Θησείο: Πέρα από τις πιάτσες του

 Κείμενο - Φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη

Κατεβαίνετε από τον ηλεκτρικό (ή τη γραμμή 1 του μετρό αν προτιμάτε) σε έναν από τους ωραιότερους –και πιο πράσινους– σταθμούς του δικτύου. Κι έχετε δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να ακολουθήσετε τα πλήθη που σπρώχνονται και τραβιούνται στους πεζόδρομούς του για να καταλήξετε να πίνετε σαφώς υπερτιμημένο καφέ, παρέα με όλο τον αθηναϊκό πληθυσμό, σε ένα τραπεζάκι που θα έβλεπε Ακρόπολη αν δεν την έκρυβαν υπερμεγέθεις ομπρέλες. Η δεύτερη είναι να πάρετε τη φωτογραφική μηχανή, και προαιρετικά τον χάρτη, ανά χείρας, και να εξερευνήσετε ανενόχλητοι τα πραγματικά ήσυχα, πραγματικά ενδιαφέροντα και πραγματικά όμορφα σημεία του Θησείου. Ναι, υπάρχουν και τέτοια.

Αρχαία Αγορά εναντίον Πνύκας

Η πρώτη συγκεντρώνει μερικά από τα σημαντικότερα κτίρια της Αρχαίας Αθήνας: τον Ναό του Ηφαίστου, που τυγχάνει και ο καλύτερα διατηρημένος αρχαίος ναός επί ελληνικού εδάφους, την αναστηλωμένη Στοά του Αττάλου, το Ωδείο, τη Μεσαία Στοά κι ένα σωρό ακόμα μικρά και μεγαλύτερα κτίσματα όπου κάποτε μπαινόβγαιναν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που έγραψαν την αρχή της Ιστορίας του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Συγκεντρώνει, επίσης, αναμενόμενα, και τη συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών, που βολτάρουν σε έναν από τους πιο πράσινους, και πλέον ειδυλλιακούς, χώρους του ιστορικού κέντρου.


Λειτουργεί προς το παρόν με το χειμερινό ωράριο, ήτοι κλείνει στις 15.00 το μεσημέρι, πράγμα που αλλάζει από τη στιγμή που τίθεται σε εφαρμογή το θερινό ωράριο, οπότε και παραμένει ανοιχτή μέχρι τις 20.00. Το πρόβλημα είναι πως μέχρι στιγμής κανείς δεν ξέρει πότε θα τεθεί σε ισχύ το θερινό ωράριο: η Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού ζητά την άμεση εφαρμογή του από την 1η Απριλίου, το δε Υπουργείο Πολιτισμού τηρεί σιγή ιχθύος –και το γεγονός ότι πέρυσι η απόφαση της διεύρυνσης υπογράφηκε στις 8 Ιουλίου δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε ελπιδοφόρο.

Η είσοδος στην Αρχαία Αγορά κοστίζει 3€, και περιλαμβάνεται (μαζί με την Ακρόπολη, την Αρχαία τον Άρειο Πάγο, τον Κεραμεικό και το Αρχαιολογικό Μουσείο του) στο ενιαίο εισιτήριο των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, που κοστίζει 12€.


Η Πνύκα, από την άλλη, δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα: όποια ώρα της ημέρας και αν περάσετε από την πύλη της στην οδό Πνυκός (κάθετη στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου) θα τη βρείτε ανοιχτή, να σας προκαλεί σχεδόν να σκαρφαλώσετε τα πέτρινα σκαλιά κάτω από τα πεύκα για να βρεθείτε στο καταπράσινο πλάτωμα όπου συνεδρίαζε τότε η Εκκλησία του Δήμου. Η θέα στην Ακρόπολη από εδώ είναι φαντασμαγορική (από πού αλλού τη βλέπετε σχεδόν ευθυγραμμισμένη με τον Λυκαβηττό;) ενώ η πλειοψηφία των θαμώνων είναι Αθηναίοι που βολτάρουν με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας, ή λιάζονται στο γρασίδι –πού και πού βλέπεις κι ένα καρό τραπεζομάντηλο επάνω στο οποίο έχουν απλωθεί τα «σύνεργα» του πικνίκ.

