Γαλή στο Μεταξουργείο: Ένα αλανιάρικο γατοκουτούκι με οικονομικά μεζεδάκια

Η γαστρονομική σκηνή της Αθήνας αλλάζει με πολύ γοργά βήματα τα τελευταία χρόνια διαμορφώνοντας ένα νέο τοπίο που στρέφεται σε all day επιλογές και gastro bars ή gastro pubs που αυξάνονται και πληθαίνουν για να ικανοποιήσουν τις after office ανάγκες φαγητού και ποτού των επίδοξων θαμώνων.

Την ίδια ώρα υποχωρεί κάπως η επέλαση των ρακάδικων που έκαναν εντυπωσιακή είσοδο τον καιρό της κρίσης (από το 2009 κι έπειτα) προσφέροντας οικονομικές επιλογές σε μεζεδάκια για να συνοδέψεις το πιοτί σου. Πολλά εξ αυτών είχαν και μια λάιβ μουσική συνοδεία για να ξορκίσουν καημούς κι αναστεναγμούς από τα προβλήματα της καθημερινότητας που καραδοκούν. Φυσικά υπάρχουν γειτονιές που αντιστέκονται όπως το αγαπημένο μας Μεταξουργείο όπου και ξεπηδούν πολλοί καφενέδες κι άλλα τόσα μεζετζίδικα που στήνουν συχνά πυκνά αυτοσχέδια λαϊκά γλέντια.

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Γαλή Γατοκουτούκι (@gali_cafemeze)

Με σύμμαχο τα ποιοτικά μεζεδάκια και τις πολύ καλές τιμές στις αρχές της χρονιάς έκανε δειλά, δειλά την εμφάνισή της και η Γαλή, δίπλα στην εντυπωσιακή Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων με σκοπό να θέλξει τους νταλκαδιάρηδες γατόφιλους της περιοχής κι όχι μόνο, κοτσάροντας τον τίτλο του γατοκουτουκιού κάτω από το όνομά της. Υπό το άγρυπνο βλέμμα των χνουδωτών ενοίκων της δεχτήκαμε ένα γουργουρητό καλωσόρισμα πριν πάρουμε θέση σε ένα από τα τραπεζάκια του εσωτερικού της Γαλής. Χωρισμένο σε δύο επίπεδα που συνδέονται μέσω μιας φιδωτής, στριφογυριστής ξύλινης σκάλας το εσωτερικό παρέπεμπε σε έναν παραδοσιακό φοιτητικό μεζεδοκαφενέ. Όταν καλοκαιριάσει στον πεζόδρομο θα βρεις άπλετο χώρο για μπόλικα τραπεζάκια συνδαιτημόνων και θαμώνων.

Η διακόσμηση είχε μια ξεκάθαρη κλίση στο τετράποδο ζωάκι που ονοματοδότησε το κατάστημα κι έξυπνα λογοπαίγνια στα αφισάκια που στόλιζαν τους τοίχους. Είπαμε να κηρύξουμε την άτυπη αρχή του χειμώνα, πίνοντας το πρώτο ρακομελάκι (8€) που ήταν βάλσαμο για τα πρώτα κρύα που έκαναν την εμφάνισή τους. Πιο μελάτο από ότι συνηθίζεται ταίριαξε εύκολα στις γεύσεις μας όσο ο ντάκος (6€) κατέφθασε με τη σειρά του στο τραπέζι μας. Σωστά μουλιασμένος κι ευτυχώς όχι νερουλός είχε φρέσκια ντοματούλα, άφθονη μυζήθρα, κάπαρη και καπαρόφυλλα σε μια πολύ χορταστική μερίδα.

Ακολούθησε το χοιρινό απάκι (6,5€) τηγανισμένο σε λαδάκι ήταν πάρα πολύ ζουμερό ενώ η μυρωδιά του ξύπνησε από το ληθαργικό επεισόδιο μιας παχουλή και καλοταϊσμένη γατούλα απέναντί μας. Στη συνέχεια έφτασαν τα χειροποίητα ντολμαδάκια (5€). Ευτυχώς δεν ήταν του κουτιού όπως συνηθίζεται αλλά αντίθετα ξινούτσικα και σωστά μαγειρεμένα χωρίς σβολιασμένο ρύζι. Η πιπεράτη γραβιέρα (6€) ήταν μια απολύτως φυσιολογική επιλογή για να συνοδέψουμε το ρακομελάκι μας, άκρως μερακλήδικη και τυρολάγνα ως είθισται για όσους έχουν βαρεθεί τη φέτα.

Δεν προτιμήσαμε τον γαύρο μαρινάτο (5,5€) και την παστή σαρδελίτσα (6€) καθώς είχαμε μπει σε mood κρεατομεζέδων για αυτό κι ενδώσαμε στο κάλεσμα που μας έκανε το καπνιστό λουκάνικο σβησμένο με τσίπουρο (7€). Φίνος μεζές για να φθαχιστηθείς και να τελειώσεις όλο το κατρούτσο με το κρασάκι (4€ τα 250ml) που του ταίριαζε γάντι για μερακλήδικο pairing.

Tελευταία έφθασε η τηγανιά κοτόπουλο που ήταν το πιάτο ημέρας. Σε ένα μικρό κουπάκι με λεμονάκι για έξτρα νοστιμιά ήρθε λεπτοκομμένη συνοδεία πιπεριάς και λουσμένη με μια κόκκινη σαλτσούλα που ήταν όλα τα λεφτά κι εξαφάνισε όλο το ψωμάκι που είχαμε μπροστά μας δια των επαναλαμβανόμενων βουτηγμάτων μας.

Κάθε τόσο υπάρχουν και ζωντανές πενιές στη Γαλή για να τιμήσουμε τις ρίζες των καφενέδων και των κουτουκιών οι οποίοι ανέκανεν ζούσαν βίον ανθόσπαρτον και χιλιοτραγουδισμένων στα πέριξ Μεταξουργείου, Κεραμεικού και Βοτανικού.