Σημάδια ότι είσαι ενοχικός/η (και πώς να σταματήσεις)

Κοίτα, θα είμαστε ειλικρινείς: Πολλές φορές, τα ενοχικά σύνδρομα που σου δυσκολεύουν τη ζωή είναι τόσο βαθιά ριζωμένα, που μόνο με ψυχοθεραπεία λύνονται –και όχι συμπεριφορική, από την άλλη, τη δύσκολη, αυτή που σε βουτάει στα παιδικά σου χρόνια και σε βγάζει στην άλλη όχθη μετά από πολύ καιρό μεν, πιο ευτυχισμένο άνθρωπο δε.

Επειδή όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς, και για να διορθώσεις ένα πρόβλημα πρέπει ως γνωστόν πρώτα να το αναγνωρίσεις ως τέτοιο, εμείς είμαστε εδώ για να σε βοηθήσουμε να κάνεις το πρώτο βήμα, αναγνωρίζοντας τον εαυτό σου σε όλες ή σε πολλές από τις παρακάτω συμπεριφορές.

Σου είναι φοβερά δύσκολο να πεις όχι. Ακόμα και αν αυτό που σου ζητάνε δεν είναι βοήθεια σε κάτι, αλλά μια απλή έξοδο με φίλους, στην οποία δεν έχεις όρεξη να πας.

Ανησυχείς συνεχώς ότι θα προσβάλλεις τους άλλους. Στο παραπάνω παράδειγμα, ας πούμε, θεωρείς προσβλητικό να πεις ότι βαριέσαι, ή ότι δεν έχεις όρεξη να βγεις τη συγκεκριμένα μέρα, οπότε είτε θα φτιάξεις μια ολόκληρη ιστορία για να δικαιολογηθείς, ζητώντας εκατό συγνώμες, είτε θα πας με μισή καρδιά και θα υποφέρεις όλο το βράδυ.

Φοβάσαι πως οι άλλοι θα σταματήσουν να σε αποδέχονται/ αγαπάνε/ προσκαλούν σε εξόδους στο πρώτο όχι που θα πεις. Κι αυτό σε κάνει να φορτώνεσαι έξτρα δουλειές και υποχρεώσεις, κοινωνικές και μη, προκειμένου να κερδίσεις –και μετά να ξανακερδίσεις, και να κερδίζεις διαρκώς– την έγκριση και την αποδοχή τους.

Έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και αντλείς από την αποδοχή των άλλων ένα προσωρινό φιξ για να την τονώσεις, πράγμα που καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια σε φαύλο κύκλο.

Κατηγορείς τον εαυτό σου για ό,τι πάει στραβά. Φταις εσύ και μόνο εσύ (ή σε λάιτ περιπτώσεις, κυρίως εσύ) για τα προβλήματα στις σχέσεις σου, στη δουλειά, στην χώρα, στον πλανήτη. Αν κάτι δεν πάει καλά, είναι δική σου ευθύνη να το φτιάξεις.

Αγνοείς σημάδια που φωνάζουν «φύγε» και πράγματα που δεν σου αρέσουν στους άλλους. Σε σχέσεις ερωτικές και μη, δυσκολεύεσαι ιδιαίτερα να φύγεις, γιατί –είπαμε– εσύ φταις για ό,τι πάει στραβά στη ζωή σου, και δική σου δουλειά είναι να κάτσεις να το φτιάξεις. Ναι, ακόμα και αν είναι ένα πρόβλημα εξολοκλήρου του άλλου.

Πάσχεις από το σύνδρομο του σωτήρα. Προέκταση του παραπάνω, το σύνδρομο του σωτήρα είναι η παρόρμηση να υιοθετήσεις κάθε πρόβλημα στο άμεσο (ή και το ευρύτερο) περιβάλλον σου και να το λύσεις. Άλλος ένας φαύλος κύκλος εδώ, καθότι προσπαθώντας και αποτυγχάνοντας (επειδή, spoiler alert, δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα των άλλων) βάζεις τα ενοχικά σου ένστικτα να δουλεύουν υπερωρίες.

Και πώς θα σταματήσω, γιατρέ μου;

Όπως λέγαμε και στην αρχή αυτού του κειμένου, η καλύτερη –και ασφαλέστερη– λύση είναι η ψυχοθεραπεία. Εμείς μπορούμε να σου δώσουμε μερικές βασικές κατευθυντήριες, όπως το να μάθεις να λες όχι, να θυμίζεις συχνά στον εαυτό σου ότι είσαι άνθρωπος και όχι ο σούπερμαν, να μην βασίζεις την αυτοπεποίθησή σου στον ετεροπροσδιορισμό, και άλλα τέτοια που στη θεωρία ακούγονται ωραία και λογικά, αλλά στην πράξη είναι από δύσκολα έως ακατόρθωτα, γιατί αν δεν εντοπίσεις τη ρίζα του προβλήματος, δεν μπορείς να το λύσεις. Και αν νομίζεις ότι την έχεις εντοπίσει μόνος/η σου, αλλά και πάλι δεν μπορείς να το λύσεις –μάντεψε– η απάντηση που έχεις βρει είναι λάθος.

Όπως και να ‘χει, για μια πρώτη προσπάθεια, ξεκίνα από εδώ - Πώς να σταματήσεις να είσαι ενοχικός 

Και αν αυτή αποτύχει, διευθύνσεις για να κάνεις ψυχοθεραπεία δωρεάν έχουμε εδώ