Ο λόφος της Πνύκας συνδέεται με τους λόφους του Φιλοπάππου (ή Μουσών) και των Νυμφών (ή του Αστεροσκοπείου) μέσα από ένα δίκτυο μονοπατιών, πλακόστρωτων διαδρομών –αν το όνομα Πικιώνης δεν σας λέει κάτι έχετε πολύ διάβασμα μπροστά σας– και πλημμυρισμένων από ανοιξιάτικα λουλούδια ανηφορο-κατηφόρων. Φορέστε αθλητικά παπούτσια, και αδειάστε τη μνήμη της φωτογραφικής μηχανής. Θα σας χρειαστεί.

Εντυπωσιακά νεοκλασικά σε σκιερά σοκάκια


Το Θησείο δεν είναι μόνο οι «κλασικές» περαντζάδες του –η κοσμοσυρροή της Αδριανού, οι καφετέριες της Ηρακλειδών και το δυσλειτουργικό πλακόστρωτο της Αποστόλου Παύλου (όσοι δεν το έχουν περπατήσει με τίποτα άλλο πέρα από flat παπούτσια δεν συμμερίζονται τον πόνο μας, το ξέρουμε). Είναι και τα μυστικά δρομάκια του, όπως η Επταχάλκου με τα εντυπωσιακά νεοκλασικά της, τα σκαλάκια της Αμφικτύονος, και οι ανθισμένες αμυγδαλιές της Νηλέως –κι ας μην σε αφήνουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στις άκρες της να τις φωτογραφίσεις. Είναι η χαρά του να κυκλοφορείς με έναν χάρτη όπως αυτός στο χέρι, και να ανακαλύπτεις τη δική σου αγαπημένη, μυστική γωνιά σε μια γειτονιά που διεκδικεί επάξια τις δάφνες της πιο πολυσύχναστης στην Αθήνα.

Στάσεις ανεφοδιασμού: Μεζεδάκια, τσάι και gourmet γεύσεις

Μπορεί να πεινάσετε, μπορεί να διψάσετε, μπορεί να θέλετε καφέ, τσάι, αλκοόλ, σουβλάκι, παγωτό, μια μερίδα σουτζουκάκια, ένα καρπάτσιο σολομού με φινόκιο, βρε αδερφέ. Το σίγουρο είναι πως στο Θησείο θα το βρείτε. Το πρόβλημα, τώρα, είναι να το βρείτε και σε ένα σημείο όπου δεν θα στοιβαχτείτε με όλη την υπόλοιπη Αθήνα, συν τους τουρίστες, δεν θα ακούτε τρεις διαφορετικές μουσικές από τα διπλανά μαγαζιά-στη-σειρά, και δεν θα σας έχει τραβήξει από το μανίκι κανένας για να μπείτε μέσα. Στο Θησείο το να βρεις μαγαζιά με χαρακτήρα, που έχουν λόγο ύπαρξης διαφορετικό από το «ρε συ, εδώ βλέπει Ακρόπολη, βάλε δέκα τραπεζάκια να πάρουμε κι εμείς μερίδιο απ’ την πίττα», είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Ιδού μερικά παραδείγματα που το αποδεικνύουν:

Το Στέκι του Ηλία (Επταχάλκου 5, τηλ.: 210 3458052): Παλιοί και νέοι κάτοικοι και λάτρεις της περιοχής ορκίζονται στα ζουμερά παϊδάκια του. Μας αρέσει και για την ατμόσφαιρά του, που θυμίζει παλιά Αθήνα, και για το περιβάλλον: τραπεζάκια με άσπρα-κόκκινα καρό τραπεζομάντηλα, απλωμένα έξω, σε ένα από τα ομορφότερα –και πιο ήσυχα– δρομάκια του Θησείου. Οι τηγανιτές πατάτες είναι κομμένες στο χέρι, ενώ το ψαρονέφρι και τα σπιτικά μπιφτέκια συναγωνίζονται επάξια τα παϊδάκια –που παραμένουν, όμως, hit. Όλα αυτά τα συνοδεύουμε με παγωμένες μπύρες ή χύμα κρασί, και ο λογαριασμός δεν ξεπερνά τα 15-17€ το άτομο. Λίγα μέτρα παρακάτω, στο 7 της οδού Θεσσαλονίκης, το άλλο Στέκι του Ηλία, των ίδιων ιδιοκτητών, βγάζει επίσης τραπεζάκια έξω και βλέπει τα τραίνα (του ηλεκτρικού) να περνούν. 

