Vantage Point: Μια καλή ιδέα που... ναυάγησε

του Λουκά Τσουκνίδα

Δεν είμαι ιδιαίτερα συνομωσιολόγος ή τουλάχιστον προσπαθώ να μην είμαι, αλλά είναι συχνά τόσο δελεαστικό που μου είναι αδύνατον να τραβηχτώ πριν καταλήξω στη γεμάτη καχυποψία σκέψη ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Κι όμως, η συνομωσιολογία είναι πλέον τόσο διαδεδομένη, ώστε είναι εκείνη που δεσπόζει στο προσκήνιο της αντίληψής μας, είναι δηλαδή “αυτό που φαίνεται”. Άρα, η καχυποψία θα έπρεπε να μας οδηγεί στην αντίθετη κατεύθυνση, στη γνώση παρά στην αντίληψη, στο ότι δηλαδή τα πράγματα είναι όπως τα ξέρουμε. Ή μήπως νομίζουμε ότι ξέρουμε;

Η αντίληψη είναι ψευδαίσθηση... χωρίς τα γεγονότα απλά μαντεύουμε, έλεγε ένα παλιό αμερικάνικο τραγούδι κι ο Πιτ Τράβις με τον Μπάρι Λέβι στο “Vantage Point”, θέλησαν να μας δώσουν τα γεγονότα από διάφορες πλευρές, πριν μάθουμε την πλήρη αλήθεια. Τι κατάφεραν; Να μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον, να με μπερδέψουν, να με βάλουν στο “κόλπο”, να με ξενερώσουν και να με διασκεδάσουν. Α, και να μ' αφήσουν μ' ένα τελευταίο αναπάντητο συνομωσιολογικό ερώτημα: Γιατί στην Ισπανία;

Ο Γουίλιαμ Χαρτ είν' ο πρόεδρος της Αμερικής κι επισκέπτεται τη Σαλαμάνκα όπου απ' την κεντρική πλατεία, την περιτριγυρισμένη από ψηλά κτίρια, θ' απευθύνει χαιρετισμό στο λαό. Πλήθος κόσμου έχει έρθει, ο Ντένις Κουέιντ ηγείται της ομάδας ασφαλείας, ο Φόρεστ Γουίτακερ τραβάει με την κάμερά του σαν καλός τουρίστας κι η Σιγκούρνι Γουίβερ σκηνοθετεί την τηλεοπτική κάλυψη του σπουδαίου γεγονότος. Όμως κάποιοι έχουν συνωμοτήσει για να σκοτώσουν τον πρόεδρο και το καταφέρνουν, σε ζωντανή μετάδοση. Πώς; Αφού δούμε το περιστατικό από έξι διαφορετικές οπτικές γωνίες, ξεκινώντας απ' την τηλεοπτική, η αλήθεια θα ξετυλιχθεί μπροστά μας για να μας διαφωτίσει...

[Το trailer της ταινίας]

Η προσπάθεια των δημιουργών να φτιάξουν ένα πετυχημένο θρίλερ μ' αυτόν τον περίπλοκο τρόπο είναι φιλότιμη, αλλά λειτουργεί μόνο αποσπασματικά. Οι πολλοί χαρακτήρες μας συστήνονται μεν σταδιακά και με προοπτικές εμβάθυνσης, αλλά αυτές δε δουλεύονται ποτέ, με συνέπεια να μείνουμε με την επιφάνεια των πραγμάτων: ο σεκιουριτάς που ξεπερνά τη σφαίρα που είχε δεχτεί προσφάτως, η σκηνοθέτης που θέλει να κρατήσει τις πολιτικές ειδήσεις καθαρές από πολιτική άποψη, ο μοναχικός τουρίστας με τα οικογενειακά προβλήματα στην πατρίδα, ο ψύχραιμος πρόεδρος που δε λυγά υπό την πίεση των καταστάσεων, ο ερωτοχτυπημένος μπάτσος κι ο στριμωγμένος πρώην στρατιωτικός κι οι χάι-τεκ ατσίδες τρομοκράτες. Όλο και πιο σχηματικοί δηλαδή κι η καμπύλη γίνεται ευθεία πριν φτάσουμε ακόμα στη διασκεδαστική οπτικά αλλά απίθανη εξήγηση που μας επιφυλάσσει η τελευταία πράξη.

Το πολιτικό υπόβαθρο της όλης υπόθεσης μένει εξίσου επιφανειακό. Λειτουργεί βέβαια μόνο ως αφορμή, οπότε δε χρειαζόταν ν' αποτελεί και άποψη ακριβώς, αλλά αυτό είναι που μου προκάλεσε κι εκείνη την άσκοπη ερώτηση: Γιατί στην Ισπανία;

Κι αν ο σεναριογράφος έχασε τον έλεγχο της φιλόδοξης προσπάθειάς του και τα έκανε μαντάρα, ο Τράβις καταφέρνει να δώσει μια καλή σκηνοθετική δουλειά, με τα πλάνα του αποσαφηνίζει παρά περιπλέκει το ήδη μπλεγμένο σενάριο και δίνει σαν αποκορύφωμα το εξαιρετικό, α-λα Γκρίνγκρας, κυνηγητό με αυτοκίνητα στους δρόμους της πόλης. Κρίμα που για να είναι συνεπές με την υπόλοιπη ταινία, θα έπρεπε να έχουν σκοτωθεί οι μισοί τουλάχιστον άνθρωποι που βρέθηκαν στο διάβα των αφηνιασμένων πρωταγωνιστών και να διαλυθούν περισσότερα αυτοκίνητα απ' ότι στους Μπλουζ-Μπράδερς.

Οι ερμηνείες είναι οι αναμενόμενες απ' τους συγκεκριμένους ηθοποιούς, που δεν είχαν και πολύ χρόνο παρουσίας ώστε να το δουλέψουν το πράγμα. Τουλάχιστον δίνουν μια επιπλέον αίγλη στην αξιοπρεπή αυτή αποτυχία.

Ενδιαφέρουσα οπτικά, ανοίγει την όρεξη γι' απαντήσεις αλλά δεν προκαλεί καμία σοβαρή ερώτηση, πλην της γνωστής που μου έχει κολλήσει εδώ και ώρα...

Βγαίνουν ακόμα:
- Το αμερικάνικο ακριβές ριμέικ του “Funny Games” του Μίκαελ Χάνεκε γυρισμένο απ' τον ίδιο, η νέα (αλλά όχι πρόσφατη) ταινία του Παρκ Τσαν Γουκ “I'm a Cyborg and That's Ok”, η παρωδία “Meet the Spartans”, η κωμωδία του Βασίλη Βαφέα “Γυναικείες Συνωμοσίες” και η ταινία του Νίκου “αφού-θέλετε-καλτ-πάρτε-να-χετε” Αλευρά, “Ερωτικά Μαθήματα για Επαναστατική Δράση”.

Όλες οι Ταινίες