Anther: Ένα εστιατόριο στην Πλατεία Αγ. Ειρήνης που τέρπει όλες τις αισθήσεις

Από τότε που η Αθήνα αυτονομήθηκε ως ταξιδιωτικός προορισμός κι έπαψε να είναι  ένα γρήγορο πέρασμα μιας-δυο διανυκτερεύσεων το πολύ, η πόλη έχει αποκτήσει πολλά μικρά ξενοδοχεία, σκέτα στολίδια. Πολλά από αυτά στεγάζονται σε εκπληκτικά, ιστορικά κτήρια, που μέχρι πρότινος μαράζωναν, έρημα κι ετοιμόρροπα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό το γεγονός, είμαι ευγνώμων σε όσους εμπνεύστηκαν, τόλμησαν και δημιούργησαν, για να τους δώσουν μία ευκαιρία για μια δεύτερη, ουσιαστική ζωή, κοσμώντας και πάλι την πόλη μας.

Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του ξενοδοχείου Perianth στην Πλατεία της Αγίας Ειρήνης. Σε αυτό το μοναδικό κτήριο, λαμπρό δείγμα της αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου, οι συνιδιοκτήτριες Αναστασία και Αλεξάνδρα Σγουμποπούλου έστησαν το Perianth, μετά από την υποδειγματική ανακαίνιση από το αρχιτεκτονικό γραφείο K-Studio. Κι ενώ είχα διαβάσει γι’ αυτό και το είχα θαυμάσει σε πολλές φωτογραφίες, δεν είχε τύχει να πάω για να το δω από κοντά.

Πριν από λίγες μέρες, οι συνάδελφοί μου κι εγώ, λάβαμε πρόσκληση με σκοπό να μας συστήσουν το εστιατόριο του ξενοδοχείου, το Anther. Με αυτή την ευκαιρία συναντηθήκαμε στη σουίτα του έβδομου ορόφου του ξενοδοχείου για το απεριτίφ και την πρώτη γνωριμία με τις δύο συνιδιοκτήτριες. Από την είσοδο, κιόλας, κατάλαβα γιατί το Perianth έχει γίνει αντικείμενο θαυμασμού από τα κορυφαία διεθνή ταξιδιωτικά έντυπα και προορισμός εκλεκτών ταξιδιωτών. Δεν είναι η έτσι κι αλλιώς ιλιγγιώδης θέα από τον τελευταίο όροφο, δεν είναι η άψογη ανακαίνιση, ούτε καν η υψηλού γούστου διακόσμηση. Είναι η σύλληψη της διάταξης των ορόφων όπου οι διάδρομοι των δωματίων συναντιούνται σε ένα σημείο, σαν τους δρόμους μιας πόλης που ανταμώνουν στην κεντρική της πλατεία. Είναι που κάθε όροφος είναι και μία έκθεση σύγχρονης τέχνης, αποκλειστικά Ελλήνων εικαστικών, σε επιμέλεια της Αναστασίας Σγουμποπούλου. Είναι η αύρα που σκεπάζει τον επισκέπτη, αύρα ησυχίας μα και δημιουργικής ανησυχίας. Ατμόσφαιρα που καλμάρει κι εξάπτει συγχρόνως.

Κι ενώ κανείς θα περίμενε πως το εστιατόριο, δημιούργημα του γραφείου En-route, θα ήταν η συνέχεια του ξενοδοχείου, τόσο σε υλικά και διακόσμηση όσο και σε ατμόσφαιρα, έρχεται η ανατροπή μέσα από την αντίθεση. Στο εσωτερικό του εστιατορίου, με το εντυπωσιακό κυκλικό μπαρ, κυριαρχούν το ξύλο και το χρώμα της τερακότας που έρχονται σε ζωηρό διάλογο με τις τεράστιες τζαμαρίες και το γκρι χρώμα του κτηρίου. Στο εξωτερικό παίρνει θέση το μέταλλο με τα καταπληκτικά τραπέζια και τις πολυθρόνες, εξαιρετικά άνετα, στιβαρά κι ανάλαφρα την ίδια στιγμή. Η τέχνη είναι, βεβαίως, δυναμικά παρούσα και στο εστιατόριο, προσθέτοντας ακόμη μια διάσταση στον χώρο κι άλλο ένα ερέθισμα για τον επισκέπτη. Εδώ αξίζει να αναφέρω, επίσης, πως οι φορεσιές του προσωπικού είναι δημιουργίες του Άγγελου Μπράτη και ο άρτιος φωτισμός έργο της Ελευθερίας Ντεκώ.

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα για τους χώρους του Perianth και του Anther, όμως κρατιέμαι γιατί βλέπω πως δεν έχω πει λέξη ούτε καν για το πώς προέκυψαν τα ονόματά τους. Σας αφήνω, λοιπόν, να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα και στις σελίδες των κοινωνικών δικτύων (θα βρείτε τα links στο τέλος του άρθρου) και προχωρώ στα ονόματα. Όπως γνωρίζετε, η Πλατεία της Αγίας Ειρήνης ήταν κάποτε γεμάτη ανθοπωλεία, γι’ αυτό  ήταν γνωστή ως η πλατεία των λουλουδιών. Σήμερα, δυστυχώς, έχει μείνει μόνο ένα για να θυμίζει το πολύχρωμο παρελθόν της. Το Perianth πήρε το όνομά του από το περιάνθιο, το περίβλημα του λουλουδιού, αυτό που περιβάλλει τα αναπαραγωγικά του μέρη, δηλαδή το κτήριο. Το Anther, νονός του οποίου είναι ο πασίγνωστος σεναριογράφος Ευθύμης Φιλίππου, προέρχεται από τον ανθήρα, το τμήμα του στήμονα που περιέχει τη γύρη, δηλαδή την τροφή. Πόσο εύστοχα, όμορφα ονόματα για να περιγράψουν τα δύο αυτά μέρη!

