του Γιώργου Σιταρά
Έντονοι χρωματισμοί, συνδυασμένοι με γλυκό, ζεστό φωτισμό, χαρούμενη μουσική και φιλική εξυπηρέτηση συνθέτουν το άνετο περιβάλλον που προσφέρει το ισπανικό ”tapas bar” Pica Pica (τσιμπολογήματα ελληνιστί) σε όσους θελήσουν να δοκιμάσουν την ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα κουζίνα του.
Στην καρδιά της περιοχής του Ψυρρή (κοντά στην πλατεία Αγίων Αναργύρων) το Pica Pica έχει δικό του χαρακτήρα, ακόμη κι αν απλώς κοιτάς την κομψή πρόσοψη. Στο εσωτερικό (ισόγειο και ένας ευάερος όροφος) ξεχωρίζει η χαρούμενη μπάρα αριστερά από την είσοδο και ο άνετος χώρος με τα τραπέζια του φαγητού στα δεξιά.
Πώς θα χαρακτηρίζαμε την ατμόσφαιρα με μια λέξη; ”Kεφάτη”.
Το Pica Pica βρίσκεται στο μήκος κύματος της ευρύτερης περιοχής, και άρα δεν προσφέρεται για μια... γαλήνια βραδιά εξομολογήσεων και φιλοσοφικών αναζητήσεων. Αν επιθυμείτε τετ α τετ συνδιαλέξεις και μια πιο ήσυχη ατμόσφαιρα, επιλέξτε τον επάνω όροφο. Η μουσική είτε περνάει στους ρυθμούς της jazz, είτε κινείται στα μονοπάτια των latin ακουσμάτων, ”δένει” με το χώρο και λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε νέους και λιγότερο νέους -πλην όμως καλοδιάθετους- θαμώνες.
Ωστόσο, όταν κάποιος βγαίνει για φαγητό, την πρώτη και τελευταία λέξη δεν μπορούν παρά να έχουν τα... εδέσματα. Κι από αυτά το συγκεκριμένο tapas-bar (tapas εις την απλή ελληνική είναι τα μεζεδάκια) διαθέτει ποικιλία που θα ικανοποιήσει, σε τιμές που άνετα χαρακτηρίζονται εξαιρετικά λογικές.
Ο chef του Pica Pica δείχνει ότι αγαπάει και σέβεται το επάγγελμα που έχει επιλέξει (αλλά και τη χώρα στην οποία, όπως μάθαμε, το άσκησε επί 10ετία) προσφέροντας χαρακτηριστικές γεύσεις της ιβηρικής χερσονήσου, με αποκορύφωμα την paella valenciana που, όπως μας είπαν, ”αν δεν την έχεις δοκιμάσει, δεν έχεις δοκιμάσει τίποτα”.
Ο υπογράφων βέβαια, που (ελλείψει ικανών στομαχικών αποθεμάτων) δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι την paella (και... επιφυλάσσεται), απορεί ακόμη πώς είναι δυνατόν να χορτάσει κανείς τόσο πολύ με το... ”τίποτα”.
Αυτό, βέβαια, αν θεωρήσουμε ως ”τίποτα” ένα δείπνο που ξεκίνησε με σαλάτα pica pica (που συνδυάζει διαφορετικές γεύσεις με μαρούλι, αβοκάντο, μήλο, καρύδι, σος βινεγκρέτ και cabrales, ήτοι την ισπανική εκδοχή του ροκφόρ) και jamón serrano (το εθνικό αλλαντικό της Ισπανίας, από χοιρινό μπούτι που ”ωριμάζει” για 12 μήνες), για να συνεχίσει με tortilla, την ισπανική ομελέτα με πατάτες και κρεμμύδι, empañadas de carne (πιτάκια με κρέας και μυρωδικά) συν croquetas de jamón (σωστά μαντέψατε, κροκέτες είναι που περιέχουν το αλλαντικό για το οποίο μιλήσαμε προηγουμένως) και πικάντικες μπουκιές χοιρινό σουβλάκι.
Και για τη... συνέχεια πήραμε setas con gambas al ajillo, ένα ιδιαιτέρως εύγεστο πιάτο σε πήλινο, με μανιτάρια και γαρίδες σοτέ με σκόρδο, mero con salsa romesco (φιλέτο πέρκας σε σάλτσα romesco), καθώς και cocido madrileño, ένα τυπικά ισπανικό πιάτο που όμως προϋποθέτει ότι αρέσουν τα ρεβίθια που το συναποτελούν μαζί με μοσχάρι και chorizo.
Όλως περιέργως καταφέραμε να φάμε και… γλυκά, εκ των οποίων (χωρίς να έχουμε κάτι εναντίων των υπολοίπων) συνιστούμε, σε όσους θέλουν το δείπνο τους να έχει απολύτως ενιαία ”τοπογραφία”, την κρέμα catalana.
Για ένα πλούσιο δείπνο, που θα περιλαμβάνει και κρασί από τις επαρκείς ετικέτες του Pica Pica (εμείς διαλέξαμε -και το ευχαριστηθήκαμε- Sangre de Torro, ή ”αίμα του ταύρου” στα ελληνικά), υπολογίστε περίπου 35 ευρώ το άτομο.
Όσον αφορά το parking, οι λύσεις είναι λίγο πολύ γνωστές στα υπαίθρια κυρίως σημεία της ευρύτερης περιοχής.
Pica Pica, Αγίων Αναργύρων 8, Ψυρρή, τηλ.: 210 3251663, τηλ. κρατήσεων 6947 931788
