Κινηματογραφική σεζόν 2010-11: Η χρονιά σε καρέ

του Λουκά Τσουκνίδα

Ακόμη μια κινηματογραφική σεζόν πήρε μπρος κι αναρωτιέμαι αν το πέμπτο σίκουελ του “Fast and Furius” με τον τίτλο “Fast Five” (σε σκηνοθεσία Τζάστιν Λιν και πάλι) και την επιστροφή του Βιν Ντίζελ και του Πολ Γουόκερ στα βολάν θα είναι καλύτερο απ' το τέταρτο. Δε βαριέσαι, ότι κι αν είναι πόσο καλύτερο μπορεί να είναι απ' τον Στίβεν Σιγκάλ να μιλάει ισπανικά στο “Machete” του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ που, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, άνοιξε τη φετινή Κινηματογραφική Μόστρα στη Βενετία κι έφερε τον Ντάνι Τρέχο, απ' την ψειρού στα μεγάλα σαλόνια. Η ουσία είναι να έχουμε περισσότερες επιλογές κάθε εβδομάδα κι όχι άλλη διανομή με το σταγονόμετρο ώσπου να βαρεθούμε το σινεμά. Χλωμό το βλέπω, βέβαια, αλλά ας δούμε τι θ' απολαύσουμε φέτος ή θα μας στείλει στο ντιβιντάδικο για να σώσουμε τη βραδιά.

Τα πέντε τρέιλερ
Για να μην ξεκινήσω με φλυαρία και σύννεφο τίτλων, αρχίζω αυτό το preview με πέντε τρέιλερ που με έπεισαν και που μπορεί, τελικά, να είναι καλύτερα κι απ' τις ταινίες που διαφημίζουν.

1. “Red” του Ρόμπερτ Σβέντκε

2. “Rango” του Γκορ Βερμπίνσκι

3. “127 Hours” του Ντάνι Μπόιλ

4. “The Fighter” του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ

5. “Unstoppable” του Τόνι Σκοτ

Ντόπιο πράμα
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη προσμονή για τη νέα παραγωγή του ελληνικού σινεμά κι αυτό δεν άλλαξε πολύ με τα χρόνια. Φέτος, πάντως, νομίζω ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι επιστροφές του Γιάννη Οικονομίδη με τον “Μαχαιροβγάλτη”, του Κωνσταντίνου Γιάνναρη με το “Man in the Sea” και της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη με το κοσμογυρισμένο “Attenberg”, όπως και το ντεμπούτο του Σύλλα Τζουμέρκα με τη “Χώρα προέλευσης”. Επίσης, η μεταφορά του δημοφιλούς θεατρικού έργου “Το γάλα” απ' τον Γιώργο Σιούγα, το “Μπιλόμπα” της Σοφίας Παπαχρήστου και οι “Τρεις μέρες ευτυχίας” του Δημήτρη Αθανίτη.

Γενικά, ελπίζω να δω πραγματικούς χαρακτήρες, με ανθρώπινα ελαττώματα που δεν εκβιάζουν την αλληγορία κι όχι καρικατούρες ηττημένων μικροαστών με ξινισμένα μούτρα και παιδικούς διαλόγους —αν και με την παρούσα κατάσταση δε νομίζω ότι θα ξεκολλήσουμε εύκολα απ' αυτό το τροπάρι.

Σε παρακολουθώ
Όταν μου αρέσει η δουλειά ενός σκηνοθέτη, θέλω πολύ να δω τι θα κάνει στην επόμενή του. Φέτος, το βλέμμα μου είναι στραμμένο πάνω στον Τζο Ράιτ (Atonement) και το “Hanna”, στον Μπεν Άφλεκ (Gone Baby Gone) και το “The Town”, στον Κάρι Φουκουνάγκα (Sin Nombre) και το “Jane Eyre”, στον Φλόριαν Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ (The Life of Others) και το “The Tourist”, στον Τζον Κάμερον Μίτσελ (Shortbus) και το “Rabbit Hole”, στον Λι Τσανγκ Ντονγκ (Secret Sunshine) και το “Poetry”, στον Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν (Pineapple Express) και το “Your Highness” και στον καλτάκια Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια (Crimen Ferpecto) που τσίμπησε ήδη κάνα-δυο βραβεία στη Βενετία με το “Ballada Triste de la Trompeta”.