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλη κουζίνα που θα ταίριαζε καλύτερα στο περιβάλλον του Anther, από την ελληνική. Έτσι σκέφτηκαν και οι αδελφές Σγουμποπούλου και ανέθεσαν την κουζίνα στον Νάσο Τσιρονίκο ο οποίος την έχει υπηρετήσει σε φημισμένα εστιατόρια της Αθήνας. Ο σεφ έχει σχεδιάσει και τα τρία μενού που σερβίρονται: πρωινό/brunch, all day/μεσημεριανό και δείπνο. Γι’ αυτό το τελευταίο θα σας μιλήσω, για να σας πω ότι πρώτον έχει εξαιρετικής ποιότητας, εποχικά υλικά από όλη τη χώρα, δεύτερον ταιριαστά συνδυασμένα, τρίτον προσεκτικά μαγειρεμένα, χωρίς περίτεχνες, περιττές τεχνικές. Τέταρτον και κυριότερον, νόστιμα.

Παράδειγμα τα μελωμένα, ολόγλυκα ρεβίθια στη γάστρα που κοντράρουν πολύ πετυχημένα με τον αλμυρούτσικο ντοματοπελτέ στο φρυγανισμένο ψωμί, τα αυγά με τη στάκα, την τραγανή πανσέτα και την κρέμα από πιπεριά Φλωρίνης που συνοδεύονται από άπαιχτα χειροποίητα τσιπς, το ψάρι ημέρας φρικασέ (λαβράκι τη συγκεκριμένη βραδιά) με ένα αυγολέμονο-υπόδειγμα φινέτσας και έντασης συγχρόνως, τις τραγανές κροκέτες από σπανακόρυζο με το ξινούτσικο πηχτόγαλο από τα Χανιά της Κρήτης σε άψογη ισορροπία υφών και γεύσεων. Αν κάτι θα άλλαζα θα ήταν τον πουρέ γλυκοπατάτας στην τέλεια βρασμένη αλμύρα: θα προτιμούσα κάτι πιο έντονο σε γεύση για να συνοδεύσει αυτό το υπέροχο χόρτο της θάλασσας, ίσως και να έμενα στην κλασική τριμμένη ωμή ντομάτα. Θα ελάττωνα ή και θα καταργούσα εντελώς το σκόρδο στο κατά τα άλλα τέλεια μελωμένο γιουβέτσι από μοσχαρίσια ουρά που συνοδεύεται από άψογα χυλωμένο κριθαράκι, αυτό το ανυπέρβλητο κυριακάτικο ελληνικό φαγητό που μεγάλωσε και μεγαλώνει γενιές και γενιές. Το πιο ‘international’ φαγητό του καταλόγου, το μοσχαρίσιο φιλέτο Black Angus ψήνεται στην εντέλεια, αρωματίζεται από σάλτσα μαϊντανού, ενώ για παρέα του έχει έξτρα τραγανές, χρυσαφένιες τηγανιτές πατάτες.

Οι τιμές κυμαίνονται από € 14 έως € 38, ενώ μου άρεσε που σε κάποια φαγητά που μπορούν να παίξουν τόσο το ρόλο του ορεκτικού όσο και του κυρίως πιάτου αλλά και σαν τρίτη επιλογή για μοίρασμα σε ακόμα πιο γενναιόδωρες μερίδες, υπάρχουν ισάριθμες τιμές αναλόγως του μεγέθους τους, όπως π.χ. τα ρεβίθια που τιμολογούνται στα € 8, € 10 και € 14 αντίστοιχα.

Στα επιδόρπια δοκίμασα μια πολύ πετυχημένη, κλασικότατη τάρτα λεμονιού, κάτι που μόνο προφανές δεν είναι, αφού την έχουμε φάει άπειρες φορές σε κάκιστες εκτελέσεις. Η έκπληξη, όμως, ήρθε από το χλιαρό ρυζόγαλο με κατσικίσιο γάλα, χυλωμένο μα στακάτο, με ένα μοσχομυριστό, τραγανό μπισκοτάκι κανέλας. Είναι γλυκό μνήμης και θαλπωρής που σπανίως τιμούν τα εστιατόρια και γι’ αυτή του τη σκέψη, ο σεφ αξίζει το πιο ζεστό χειροκρότημα.

Στην αρχή αυτού του άρθρου περιέγραψα την ευχαρίστηση που νιώθω όταν βλέπω ακόμα ένα παραμελημένο κτήριο της Αθήνας να ανασαίνει ξανά, χάρη σε όσους τολμούν να επιχειρήσουν στην πολύπαθη πόλη μας. Στην περίπτωση του Perianth και του Anther, στέλνω ένα παραπάνω ευχαριστήριο μήνυμα προς την Αναστασία και την Αλεξάνδρα Σγουμποπούλου για την ανοιχτή, ζωντανή συζήτηση που άνοιξαν ανάμεσα στους κατοίκους και τους επισκέπτες της Αθήνας και για την τροφή που προσφέρουν, τόσο για το στόμα όσο και για το πνεύμα.

PERIANTH HOTEL
Λιμπόνα 2, 105 60 Αθήνα
Τηλ. 210 321 6660
Website
Instagram
Facebook

ANTHER RESTAURANT
Βασιλικής 2, 105 60 Αθήνα
Τηλ. 214 687 8080
Instagram
Facebook