Οι οφειλές στην αποικιοκρατία

Κάτι ξέρει ότι οφείλει στην αποικιοκρατία ο σημερινός Πρωθυπουργός της Αγγλίας. 

Οι οφειλές στην αποικιοκρατία

Πολύ μας επίκρανε αυτός ο πλούσιος ο ινδός πρωθυπουργός της Αγγλίας, ο οποίος φαίνεται να μην ξεχνά ότι η διαβόητη αποικιοκρατία μπορεί άλλους, όπως τον Παρθενώνα να τους κατεβάζει στα τάρταρα, άλλους όμως τους ανεβάζει μέχρι την Ντάουνινγκ Στρητ. Έτσι, είπε να σπάσει τα διπλωματικά πρωτόκολλα και να μην δει τον δικό μας τον Πρωθυπουργό που τόλμησε να πει ότι το θέμα των μαρμάρων πρέπει να λυθεί με την επανένωσή τους.

Για σκεφτείτε λίγο: Να έχεις ντυθεί, να έχεις στολιστεί για να πας σε ραντεβού και επειδή πιάνεις μια ψιλοκουβεντούλα μέχρι να έρθει ο ραντεβού σου, εκείνο να αλλάζει γνώμη και να μην θέλει πια να βρεθείτε. Αυτό έπαθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ήταν λέει έξαλλος. Όμως πέρα από τα πρωτόκολλα- που η αλήθεια είναι ότι στη διπλωματία δεν παραβιάζονται και πολύ συχνά, αυτή είναι η Αγγλία. Έτσι είναι φτιαγμένη, με αυτή τη νοοτροπία. Και αν ο επικεφαλής της ήθελε απλώς να κλείσει το μάτι στο πιο δεξιό ακροατήριο- το έχει ανάγκη μιας και οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν σταθερά πίσω από τον επικεφαλής των Εργατικών- αυτό σημαίνει ότι απλώς το κίνητρό του συνέπεσε με τις αποικιοκρατικές συμπεριφορές της γηραιάς Αλβιόνος.

«[Αλλά] αυτοί είστε» που θα έλεγε και μια ψυχή.

Γιατί εδώ που τα λέμε δεν είναι ότι είχαμε δει και καμιά πρόοδο όλες αυτές τις δεκαετίες που ζητάμε τα κλοπιμαία του Έλγιν από το Βρετανικό Μουσείο. Αταλάντευτη μοιάζει η αρμόδια ηγεσία και μόνο οι πιο εναλλακτικές φωνές της βορειοευρωπαϊκής χώρας ενώνουν τις φωνές τους με τη δική μας. Ασχέτως του πώς μεγιστοποιείται η βρετανική υποστήριξη στο ελληνικό αίτημα εικάζω ότι η κίνησή τους αυτή θα αντιστοιχεί σε κάτι σαν να συμπαρίστανται επί ελληνικού εδάφους μια χούφτα άνθρωποι στο κράτος της Ταϋλάνδης για την καταστροφή ενός ιστορικού μνημείου της χώρας.

Η παραμονή των μαρμάρων στο Βρετανικό Μουσείο αποτελεί εδώ και χρόνια μια λαμπρή υπενθύμιση του με τι όρους λειτούργησε για την ανθρωπότητα η αποικιοκρατία και τι θα πει «εθνικές ανισότητες». Πιθανότατα αυτή η υπενθύμιση να μας είναι σήμερα πιο χρήσιμη από το ότι κάποτε ο Παρθενώνας είχε στη μετώπη του και κάποια ακόμη γλυπτά που τώρα είναι αλλού. ι  

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v