Διακοπές στο δεύτερο πόδι… της Πελοποννήσου

Η βοτσαλωτή απεραντοσύνη της λακωνικής Μάνης. Τα πνιγμένα στο πράσινο τοπία της μεσσηνιακής. Τα πυργόσπιτα της μιας πλευράς. Η ήρεμη δύναμη της άλλης. Τα κρυστάλλινα νερά και των δύο. Το δεύτερο πόδι της Πελοποννήσου (τι, μόνο η Χαλκιδική θα ‘χει πόδια;) είναι ο μικρός παράδεισος που έψαχνες για τις διακοπές σου.

Σύντομος οδηγός για νεοφερμένους

Μεσσηνιακή, ή Έξω Μάνη, λέμε το κομμάτι του ποδιού από την Καλαμάτα ως το Οίτυλο. Εδώ το τοπίο είναι πράσινο, πολλές από τις παραλίες αμμουδερές (αν και όχι όλες) και οι εικόνες πιο γήινες. Από εκεί και κάτω ξεκινά η λακωνική, ή Μέσα Μάνη, με τα φημισμένα της πυργόσπιτα, το άγριο τοπίο, την πέτρα που αντανακλά ένα φως εκτυφλωτικό, και τα μεγάλα λευκά βότσαλα που οι ντόπιοι τα λένε λαλούδες σε όλες σχεδόν τις παραλίες.

Χωριό χωριό πηγαίναμε…

Στη μεν Λακωνική Μάνη, οι σούπερ σταρ είναι (με σειρά απολύτως υποκειμενικής προτίμησης) η Αρεόπολη, με τα πέτρινα καλντερίμια της να κάνουν ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε πυργόσπιτα με λουλουδιασμένες αυλές και χρωματιστά café που φωτίζονται τα βράδια από κεράκια, η εγκαταλελειμμένη μεν συγκλονιστικά όμορφη δε Βάθεια με τους πέτρινους πύργους της να αγγίζουν τον ουρανό, και το απολύτως καρτποσταλικό Λιμένι, τα πυργόσπιτα του οποίου σχεδόν ακουμπούν τα φανταστικά νερά της θάλασσάς του. Προφανώς και δεν είναι μόνο αυτά, όρεξη και χρόνο να έχεις να εξερευνάς και να ανακαλύπτεις, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς.

Διαβάστε περισσότερα - 12 πράγματα που πρέπει να κάνεις στη (λακωνική) Μάνη 

Στη δε Μεσσηνιακή Μάνη, αδιαφιλονίκητος σταρ είναι η Καρδαμύλη, με τις κεραμιδένιες στέγες της να κάνουν ωραία αντίθεση με την θάλασσα που λαμπυρίζει στα πόδια της, και την παλιά της πόλη να παραδίδει ταχύρρυθμα μαθήματα μανιάτικης ιστορίας στον επισκέψιμο πύργο της –σπάνια περίπτωση, οι μανιάτικοι πύργοι δεν είναι στην πλειοψηφία τους επισκέψιμοι: πολλοί κατοικούνται κανονικά, κάποιοι έχουν γίνει πολυτελή ξενοδοχεία, άλλοι (όπως αυτοί της Βάθειας) πρωταγωνιστούν ως σκηνικό σε ταινίες. Χωριουδάκια και βόλτες γύρω από την Καρδαμύλη, εδώ. 

Πού βουτάμε;

Και πού δεν βουτάμε, είναι η απάντηση. Βότσαλο θες, άμμο θες; Είσαι της οργάνωσης ή της ησυχίας; Γαλαζοπράσινα τα νερά, ή τιρκουάζ, πώς τα προτιμάς; Στα SOS για τους πρωτάρηδες σημείωσε τον Φονέα στην Έξω Μάνη που έχει λευκά βότσαλα και σμαραγδένια νερά, την Αγία Βαρβάρα στο Σκουτάρι που είναι αμμουδερή και ήσυχη, την Αλύπα που έχει σμαραγδί νερά, ολόλευκες λαλούδες και πέτρινους πύργους για φόντο, το Μαρμάρι που έχει αφράτη αμμουδιά, από τις λίγες της Μέσα Μάνης, το Πόρτο Κάγιο με τα απολύτως διάφανα νερά και τα ταβερνάκια για φρέσκο ψάρι πλάι στο κύμα, την Άμπελο που είναι η παραλία με τα πιο τιρκουάζ νερά σε ολόκληρη τη Μάνη και το Νησάκι του Κότρωνα, μια καρτποσταλική, βοτσαλωτή λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο θάλασσες.

