Ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου σε νέα τροχιά

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, έτσι δεν λέμε; Ακριβώς αυτή τη φράση σκέφτηκα όταν, μόλις λίγες εβδομάδες μετά από την εκλογή του Στέλλιου Μπουτάρη ως Προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ), διάβασα για την επικείμενη υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ του Συνδέσμου και των Γενικών Αρχείων του Κράτους με σκοπό την προστασία, διαφύλαξη και ανάδειξη των αρχείων του ΣΕΟ, αλλά και των αρχείων ιστορικών οινοποιείων, δημοσίων φορέων και προσωπικοτήτων, όπου, ουσιαστικά, θα αποτυπωθεί ολόκληρη η ιστορία του ελληνικού αμπελώνα.

Έτσι, την περασμένη εβδομάδα, είχα την τιμή και τη χαρά να παραστώ στο γεύμα εργασίας που παρέθεσε ο ΣΕΟ και ο Στέλλιος Μπουτάρης με σκοπό να παρουσιάσει το νέο Δ.Σ. του Συνδέσμου, να θέσει τις προτεραιότητες των ενεργειών που πρόκειται να λάβουν χώρα, καθώς και να υπογράψει, εκ μέρους του ΣΕΟ, το πιο πάνω Μνημόνιο Συνεργασίας με την εκπρόσωπο των Γενικών Αρχείων του Κράτους, κα Αμαλία Παππά.

Ο κ. Στέλλιος Μπουτάρης

Η ομιλία του Στέλλιου Μπουτάρη στο εν λόγω γεύμα ήταν σύντομη, περιεκτική, διαφωτιστική και άμεση. Οι πληροφορίες που παρέθεσε ήταν σημαίνουσες και περιέγραψαν το παρόν και το μέλλον του ελληνικού επώνυμου κρασιού. «Η ιστορία και η συνέχεια, είναι σαγηνευτικά και απαραίτητα στο κρασί. Το ίδιο όμως και η εξέλιξη, η καινοτομία και η ανανέωση. Γιατί δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου τίποτα πιο δυναμικό από το να είσαι διαχρονικά επίκαιρος. Και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος για το ελληνικό κρασί», είπε ο Στέλλιος Μπουτάρης και συνέχισε: «Ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου δεν είναι κλειστή λέσχη. Αντιθέτως, είναι ένα ανοικτό εργαλείο συνένωσης και αντιπροσώπευσης όλου του ελληνικού κρασιού. Μια συλλογική ομάδα συνεργασίας και ανάδειξης του έργου και του οράματος όλων των παραγωγών του κλάδου. Μια οργανική συμβιωτική σχέση, όπως άλλωστε είναι και το ίδιο το προϊόν μας, το κρασί. Και αυτός είναι ο πρώτος στόχος που βάζω κατά τη διάρκεια της θητείας μου. Η προσέλκυση νέων μελών».

Ο ελληνικός αμπελώνας είναι μικρός, τόσο σε σύγκριση με τις άλλες χώρες (αποτελεί μόνο το 1/5 της οινοπαραγωγικής ζώνης του Bordeaux – όχι ολόκληρης της Γαλλίας) αλλά και μέσα στην Ελλάδα, αφού ο τζίρος του ελληνικού κρασιού είναι μικρότερος από αυτόν της Ελληνικής Ζυθοποιίας. Από την άλλη, το ελληνικό κρασί βρίσκεται στην πιο δυναμική φάση της ιστορίας του, αποτελώντας ολοένα και περισσότερο μια συνειδητή επιλογή, λόγω της μοναδικής υπεραξίας που προσφέρει. Διεθνώς χαίρει αναγνωρισιμότητας, κτίζει θέση καταξίωσης, προσελκύει το ενδιαφέρον νέων, αναδυόμενων αγορών.

Τα μέλη του Δ.Σ. του ΣΕΟ

Παρόλα αυτά, ο κλάδος αντιμετωπίζει μια σειρά από σοβαρές προκλήσεις, σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο, στις οποίες μόνο η συντονισμένη προσπάθεια μπορεί να δώσει λύσεις: η κλιματική αλλαγή, οι ιδιορρυθμίες του ελληνικού αμπελώνα (διάσπαρτοι μικροί και πολλοί κλήροι, υψηλός μέσος όρος ηλικίας των αμπελουργών, κ.α.), η περιπλοκότητα της νομοθεσίας και η γραφειοκρατία, ο ανταγωνισμός και η αυξανόμενη παγκόσμια εκστρατεία κατά του αλκοόλ η οποία συμπιέζει γοργά τους αριθμούς της κατανάλωσης προς τα κάτω, είναι μόνο μερικοί από τους παράγοντες που πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα και με σοβαρό σχέδιο, κι όλα αυτά, σε ένα διεθνώς ασταθές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον.

Ο Στέλλιος Μπουτάρης, χωρίς να δραματοποιεί την κατάσταση, όντας, συν τοις άλλοις, αισιόδοξος από τη φύση του, έθεσε ως προτεραιότητες την πολυσυλλεκτικότητα και τη συμπερίληψη, τη διαφάνεια και την εξωστρέφεια και κάλεσε όλους όσοι συμμετέχουν άμεσα και έμμεσα στην υπόθεση «ελληνικό επώνυμο κρασί», να προσπαθήσουν, ο καθένας από τη θέση και τον τομέα του αλλά και όλοι μαζί, ούτως ώστε να ανοίξουν κι άλλοι δρόμοι που θα οδηγήσουν τον κλάδο ακόμα πιο μακριά.

Η κ. Αμαλία Παππά και ο κ. Στέλλιος Μπουτάρης

Τέλος, η υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας του ΣΕΟ με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, όπου θα καταγραφεί, θα διαφυλαχθεί και θα αναδειχθεί η ιστορία των 3.500 χρόνων του ελληνικού κρασιού, θα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο ανάδειξης της αξίας του και η βάση για την εξέλιξή του στο μέλλον. Όπως είπε ο Στέλλιος Μπουτάρης, δίνοντας τα εύσημα στον προκάτοχό του Ιωάννη Βογιατζή και σε όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίησή του, τόσο από την πλευρά του ΣΕΟ όσο και από αυτήν των Γενικών Αρχείων του Κράτους, πρόκειται για ένα έργο τεράστιας σημασίας για το οποίο δούλεψαν με όραμα και αφοσίωση πολλοί και για πολύ καιρό.

Κλείνω το σύντομο αυτό άρθρο-ρεπορτάζ με τη φράση του νέου προέδρου του ΣΕΟ η οποία, κατά τη γνώμη μου, συνοψίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού κρασιού: «Χρειάζεται ένα νέο εθνικό συμβόλαιο όπου το αμπέλι δεν είναι απλώς ένα αγροτικό προϊόν αλλά ένα σύμβολο πολιτισμού, βιωσιμότητας και ταυτότητας. Ένα υπεραιωνόβιο αυτόρριζο αμπέλι στη Σαντορίνη που συνεχίζει μια αδιάλειπτη αμπελοκαλλιέργεια 3.500 ετών είναι μέρος της κληρονομιάς μας και θα έπρεπε να προστατεύεται όχι ως μουσειακό είδος αλλά ως μέρος μιας στρατηγικής που θα δίνει έμφαση και στο βιώσιμο μέλλον του».

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΙΝΟΥ: Ιστοσελίδα