"Απερίγραπτη φρίκη"¨: Η τηλεθέαση στην τραγωδία χαίρεται

Από τη μια έχουμε το γεγονός των πολλών φωτιών σε ολόκληρη της χώρα και της κρατικής ανικανότητας να ανταπεξέλθει. Οι διαρκείς εκκενώσεις εξασφαλίζουν ότι δεν θα βρεθείς στην επικοινωνιακή γκιλοτίνα έχοντας νεκρούς, αλλά στην πραγματικότητα δεν αποτελούν αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Εξασφαλίζεςι «το ύψιστο αγαθό, την ανθρώπινη ζωή», αλλά αφήνεις στο έλεος τους τις περιουσίες των ανθρώπων, οικισμούς και καλλιέργειες.

Από την άλλη είναι το τηλεοπτικό σόου που στήθηκε και φέτος με τις φωτιές, και οι κορώνες των καναλιών που σχεδόν επί 24ώρου βάσεως οιμώζουν με δημοσιογράφους που διατείνονται ότι «δεν υπάρχουν λόγια», «δεν μπορεί να περιγραφεί η καταστροφή», «ο νους του ανθρώπου σταματάει μπροστά σε αυτές τις εικόνες» και άλλα τέτοια θεατρικά.

Αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει τα δελτία ειδήσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές να διασύρονται κατ΄αυτόν τον τρόπο. Ποιος και γιατί αφήνει τους παρουσιαστές να είναι σε συνεχή ροή για δύο, τρεις και τέσσερις ώρες και ποιος βγάζει ξανά και ξανά στον αέρα τους ίδιους ρεπόρτερ από τα ίδια πάνω κάτω σημεία ανάγκαζόντάς τους να κλιμακώνουν κάθε φορά τις περιγραφές. Το πιο ζωντανό ρεπορτάζ είναι εκείνο που έχει μεταδώσει με τον δραματικότερο τρόπο. Τι να έχει μεταδώσει; Δεν έχει τόση σημασία: μπορεί να είναι οι φλόγες που πλησιάζουν με απίστευτη ταχύτητα, μπορεί τα κλαμένα πρόσωπα των κατοίκων, μπορεί τα καρβουνιασμένα δέντρα.      

Αυτό δεν είναι ενημέρωση, είναι «συμπάσχω με το δράμα». Σε ανθρώπινο επίπεδο άντε και να το καταλάβαινα, αλλά σε επίπεδο επαγγελματικής ενημέρωσης όλος αυτό ο χειρισμός είναι κατάντια. Είναι συναισθηματικά μαγκαζίνο που σκοπεύουν στην τηλεθέαση μέσω μιας πρότασης για αυτολύπηση.

Έτσι η ενημέρωση για τις φωτιές μετατρέπεται σε «ενημέρωση» για το πως μας προτείνουν τα κανάλια να βιώσουμε τις φωτιές, για το πόσο χάλια πρέπει να νιώθουμε για την τραγωδία που βρήκε τη χώρα- και η οποία βέβαια θα περάσει στα αζήτητα όταν βρεθεί καμιά άλλη πιο μπάνικη είδηση.

Η λύση ποια είναι; Η εξαίρεση όλων των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών από τις μετρήσεις τηλεθέασης και η κατάργηση του διαφημιστικού χρόνου κατά τη διάρκεια τους. Τότε η ενημέρωση θα πάψει να είναι σόου- τουλάχιστον σε ένα βαθμό.