Διαβάστε περισσότερα - Οι ωραιότερες παραλίες της Μάνης | Μεσσηνιακή Μάνη: 7 παραλίες για φίλημα 

Και τι άλλο έχει να κάνουμε εδώ;

- Τα εξωπραγματικά Σπήλαια του Διρού, που ό,τι και να λέμε είναι μακράν τα φαντασμαγορικότερα σπήλαια στην Ελλάδα.
- Τη Μονή Δεκούλων (ή Ντεκούλων, και τα δύο ονόματα χρησιμοποιούνται) που είναι γνωστή αφενός ως το σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν τα Ορλωφικά του 1770, αφετέρου για την απολύτως παγανιστική τοιχογραφία του ζωδιακού κύκλου.
- Το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται από τη Βάθεια.
- Το νοτιότερο σημείο της βαλκανικής χερσονήσου, το Ακροταίναρο ή Κάβο Ματαπά, στο οποίο φτάνεις μετά από ένα μισάωρο περπάτημα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ταινάρου (χάρτης εδώ). Πάρε μαζί νερό, και μην το επιχειρήσεις μεσημέρι, δεν έχει σκιά πουθενά.
- Το μικρό χωριουδάκι που λέγεται Σταυρί, στο οποίο συγκεντρώνονται οι περισσότεροι πύργοι σε ολόκληρη τη Μάνη.
- Το φαράγγι Μυλολάγκαδο που ξεκινά (ή καταλήγει) στο Νέο Οίτυλο, κι είναι ό,τι πρέπει για αρχάριους πεζοπόρους.
- Το 19 χιλιομέτρων φαράγγι του Βυρού, αν είσαι δεινός πεζοπόρος, που ξεκινά από τον Άγιο Παντελεήμονα και καταλήγει στην Καρδαμύλη.
- Τα Τσέρια, ένα πανέμορφο χωριό της Έξω Μάνης, κρεμασμένο σαν μπαλκονάκι πάνω από το φαράγγι του Βυρού.
- Το οθωμανικό Κάστρο της Κελεφάς που μπορεί (αλλά μπορεί και όχι) να είναι το θρυλικό Κάστρο της Μαΐνης, ένα από τα σημαντικότερα κάστρα του Μεσαίωνα, που κάποια στιγμή… χάσαμε τα ίχνη του, κι οι μελετητές πονοκεφαλιάζουν μέχρι σήμερα. 
- Τον ψηλότερο πύργο της Μάνης, τον Πύργο Σκλαβουνάκου που υψώνεται επιβλητικός στα 25 μέτρα, στο χωριό που λέγεται Πύργος Διρού. 

Γεύση από Μάνη

Η μανιάτικη κουζίνα είναι μια από τις καλύτερες της Ελλάδας, πράγμα που πρακτικά σημαίνει πως όπου και να καθίσεις, άσχημα δεν πρόκειται να φας. Αν ωστόσο επιμένεις για συστάσεις, στα δικά μας αγαπημένα συγκαταλέγονται η ManiBella στο Νέο Οίτυλο, για πειραγμένα μανιάτικα μεζεδάκια όπως μελωμένη τηγανιά με μανιάτικο λουκάνικο, σύκα, βερίκοκα και τσίλι, και πίτες τραβηχτές με μέλι και κανέλα και λιναρόσπορο (στα 15€ το άτομο με κρασί), ο Κατσίκαρος που απλώνει τραπεζάκια πάνω στην άμμο στην Αγία Βαρβάρα στο Σκουτάρι και σερβίρει ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά (στα 25-30€ το άτομο με ουζάκι) και η Λέλα στην Καρδαμύλη για μουσακά με μοσχαράκι ραγού, κρέμα πατάτας και ντόπια γραβιέρα, και λεμονάτο κατσικάκι με ρίγανη (στα 17-20€ το άτομο με κρασί).

Εδώ να μείνεις

Στο Panorama Rooms στον Πύργο Διρού (95€ το τρίκλινο με πρωινό και θέα θάλασσα) στο Brother's sunset apartments λίγο έξω από την Αρεόπολη (89€ το σπιτάκι που φιλοξενεί έως 3 άτομα) στο δροσερό Φαράγγι Καρδαμύλης στο Εξωχώρι (86€ το δίκλινο) στον Φάρο στον Άγιο Νικόλαο (71€ το δίκλινο) στο Landgoed Marathea στη Μαραθέα (57€ το δίκλινο) και στο πανέμορφο Castello di Haria στη Χαριά (102€ το δίκλινο με φανταστικό πρωινό).