"Πετσέτα" κατά τουριστικής υπερεκμετάλλευσης

Πολλά πράγματα μπορεί να λέμε και να ξέρουμε ότι είναι έτσι. Για πολλά πράγματα έχουμε στο μυαλό μας ότι καλό θα ήταν να αλλάξουν και να είναι πιο δίκαια. Το θέμα είναι ότι αν κάποιος δεν κάνει την αρχή για αυτή την αλλαγή, αυτή μπορεί να μην έρθει και ποτέ.  

Το «κίνημα της πετσέτας», η κίνηση πολιτών διαφόρων παραλιακών τοποθεσιών κατά της τουριστικής υπερκμετάλλευσης δείχνει την δύναμη που έχουν οι συλλογικές προσπάθειες και την σημασία του να συμμετέχουμε αν θέλουμε να δούμε κάποιες αλλαγές να συμβαίνουν.

Στην περίπτωση της υπεροργάνωσης των παραλιών το ελληνικό δημόσιο άγεται εκόν-άκον στην επιβολή μέτρων και στην κατόπιν εορτής ελεγκτική δράση- λες και δεν υπήρχαν κανονισμοί και ρυθμίσεις που τα όργανά του ήταν ήδη υποχρεωμένα να εφαρμόσουν. Λες και υπήρχε περίπτωση και τα 40.000 τετραγωνικά μιας παραλίας να έχουν επισήμως παραχωρηθεί για εμπορική εκμετάλλευση- άσε τι γίνεται ανεπισήμως.     

Οι επιχειρηματίες του τουρισμού ξέχασαν τις ισχνές αγελάδες της δεκαετούς κρίσης και έχουν βουτήξει με τα μούτρα στην εποχική δραχμοφονίαση. Τα λέει ωραία εδώ η Ηρώ Κουνάδη.  των επιχειρηματιών του τουρισμού και της επιθυμίας τους να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Το περιστατικό με τον «αμφίβιο σερβιτόρο» στη Ρόδο ήταν το πρώτο. Έδειχνε την σκληρή πραγματικότητα των ανθρώπων που εργάζονται «σεζόν» και τις συχνά εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας τους.

Η φασαρία με τις υπερτιμολογήσεις των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων και την αισχοκέρδεια από την αύξηση της τιμής των καυσίμων ήταν το δεύτερο σάλπισμα, ενώ η κατάσταση στις παραλίες της Πάρου το τρίτο.

Είναι όλα τους επεισόδια στο πολύ δημοφιλές σήριαλ των τελευταίων ετών που λέγεται «τουριστική υπερεκμετάλλευση του εθνικού φυσικού πλούτου». Εδώ χρειάζεται η σοβαρή και οργανωμένη σε βάθος παρέμβαση της πολιτείας.  Μια τέτοια παρέμβαση θα έπρεπε να έχει σκοπό να «επιτρέψει» την επιστροφή των Ελλήνων στους τόπους παραθερισμού τους, αλλά και να προστατέψει το εθνικό μας προϊόν.

Γιατί και οι ξένοι δεν είναι μπούφοι. Ήδη έχουν πάρει χαμπάρι το τι συμβαίνει και δεν φαίνεται να επιβραβεύουν την ασυδοσία της επιχειρηματικότητας. Πάλι καλά- ίσως έτσι αλλάξει πιο ουσιαστικά κάτι.