Παιώνια (Αμφικτύωνος 12 και Πουλοπούλου 8, τηλ.: 210 3410260, φωτό αριστερά © Μαιρηλία Καλαϊτζίδου): Μία από τις ομορφότερες τσαγερί της Αθήνας, είναι κρυμμένη στα «πίσω» δρομάκια του Θησείου. Ο πολυσέλιδος κατάλογος περιλαμβάνει αμέτρητες διαφορετικές ποικιλίες τσαγιού, ενώ στα πιάτα και τα γλυκά ημέρας εναλλάσσονται λαχταριστές προτάσεις, πάντα παρασκευασμένες με βιολογικά υλικά. Δραστηριότητες όπως βραδιές με ζωντανή μουσική και γευσιγνωσίες διοργανώνονται τακτικά. Αν… ερωτευτείτε το τσάι σας, μπορείτε να το αγοράσετε για το σπίτι, σε χαριτωμένα σακουλάκια με το λογότυπο του καταστήματος Δρόμοι του Τσαγιού, που προμηθεύει την Παιώνια, οι τιμές των οποίων κυμαίνονται στα 6€ ανά 100 γραμμάρια.

Γεύομαι και Μαγεύομαι (Νηλέως 11, τηλ.: 210 3452802): Μαγειρείο από εκείνα που σπανίζουν στην περιοχή –τα συναντάμε συνήθως πιο κάτω, στα Πετράλωνα, απ’ όπου μοιάζει να ξεστράτισε– σερβίρει εξαίσια μεζεδάκια, αλλά και νόστιμες κρεατο-ποικιλίες. Η μανιταρόπιτά του είναι θρυλική, αλλά οι «μαμαδίσιες» σπεσιαλιτέ όπως σουτζουκάκια και κοκκινιστό μοσχαράκι με ρύζι κερδίζουν την δική μας ψήφο. Οι τιμές κυμαίνονται στα 15€ το άτομο, με ωραιότατο χύμα κρασί.


Στάβλος (Ηρακλειδών 10, Θησείο, τηλ.: 210 3452502): Οι πάλαι ποτέ στάβλοι του Βασιλιά Όθωνα έγιναν φυλακές, μετατράπηκαν σε σχολείο, φιλοξένησαν κινηματογραφικά γυρίσματα και τελικά μετατράπηκαν σε ένα από τα ελάχιστα στέκια που διατηρούν τον χαρακτήρα τους σε μια κατά τα λοιπά ομογενοποιημένη πιάτσα. Και το όνομα αυτού; Σταύλος, βέβαια, ή Stavlos αν το προτιμάτε στα… διεθνικά. Μία gallery που φιλοξενεί ενδιαφέρουσες περιοδικές εκθέσεις, μια υπέροχη «κρυφή» αυλίτσα που λατρεύουν οι φοιτητοπαρέες, ένα εστιατόριο με λίγες αλλά καλές επιλογές (δοκιμάστε από τα ζυμαρικά τις «καραμέλες» με γέμιση μοτσαρέλα και ντομάτα), ένα μπαρ που «ροκάρει» όλο και περισσότερο όσο βραδιάζει, και τακτικά events, bazaars, θεατρικές παραστάσεις και άλλα δρώμενα. Οι τιμές στο εστιατόριο κυμαίνονται στα 20-25€ το άτομο, ενώ τα ποτά κυμαίνονται στα 7-8€.

Kuzina (Αδριανού 9, τηλ: 210 3240133): Ο σεφ Άρης Τσανακλίδης αναμιγνύει ελληνικές παραδοσιακές γεύσεις με μεσογειακές και διεθνείς γαστριμαργικές ιδέες, και τις σερβίρει –εκτός από τον κυρίως χώρο του εστιατορίου– και στην υπέροχη ταράτσα που αγναντεύει από ψηλά όλο το ιστορικό κέντρο. Στον δεύτερο όροφο, ανάμεσα στο εστιατόριο του ισογείου και την ταράτσα, η art gallery Πόρτα φιλοξενεί ενδιαφέρουσες περιοδικές εκθέσεις. Οι τιμές είναι τσιμπημένες, στα 35€ το άτομο, τακτικά όμως προσφέρονται εποχιακά, οικονομικά μενού degustation, όπως το χειμερινό των τεσσάρων πιάτων στα 20€ το άτομο.