ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Οι ”Θέσεις Ορχήστρας” είναι μια αβίαστη γαλλική κωμωδία για τις αποφάσεις που αλλάζουν ριζικά τη ζωή μας, τη συμφιλίωση με το παρελθόν και τη διάθεση για ένα καινούργιο μέλλον. Χωρίς μελό, αλλά με απλότητα και ερωτεύσιμους χαρακτήρες η ταινία ενδείκνυται για θερινό σινεμαδάκι.

Με ένα από τα δυνατότερα καστ της σαιζόν, ”πιασάρικους” διαλόγους, γρήγορη δράση και σενάριο που ”κλείνει το μάτι” στο θεατή, η νέα ”γκανγκστερική” ταινία του Πολ ΜακΓκίγκαν είναι διασκεδαστική όσο και... παραπλανητική. Μοναδικό... αδύναμο σημείο η περιορισμένη γκάμα εκφράσεων του πρωταγωνιστή, Τζος Χάρτνετ.

Το ”five fingers” είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία που όμως παραμένει ”αινιγματική”: Τόσο ως προς τις προθέσεις της, αφού η άποψη του δημιουργού δεν ”βγαίνει” προς τα έξω, όσο και ως προς το αποτέλεσμα, αφού δεν είναι σαφές αν ανήκει στην κατηγορία της πολιτικής ταινίας ή του ψυχολογικού θρίλερ.

Τα θερινά σινεμά που στο παρελθόν σημάδεψαν το lifestyle μιας τουλάχιστον γενιάς γνωρίζουν νέες δόξες. Μυρωδιά από γιασεμί και αγιόκλημα, γρανίτα ή μπύρα στο χέρι και αντί ταβανιού... ο ουρανός. Ποιους θερινούς ξεχωρίσαμε και ποιες κινηματογραφικές αφίξεις θα υποδεχτούμε φέτος... υπό το σεληνόφως.

Ο Ρόμπερτ Άλτμαν, στην καινούργια του ταινία, σκηνοθετεί απολαυστικά το υποθετικό τέλος μιας διάσημης ραδιοφωνικής εκπομπής. Με διάχυτο το χιούμορ, το ”Α Prairie Home Companion” περισσότερο από ό,τι μια κωμωδία, ένας δυνατός καγχασμός στο πρόσωπο κάθε μίζερης εκδοχής της νοσταλγίας.

Εξαιρετική φωτογραφία, νοσταλγική μουσική για τους ”τριάντα και κάτι”, πάρα πολύ καλές ερμηνείες, αλλά και κάποια στοιχεία επιτήδευσης χαρακτηρίζουν το κοινωνικό δράμα του Σκωτσέζου Ρίτσαρντ Τζόμπσον, ”16 years of alcohol”, που αν και παλαιότερη, βγαίνει αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες.

Μετά το ”My life without me” η Isabelle Coixet σκηνοθετεί μια ευαίσθητη ταινία για τις τραυματικές εμπειρίες και τον εξορκισμό τους, από την οποία δε λείπουν οι απαραίτητες σεναριακές υπερβολές. Το ”secret life of words” περιέχει τις ταιριαστές ερμηνείες των Τιμ Ρόμπινς και Σάρα Πόλι, αλλά και μια υπόθεση που, τελικά, αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.

Η ταινία ”The Wind That Shakes the Barley”, του Βρετανού Κέν Λόουτς ήταν ο νικητής του φετινού Φεστιβάλ των Κανών με ομόφωνη απόφαση. Βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη για τον Αλεχάντρο Γκονσάλες Ιναρίτου και, σεναρίου για τον Πέδρο Αλμοδοβάρ του οποίου οι πρωταγωνίστριες τιμήθηκαν με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου.

Μια κωμωδία καταστάσεων για την ”ανωτερότητα” των ανδρών στο μακρινό Ιράν με αβίαστο χιούμορ και ένα οξύ και σαρκαστικό κοινωνικό σχόλιο. Μια καλοσκηνοθετημένη προσπάθεια κωμωδία που εξισορροπεί τις συνοφρυωμένες εικόνες που φτάνουν σε μας από την ασιατική χώρα.

Εκδήλωση για την πρεμιέρα της ταινίας του Mika Kaurismaki, Brazileirinho, διοργανώνει το ”Νεανικό Πλάνο” στις 31 Μαϊου 2006 και ώρα 21.00, στον κινηματογράφο ”Δεξαμενή” (πλατεία Δεξαμενής, Κολωνάκι). Το μουσικό αυτό ντοκυμαντέρ παρουσιάζιε το choro, μια καθαρά βραζιλιάνικη πρόσμιξη jazz και άλλων μουσικών της αμερικανικής ηπείρου.