Στο Yaboo στον Πειραιά θα βρεις το γαστρονομικό λιμάνι σου

Kάθε ενδιαφέρον γαστρονομικό project στην πρωτεύουσα κρύβει και μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που συνέβαλλε τα μέγιστα στη δημιουργία του. Διαβάζοντας και μαθαίνοντας την ιστορία του Yaboo το οποίο αφίχθη στην Ακτή Κονδύλη στον Πειραία στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, δεν γινόταν παρά να ζωγραφίσουμε ένα βαθύ χαμόγελο στο πρόσωπό μας. Δώσε βάση κι εσύ λοιπόν στην ξεχωριστή ιστορία του: Στην Πισπιλούντα, ένα μικρό, ορεινό χωριό στη βόρεια Χίο, δεν υπήρχε ταβέρνα ή καφενείο. Έτσι, οι κάτοικοι δημιούργησαν έναν δικό τους τόπο συνάντησης στην καρδιά του χωριού. Δεν πρόκειται για καμία μεγάλη πλατεία, όχι, παρά μονάχα δύο μεγάλα πεζούλια σε ένα σκεπαστό μέρος όπου κάθονταν και προστατεύονταν από τη βροχή και τον ήλιο. Στο κέντρο του χωριού, στο κέντρο της ανάγκης τους για συνεύρεση.

Η καλή διάθεση και η εμπιστοσύνη που μοιράζονταν όλοι στο χώρο, ήταν η ουσιαστική συνθήκη για ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα της ζωής. Εκεί συζητούσαν τα προβλήματά τους, εκεί έλεγαν τις ιστορίες τους, εκεί μιλούσαν για τα όνειρά τους, εκεί έκαναν τα αστεία τους και φλέρταραν μεταξύ τους. “Έλα στο Γιαμπού”, “Πάμε στου Γιαμπού”! Έτσι το έλεγαν το μέρος εκείνο και δεν υπήρχε μέρα που να μην περάσουν από εκεί. Γιαμπού ήταν το μέρος της καθημερινότητάς τους, ήταν ο χώρος των ονείρων τους. Ένας χώρος και ταυτόχρονα ένας τρόπος.

Φτάνοντας στο σήμερα του Yaboo, μας υποδέχθηκαν σε έναν φινετσάτο και πολύ μοντέρνο χώρο, με μια ψηλοτάβανη, πολύ εντυπωσιακή σάλα σε γήινα χρώματα, να σκεπάζει τις πολύ αναπαυτικές καρέκλες που βρίσκονταν αντικριστά στα τραπεζάκια μας. Η θηριώδης ξύλινη βινυλιοθήκη που έφτανε μέχρι τον ουρανό και η απαστράπτουσα μπάρα έκλεψαν τις εντυπώσεις μας από την ανοιχτή κουζίνα στην οποία η αρμάδα των σεφ, εργαζόταν σχεδόν χορογραφικά για να ετοιμάσουν τα πιάτα μας.

Αφού περιεργαστήκαμε την wine list που είχε μια ξεκάθαρη προτίμηση στον ελληνικό αμπελώνα (με επιλογές από 6€ το ποτήρι/25€ η φιάλη) επιλέξαμε το γλυκόπιοτο ροζέ του Alma από αγαπημένο κτήμα Παυλίδη (8€ το ποτήρι/38€ η φιάλη). Την ίδια ώρα η λίστα με τα κοκτέιλ έκρυβε την ευχάριστη δροσερή έκπληξη του Rum Crusta (13€) με ρούμι, αγαύη, λεμόνι και cherry bitters που μας χάρισε λίγο καλοκαίρι ακόμα στο ποτήρι μας.

