοίο για Αγκίστρι με το που ανοίξουν οι υπερτοπικές μετακινήσεις, και θα πάμε για βουτιές στην Χαλικιάδα.
Θα κλείσουμε τραπέζι στον Ξυπόλυτο, στη Λούτσα, για ουζάκι και καλαμαράκι εκεί που σκάει το κύμα.
Θα δούμε τουλάχιστον ένα ηλιοβασίλεμα από τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.
Και τουλάχιστον μία ανατολή ξενυχτισμένοι σε κάποια παραλία.
Θα πάμε μια κυριακάτικη μονοήμερη στην Αίγινα, κι από εκεί θα πάρουμε το καραβάκι για το ακατοίκητο νησάκι της Μονής, που έχει μακράν τα ωραιότερα νερά ολόκληρου του Σαρωνικού. Στην επιστροφή, θα πιάσουμε τραπεζάκι για θαλασσινά με θέα θάλασσα στο πλακόστρωτο της Πέρδικας και θα ανηφορίσουμε για τέλειο ηλιοβασίλεμα στον Ελαιώνα (προλαβαίνουμε άνετα, το τελευταίο καράβι τις Κυριακές του καλοκαιριού φεύγει γύρω στις 22.00).
Θα τσουγκρίζουμε κοκτέιλ στις ταράτσες της Αθήνας, χαζεύοντας την φωτισμένη Ακρόπολη και διαφωνώντας αν αυτός ο καινούριος φωτισμός είναι τελικά ή όχι καλύτερος από τον παλιό.
Θα στρώσουμε πικνίκ σε κάποιο από τα ξέφωτα του Φιλοπάππου –αφού δυσκολευτούμε μπροστά στο δίλημμα θέα Ακρόπολη ή θάλασσα.
Θα πάρουμε το πλοίο από την Ραφήνα και σε δυο ώρες θα βολτάρουμε στα πλακόστρωτα της Χώρας της Άνδρου, θα ακολουθούμε καταπράσινα μονοπάτια γύρω από τους Μαίνητες και θα ξεκοκαλίζουμε παϊδάκια στην φάρμα-ταβέρνα του Κόσση στον Φελλό.
Θα κλείσουμε εισιτήρια για όποιο από τα φεστιβάλ της Αθήνας γίνει τελικά. Με μάσκες και σε καρέκλες; Με μάσκες και σε καρέκλες. Μας έχουν λείψει τόσο πολύ, που δεν μας νοιάζει τίποτα.
Θα ανηφορίσουμε την ώρα που σουρουπώνει τα πέτρινα σκαλιά του πευκοδάσους της Επιδαύρου, και θα αισθανθούμε για χιλιοστή φορά δέος μπροστά σε ένα θέατρο που γεμίζει εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια.
Θα μαζέψουμε όλη την παρέα στο σπίτι εκείνου του φίλου που έχει κήπο –έστω, μεγάλο μπαλκόνι– και θα οργανώσουμε μπάρμπεκιου λες κι έχουμε ξανά 2019.
Θα δέσουμε αιώρα κάτω από τα πεύκα στην παραλία του Σχινιά και θα μας πάρει ο ύπνος ένα μεσημέρι διαβάζοντας ανάμεσα στις βουτιές.
Θα κλείσουμε ένα από αυτά τα αεροπορικά εισιτήρια των 29€ (ναι, αλήθεια, όλο τον Ιούνιο με τη Volotea) και θα «πεταχτούμε» στη Ρόδο, για να βολτάρουμε βράδυ στη μυστηριακή της παλιά πόλη και να κάνουμε βουτιές κάτω από το κάστρο της Λίνδου.
Θα πιάνουμε τραπεζάκια στις μυστικές αυλές της Αθήνας και θα βλέπουμε τα απογεύματα να περνούν με τσίπουρα και μεζεδάκια στο Μεταξουργείο, στα Πετράλωνα, στα Εξάρχεια και στην Πλάκα.
Θα κλείσουμε δωμάτιο στο σχεδόν μυστικό χωριουδάκι της Ηπείρου που λέγεται Γλυκή, για να περπατήσουμε το μαγικό φαράγγι του Αχέροντα και να επιχειρήσουμε τις πιο παγωμένες βουτιές της ζωής μας στα κρυσταλλένια νερά του.
.jpg)
Θα οργανώσουμε ένα road trip στις παραλίες της Πελοποννήσου, για να αναθεωρήσουμε –ή να επιβεβαιώσουμε– το top-5 μας που αυτή τη στιγμή αποτελείται από τη Βοϊδοκοιλιά, τα Λουτρά της Κυλλήνης, τα Περούλια, το Φωκιανό και την Άμπελο.
Θα μας βρίσκουν τα πρωινά με χανγκόβερ από τις ρακές στις παραλίες της Κρήτης, να διαφωνούμε για το αν η Πρέβελη έχει ωραιότερη απόχρωση νερών από τον Μπάλο, και να αναβάλλουμε για αύριο τα 18 χιλιόμετρα του φαραγγιού της Σαμαριάς.
Θα πηγαίνουμε πολύ –μα πολύ– θερινό σινεμά. Στο Θησείον μετά τις απογευματινές περαντζάδες στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στον Ζέφυρο των Πετραλώνων για σπουδαίες επανεκδόσεις, στον Φλοίσβο για ταινία με σουβλάκι, στο Cine Paris που δεν άνοιξε πέρυσι και μας έλειψε πολύ, στην παγκρατιώτικη ταράτσα του Παλλάς και στο θερινό της γειτονιάς μας γιατί τους γείτονες τους στηρίζουμε στα δύσκολα.
Θα πρωτοτυπήσουμε τιμώντας και τον άγνωστο στους νοτίους βορρά, γιατί σαν την Χαλκιδική μπορεί να μην έχει, αλλά και σαν τους μαιάνδρους του Νέστου και την κατάβαση τους με κανό, τους αμμόλοφους της Καβάλας και τα προϊστορικά δάση της Θράκης, επίσης δεν έχει. Και μια που θα είμαστε εδώ, να μην πεταχτούμε και για μερικές βουτιές στους καταρράκτες της Σαμοθράκης;
![Κουίζ: Ποιας χώρας σημαία είναι αυτή; [εύκολο]](https://www.in2life.gr/media/articles/photos/thumb/2006030-quizsimaies20241280.jpg)
