του Πάτροκλου Κουδούνη
Tελικά δεν είναι μόνο τα καλά κρασιά που ωριμάζουν και βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο. Το αυτό ισχύει και για ορισμένα (ελάχιστα φυσικά) εστιατόρια. Το ”17” είναι σίγουρα ένα από αυτά.
Δείπνησα εκεί για πρώτη φορά το 1995, και από τότε βρίσκεται ανέκαθεν στην κορυφή των επιλογών μου.
Τα στοιχεία που κάνουν το γνωστό εστιατόριο της οδού Λυκαβηττού να ξεχωρίζει είναι απλά, αλλά δυσεύρετα. Φινετσάτο περιβάλλον, ποιοτικό φαγητό, ζωντανή –σοβαρή- μουσική και σεβασμός στην... περιουσία του πελάτη.
Η αυστηρή αλλά καλόγουστη επίπλωση αποτελεί την πρώτη ευχάριστη έκπληξη, ενώ προϊδεάζει σαφώς σχετικά με τον μέσο όρο... ηλικίας των συνδαιτυμόνων. Μπορεί το φανατικό κοινό του ”17” να μην είναι ακριβώς νεανικό, αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι η ατμόσφαιρα είναι βαριά.
Τουναντίον, το κέφι είναι ζωηρό, χάρη στο εξαιρετικό μουσικό ποτ πουρί (από Πάριο μέχρι Ρέμο) που ερμηνεύει το καθ’ όλα άψογο ζευγάρι των νεαρών τραγουδιστών.
Την καλλιτεχνική ομάδα του εστιατορίου συμπληρώνει με επιτυχία ο σεφ! Χωρίς υπερβολές και περιττούς ψευτονεοτερισμούς, καταφέρνει να αφήνει ικανοποιημένους ακόμα και τους πλέον απαιτητικούς ουρανίσκους. Το μενού σέβεται εξίσου εκείνους που θα επιλέξουν ψάρι ή κρέας.
Οι πρώτοι μπορούν συνήθως να απολαύσουν κάτι φρέσκο στη σχάρα ή τη γλώσσα που είναι καθημερινά διαθέσιμη. Οι δεύτεροι έχουν περισσότερες επιλογές. Χαραγμένες ευχάριστα στη μνήμη μου έχουν μείνει οι συνταγές με κύριο συστατικό το αρνί (συνήθως φούρνου), ενώ σταθερά φαβορί παραμένουν τα φιλέτα καθώς και το γεμιστό ψαρονέφρι με μοτσαρέλα και πορτσίνι.
Στο ίδιο υψηλό επίπεδο κινούνται όλα τα ορεκτικά (αγαπημένη μου η σαλάτα με το κατσικίσιο τυρί), καθώς και τα επιδόρπια, αν και τις περισσότερες φορές (προς τιμήν των τραγουδιστών και ουχί για λόγους δίαιτας) προτιμώ να τελειώσω το δείπνο μου με ένα γλυκό κρασί ή με ένα malt ουίσκι από την πλούσια συλλογή του μπαρ.
Η λίστα κρασιών είναι προσεκτικά εμπλουτισμένη και είναι προφανές ότι δεν απευθύνεται σε εκείνους που αρέσκονται να... πειραματίζονται με άγνωστες ετικέτες.
Για όλα τα παραπάνω η μέση τιμή κατ’ άτομο δεν ξεπερνά τα 60 ευρώ, εκτός αν γίνουν υπερβολές. Τα μεσημέρια (οπότε γίνεται το αδιαχώρητο) αφαιρέστε 20% από το παραπάνω ποσό, ποσοστό που προφανώς αποτελεί το extra charge της βραδινής μουσικής.
Ολοκληρώνοντας, οφείλω να ομολογήσω (αν και πρέπει να έχει γίνει ήδη αντιληπτό) ότι στην προσωπική μου κλίμακα το δημιούργημα του κ. Φώτη Κρικζώνη και του υιού του Μιχαήλ παίρνει μάξιμουμ πόντους. 17 στα 17 λοιπόν για ένα εστιατόριο που προπαντός σέβεται εκείνους που το προτιμούν!
17, Ακαδημίας & Λυκαβηττού 2, 106 71 Αθήνα, Τηλ: 210-3647049, 3646978