Το μενού φέρει τη βαριά υπογραφή της Γεωργιάννας Χιλιαδάκη (είναι η μοναδική Ελληνίδα Chef που έχει βραβευτεί με 2 αστέρια Michelin) ως consultant σεφ και του Άγγελου Κοτσίρη ως head chef και φιλοδοξεί να αποτυπώσει την ουσία του casual fine dining συνδυάζοντας τη ζεστασιά της μεσογειακής κουζίνας με τις πιο σύγχρονες τεχνικές μαγειρικής. Φυσικά βρίσκει μπόλικη από την έμπνευση του στις αγαπημένες ελληνικές γεύσεις και τις συνταγές που περνούν από γενιά σε γενιά μαγείρων μπολιάζοντας νοστιμιά, δημιουργικά twists και την ζητούμενη οικειότητα ενός προσεγμένου μέχρι και της παραμικρής λεπτομέρειας γεύματος.

Πρώτο ως είθισται στο τραπέζι έφτασε το προζυμένιο μαύρο ψωμί (6€) συνοδεία ελιών, ελαιόλαδου κι άνθους αλατιού. Το ψωμί αποτέλεσε τον καλύτερο σύμμαχο για το επόμενο πιάτο, καθώς επιδοθήκαμε στο ευγενές άθλημα του αλείμματος με τον ταραμά με αυγοτάραχο (12€) και χειροποιήτα τσιπς πατάτας να μας ενθουσιάζει. Σκέτος αφρός στην υφή και πλούσιος στη γεύση σχημάτιζε ένα νοητό λουλούδι που μας προϋπάντησε σε μια σειρά από εξαιρετικές παρουσιάσεις πιάτων οπτικά. Ακολούθησε το sashimi λαβράκι (17€) στο κέντρο μιας καταπράσινης σάλτσας jalapeno που ήταν η ωμή ανταμοιβή μας για την υπομονή που δείξαμε προκειμένου να το απαθανατίσουμε φωτογραφικά από κάθε δυνατή λήψη. Στη συνέχεια βρήκαμε την απάντηση στο αιώνιο ερώτημα: «πόσο νόστιμη μπορεί να είναι μια μανιταροσαλάτα»; αναφέροντας πια την υποφαινόμενη με baby gem περασμένα στο γκριλ και μια λουκούλλεια πηχτή σάλτσα με μασκαρπόνε και φέτα να συναρπάζει τον ουρανίσκο μας.

Το σαγανάκι με μαστέλο Χίου (11€) με χειροποίητη μαρμελάδα λεμόνι και γλυκές πιπεριές στη σκέπη του, ήταν μια γλυκάλμυρη λιχουδιά, λίγο πριν μας καταπλήξει η ανοιχτή μανιταρόπιτα (14€) με πλευρώτους αριστουργηματικά ψημένους στο γκριλ και λουσμένους με μια λεμονοριγανάτη σάλτσα που καλώς ασπάστηκε το ουκ εν τω πολλώ το ευ δόγμα αποφεύγοντας ορθά το περιττό μαρινάρισμα, γιατί δεν το είχε καθόλου ανάγκη.

Στα κυρίως δεν γινόταν να αρνηθούμε την πρόσκληση να δοκιμάσουμε το signature αρνί κλέφτικο (49€ για δύο άτομα) που έφερε τριγύρω μας μια μυρωδιά από τις αθάνατες παραδοσιακές γεύσεις που υπερνικούν σε comfortness κάθε επίδοξο διεκδικητή. Το κρέας ήταν λουκούμι, καλομαγειρεμένο και σωστά μαριναρισμένο συνοδεία λαχανικών και βοτάνων που αρκούσαν και με το παραπάνω για να αναδείξουν τη γεύση τους.

Στα επιδόρπια το εξαιρετικό προφιτερόλ (11€) δικαίωσετη φρενίτιδα γύρω από το όνομά του, ωστόσο έχασε στις λεπτομέρειες από το μανταρίνι Χίου με παγωτό μαστίχα (12€) που βγήκε από το χρυσό μπαούλο με τις νησιώτικες συνταγές που μεγάλωσαν γενιές και γενιές επιφανών γλυκατζήδων.

Ο λογαριασμός στα 45-50€ το άτομο με ποτήρι κρασί