Μία λέξη με πολλαπλές ερμηνείες ήταν η κεντρική πηγή έμπνευσης, η «Ανάταση» - είτε αυτό σημαίνει την άνοδο από το γκρίζο επίπεδο της πόλης στη κορυφή του λόφου, είτε την αίσθηση που προκαλεί η θέα, είτε το ζητούμενο που πρέπει να μας πλημμυρίσει αυτή την περίοδο. 
Κεντρική ιδέα της μελέτης, όπως σημειώνει, ήταν «προσδίδοντάς νόημα με λιτά και ευανάγνωστα στοιχεία, να μεταμορφώσουμε την απλή διαδρομή της ανόδου σε ταξίδι στην ανάταση». Όσο για το πώς διαισθάνεται τον Λυκαβηττό, απαντά ότι τον θεωρεί ως ένα από τα σημεία του πλανήτη μας που «έχει κάτι μαγικό, μπροστά σου έχεις κάτι που καμία άλλη θέα δεν προσφέρει» διευκρινίζοντας ότι μπροστά του ο επισκέπτης «έχει το πέρασμα των αιώνων και τα ίχνη τους, τη συνέχεια του πολιτισμού μας μέσα από μια πόλη πολύχρωμη, μπερδεμένη, σήμερα σε κρίση. Και στο βάθος έχεις τη θάλασσα, σαν ανάσα και άνοιγμα στον ορίζοντα, σαν άλλη υπόσχεση για το μέλλον». 
Την επιμέλεια των γραφικών είχε η σχεδιάστρια Alice Pesché, η οποία και αναφέρει ότι το τούνελ του Λυκαβηττού προσδίδει μια «διάσταση μυστηριώδη και μυστηριακή στο ταξίδι προς τα πάνω. Δεν ξέρεις που θα βγεις και πώς – μόνο κάποιες φωτεινές έννοιες έρχονται να δώσουν ελπίδα μέσα από τη λογική, ενώ η κιναίσθηση της ανόδου με το τελεφερίκ δρα υποσυνείδητα για να φουντώσει την ελπίδα – ανεβαίνουμε σταθερά, άρα πάμε καλά». 
Ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης που μας χάρισε την ταινία ορόσημο, την «Πολίτικη Κουζίνα», υπογράφει το οπτικοακουστικό υλικό. Ο ίδιος σημειώνει σχετικά: «Το μικρό φιλμ που έφτιαξα για την εγκατάσταση το δούλεψα με απλότητα, σαν μια εσωτερική βιωματική διαδρομή από το παρελθόν στο μέλλον, από το βυθό μέχρι την κορυφή». Την πραγματοποίηση του έργου ανέλαβε η αμιγώς ελληνική εταιρεία «Πράξις». Ο μηχανικός Σπύρος Κωνσταντάκης, Project Manager του έργου σημειώνει για την εμπειρία του: «Η συνεργασία με δημιουργικούς ανθρώπους με διαφορετικές καταβολές ήταν μια πρόκληση που τελικά λειτούργησε θετικά, και το αποτέλεσμα της το βλέπουμε σήμερα αποτυπωμένο στον Λυκαβηττό». 
