Μπαχαλάκια στο Μοσχάτο: Ένας παράδεισος για κρεατοφάγους

Αυξάνουν και πληθαίνουν τα κρεατάδικα στην αθηναϊκή επικράτεια τα τελευταία χρόνια κι εμείς μόνο χαρούμενοι θα μπορούσαμε να είμαστε καθότι έχουμε πολλές ευκαιρίες να δοκιμάσουμε καλοψημένες premium κοπές κι άλλα μερακλήδικα πιάτα με απόλυτο πρωταγωνιστή το κρέας. Αυτή τη φορά ο δρόμος μας έβγαλε στο Μοσχάτο που από πέρυσι έχει το κρεατάδικο που έψαχνε καιρό. Και το όνομα αυτού Μπαχαλάκια. Η ιστορία του εμπνευσμένου ονόματος ξεκινά από ένα μικρό χωρίο το Δρέπανο, όπου ο πατέρας των παιδιών που τρέχουν την επιχείρηση απέκτησε λόγω ζημιαροσύνης το παρατσούκλι Μπαχαλάς. Εξ’ ου και τα τέκνα του Μπαχαλάκια με το παρατσούκλι αυτών να ονοματοδοτεί ένα ελληνικό steak house, πολύ φιλόξενο και κάργα φιλόδοξο για να μπει στις καρδιές των απανταχού κρεατοφάγων της πόλης.

Ο χώρος θυμίζει ένα αστικό ταβερνάκι με τα διάφανα ψυγεία με τις κοπές να κλέβουν φυσικά την παράσταση και το φωτογραφικό ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων. Αφού πήραμε θέση σε ένα από τα τραπεζάκια μέσα στα Μπαχαλάκια (και τα εξωτερικά ήταν τίγκα με σύμμαχο τον καλό καιρό του πρώτου δεκαήμερου του Νοέμβρη) και αμφιταλαντευτήκαμε αν θα πάρουμε χύμα κρασάκι (5€ το μισό κιλό) ή το δικό τους εμφιαλωμένο. Κατόπιν σχετικής εισήγησης αποφασίσαμε το δεύτερο και περάσαμε πολύ όμορφα μαζί του. Οι Αμπελώνες Μάρκου έβαλαν κι αυτή το χεράκι του για να απολαύσουμε ένα εξαιρετικό ξηρό και φρουτένιο ροζέ στα 14€ μόλις η φιάλη.

Το ψωμάκι ήρθε αφράτο και λαδοριγανισμένο κι ακολούθησαν οι φρέσκες τηγανιτές πατάτες (4€) για να τις ταράξουμε στις βούτες στο συνοδευτικό ντιπ του ψωμιού με βάση τη ντομάτα. Η σαλάτα του αγρότη (8€) με φέτες ξεφλουδισμένης ντομάτας στο ζουμί τους με λάδι, ξύδι, χοντρό αλάτι και ρίγανη) ήταν ωραιότατη όπως και οι πολίτικες μελίτζανες (6,50€). Κατέφθασαν όπως πρέπει, δηλαδή στο πήλινο κι ήταν μια έξοχη μαγειρεμένη και ψημένη σύμπραξη μελιτζάνας, χειροποίητης σάλτσας ντομάτας, φέτας και μυρωδικών. Το καρπάτσιο (15€) ήταν η αποθέωση της απλότητας. Flakes παρμεζάνας, ρόκα, αλάτι και πιπέρι το συνόδεψαν μαεστρικά, ενώ μας τη σέρβιραν ως είθισται, ρολο-κομμένη δηλαδή.

Στη συνέχεια ήρθαν τα φιλετάκια πρόβατο (14€ η μερίδα/32€ το κιλό) χωρίς καθόλου λιπάκι, ζουμερά κι όσο πρέπει αλατισμένα και μαριναρισμένα ώστε να μην σκεπάζουν τα καρυκεύματα τη νοστιμάδα του καλοψημένου κρέατος. Έπειτα δοκιμάσαμε το μοσχαρίσιο διάφραγμα (95€ το κιλό) του καταλόγου σε medium ψήσιμο όπως συστήνεται δηλαδή. Σε μια ξύλινη κοπή κοβόταν μπροστά στα μάτια μας και συνοδευόταν μονάχα από μαύρο χοντρό αλάτι. Ζουμερό και πεντανόστιμο άξιζε μέχρι σεντ τα λεφτά του.

Σειρά είχε η πικάνια (λέξη πορτογαλική (picanha γράφεται) για την τριγωνική κοπή του μοσχαριού από το πίσω μέρος της ράχης, στο σημείο που εν(νεται με το μπούτι. Η πικάνια είναι η αγαπημένη κοπή της Βραζιλίας, γνωστή για το χαρακτηριστικό της λίπος σε σχήμα τριγώνου. Ψήνεται συνήθως ολόκληρη ή σε φέτες πάνω σε σούβλα. Το λίπος της δίνει πλούσια γεύση και τραγανή υφή, ειδικά όταν ψήνεται στα κάρβουνα) που αγαπάμε ιδιαίτερα και προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε όποιον επιθυμεί να έχει μια πρώτη επαφή με όσες καλούμε premium κοπές. Ζουμερή, αφράτη, φινετσάτη και με πλούσια γεύση ήρθε να σκαρφαλώσει με άνεση στην κορυφή των πιάτων που δοκιμάσαμε στα Μπαχαλάκια και να τους παινέψουμε για τις value for money τιμές. Βλέπεις μια μερίδα πικάνια ερχόταν σε λιγότερο από 30€ για μια χορταστική μερίδα που θα ενθουσίαζε ειδικά τους αμιγώς κρεατοφάγους.

Στο τέλος μας περίμενε κερασμένο κι ένα τεράστιο κομμάτι σοκολατόπιτας που μας ανάγκασε να τους παινέψουμε ακόμη παραπάνω μιας και δεν ακολουθούν τη νέα steakhouse τάση να χρεώνονται τα γλυκά 9-10€ μίνιμουμ.