Την προσοχή μου θα έχουν επίσης, ο Κέβιν Μακντόναλντ (State of Play) και το “The Eagle”, το ζεύγος Ράιαν Φλεκ, Άννα Μπόντεν (Sugar) και το “It's Kind of a Funny Story”, ο Γκρεγκ Μότολα (Adventureland) και το “Paul”, ο Μάθιου Βον (Kick Ass) και το “X-Men: First Class”, ο Σιλβέν Σομέ (The Triplets of Belleville) και το “The Illusionist”, ο Κρίστιαν Μούντζιου (4 Months, 3 Weeks and 2 Days...) και το “Tales From the Golden Age”, ο Λιουκ Γκρίνφιλντ (Role Models) και το “Something Borrowed”, ο Μισέλ Γκοντρί (Be Kind Rewind) και το “The Green Hornet”, αλλά και ο Ζακ Σνάιντερ (Watchmen) που πέφτει με τα μούτρα στη δράση με το “Suckerpunch”.

Οι παλιοσειρές
Εκτός, βέβαια, απ' τις δικές μου συμπάθειες, επιστρέφουν με καινούργιες δουλειές κι άλλοι με πολύ πιο ηχηρά ονόματα. Για να μη μακρυγορώ, φέτος αναμένεται να δούμε το “The Social Network” του Ντέιβιντ Φίντσερ, το “The Tree of Life” του Τέρενς Μάλικ, το “Hereafter” του Κλιντ Ίστγουντ, το “Another Year” του Μάικ Λι, το “The Descendants” του Αλεξάντερ Πέιν, το “Black Swan” του Ντάρεν Αρονόφσκι, το “The Conspirator” του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, το “A Dangerous Method” του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, το “Fair Game” του Νταγκ Λίμαν, το “True Grit” των αδερφών Κοέν, το “Miral” του Τζούλιαν Σνάμπελ, το “The Way Back” του Πίτερ Γουίρ, το “Thor” του Κένεθ Μπράνα, το “Pirates of the Caribbean 4” του Ρομπ Μάρσαλ, το “Haywire/Knockout” του Στίβεν Σόντερμπεργκ, το “Route Irish” του Κεν Λόουτς, το “Tamara Drew” του Στίβεν Φρίαρς, το “Three” του Τομ Τίκβερ, το “Outrage” του Τακέσι Κιτάνο, το “Biutiful” του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου και το “Restless” του Γκας Βαν Σαντ.

Σε πιο κωμικούς τόνους, επιστρέφουν, ο Τοντ Φίλιπς με τα “Hangover 2” και “Due Date”, οι αδερφοί Φαρέλι με το “Hall Pass”, ο Γούντι Άλεν με το “You Will Meet a Tall Dark Stranger” κι ο Τζέι Ρόουτς με το “Dinner for Schmucks”. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα “Red Riding Hood” της Κάθριν Χάρντγουικ, “Gulliver's Travels” του Ρομπ Λέτερμαν, “Source Code” του Ντάνκαν Τζόουνς, “Dream House” του Τζιμ Σέρινταν, “The Adjustment Bureau” του Τζορτζ Νόλφι, “Venus Noire” του Αμπντελατίφ Κεσίς, “Green Lantern” του Μάρτιν Κάμπελ, “The Rum Diary” του Μπρους Ρόμπινσον, “Larry Crowne” του Τομ Χανκς, “Coriolanus” του Ρέιφ Φάινς, “Des Hommes et des Dieux” του Ξαβιέ Μποβουά, “In a Better World” της Σουζάνε Μπίερ και “Somewhere” της Σοφία Κόπολα.

Απλή διασκέδαση
Στο πλαίσιο της νέας τάσης που μας έχει βάλει τα γυαλιά και μετά την πολύ διασκεδαστική απόπειρα του “Piranha 3D”, μπορούμε να αναμένουμε, για εντελώς διαφορετικούς λόγους, το “Drive Angry 3D” του Πάτρικ Λισιέρ με τον Νίκολας Κέιτζ και το μαλλί του σε ρόλο γκαζιάρη εκδικητή κόντρα στον ίδιο το σατανά, το “Sanctum 3D” του Άλιστερ Γκρίρσον με την εγγύηση του Τζέιμς Κάμερον στην παραγωγή και, φυσικά, το “Jackass 3D” του Τζεφ Τρεμέιν που μοιάζει να ήταν αυτό ακριβώς που έλειπε απ' τη νέα τρισδιάστατη κινηματογραφική ζωή μας.

Από κινούμενα σχέδια, πάλι, το “Despicable Me”, το “Gnomeo and Juliette”, τα σίκουελ των “Kung-Fu Panda” και “Cars” μαζί με το “Rio” του Κάρλος Σαλντάνια (Ice Age) φαντάζουν ως τα πιο “σίγουρα” να μας φτιάξουν τη μέρα.