12 πράγματα που πρέπει να κάνεις στη (λακωνική) Μάνη
Πολύ περισσότερο από ένας ακόμα προορισμός, η Μάνη είναι εμπειρία. Κι αυτοί είναι δώδεκα (από τους πολλούς) τρόποι να τη ζήσεις.
της Ηρώς Κουνάδη
Όσες φορές και αν την έχεις γυρίσει, όσα τοπ-10 με τις καλύτερες παραλίες της και αν έχεις χαζέψει, η Μάνη πάντα θα βρει τον τρόπο να σε εκπλήξει. Γιατί αυτός ο τόπος, που δε μοιάζει με κανέναν άλλο στον πλανήτη ολόκληρο, είναι σαν τους ανθρώπους του: Χρειάζεται χρόνο για να σε αφήσει να τον γνωρίσεις. Κι αυτοί είναι δώδεκα από τους αγαπημένους μας τρόπους να το επιχειρήσεις.
Να περπατήσεις ως το… τέλος του κόσμου, το νοτιότερο σημείο της Βαλκανικής Χερσονήσου, το Ακρωτήρι Ταίναρο, όπου οι αρχαίοι ημών πίστευαν πως βρίσκονται οι πύλες του Άδη (από εδώ κατέβηκε ο Ηρακλής στον δωδέκατο και τελευταίο άθλο του, κι εδώ επέστρεψε θριαμβευτής παρέα με τον Κέρβερο). Δύο χιλιόμετρα πεζοπορία από εκεί που αφήνεις το αυτοκίνητο, σκιά πουθενά, μικροί κολπίσκοι για να δροσιστείς πριν και μετά άφθονοι. Ιδανικά περπατιέται εκεί γύρω στο ηλιοβασίλεμα, ή ακόμα καλύτερα −αν είσαι πρωινός τύπος− στην ανατολή.
Να κάνεις τη βαρκάδα στα Σπήλαια του Διρού, που κακά τα ψέματα είναι μακράν τα εντυπωσιακότερα σπήλαια που έχουμε στην Ελλάδα. Και μόνο τα μυστηριακά φωτισμένα νερά της μεγάλης υπόγειας λίμνης που λέγεται δίκαια Ωκεανός να δεις, θα καταλάβεις γιατί.
Να απλώσεις την πετσέτα σου κάτω από τα φουντωτά αρμυρίκια της Άμπελου, και να βουτήξεις στα απίστευτα γαλαζοπράσινα νερά της, που πολύς κόσμος θα σου πει ότι είναι μάλλον τα ωραιότερα ολόκληρης της Μάνης. Και άδικο δεν θα ‘χει.
Να βολτάρεις βράδυ στην Αρεόπολη, όταν τα πέτρινα αρχοντικά της και τα λιθόστρωτα καλντερίμια φωτίζονται ατμοσφαιρικά από τα κεράκια στα τραπέζια που απλώνουν έξω café και μπαρ, κάνοντας το τοπίο ακόμα πιο ονειρικό απ’ ό,τι είναι ήδη.
Να πιάσεις τραπεζάκι πάνω στην άμμο, στην ταβέρνα του Κατσίκαρου στην Αγία Βαρβάρα στο Σκουτάρι, για ολόφρεσκο ψαράκι, χταπόδι στα κάρβουνα, θεϊκό καλαμαράκι τηγανιτό και λοιπές θαλασσινές νοστιμιές συνοδεία ούζου (λογαριασμός στα 25-30€ περίπου το άτομο, λιγότερα αν αρκεστείς στους μεζέδες και παραλείψεις το φρέσκο ψάρι).
Να βουτήξεις από τις τσιμεντένιες προβλήτες στο απόλυτο τιρκουάζ που αγκαλιάζει τους πέτρινους πύργους στο Λιμένι, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μπροστά σε τέτοια νερά, τύφλα να ‘χουν οι παραλίες.
…Και μετά να πάρεις τους παραλιολάτρες της παρέας, που κάνουν γκριμάτσες μπροστά στην παραπάνω πρόταση, και να τους πας να βουτήξουν στο Μαρμάρι για να σταματήσουν να γκρινιάζουν ότι «παραλία χωρίς άμμο δεν είναι παραλία, άρα παραλίες η Μάνη δεν έχει».
Να πιείς το πρώτο καφεδάκι της ημέρας χαζεύοντας τα σχεδόν ακίνητα νερά του Γερολιμένα, στη σκιά του Κάβο Γκρόσο, εκεί που απλώνει τα χρωματιστά τραπέζια του ένα τέλειο καφενεδάκι που λέγεται GeroGrosso.
Να δοκιμάσεις τις νοστιμιές του ManiBella, επάνω στην παραλία του Νέου Οίτυλου, που φτιάχνονται με μεράκι, φαντασία και τοπικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς. Σκέψου μελωμένη τηγανιά με μανιάτικο λουκάνικο, σύκα, βερίκοκα και τσίλι, πίτες τραβηχτές με μέλι και κανέλα και λιναρόσπορο, και φανταστικές πατατούλες, πρώτα φουρνισμένες και μετά τηγανιτές, με σως γιαουρτιού. Με μυρωδάτη τσικουδιά ή ντόπιο κρασί, λογαριασμός στα 15€ το άτομο.
Να ανηφορίσεις, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, στο οθωμανικό Κάστρο της Κελεφάς, πάνω από το Οίτυλο, που μπορεί (αλλά μπορεί και όχι) να είναι το θρυλικό Κάστρο της Μαΐνης, ένα από τα σημαντικότερα κάστρα του Μεσαίωνα, που κάποια στιγμή… χάσαμε τα ίχνη του, κι οι μελετητές πονοκεφαλιάζουν μέχρι σήμερα.
Να βολτάρεις ανάμεσα στα επιβλητικά πυργόσπιτα της σχεδόν εγκαταλελειμμένης Βάθειας, που αγναντεύει ψηλά πάνω από το λοφάκι της ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας.
Να οδηγήσεις ολόκληρη την δίωρη διαδρομή που αγκαλιάζει το «πόδι» της Μάνης, διασχίζοντας τοπία που θα μπορούσαν να είναι η ελληνική εκδοχή του Φαρ Ουέστ, και σταματώντας σε μυστικούς πριβέ κολπίσκους, που θα ανακηρύξεις τη νέα αγαπημένη σου παραλία και δεν θα θέλεις να μοιραστείς με κανέναν. Αληθινή ιστορία.
Όσες φορές και αν την έχεις γυρίσει, όσα τοπ-10 με τις καλύτερες παραλίες της και αν έχεις χαζέψει, η Μάνη πάντα θα βρει τον τρόπο να σε εκπλήξει. Γιατί αυτός ο τόπος, που δε μοιάζει με κανέναν άλλο στον πλανήτη ολόκληρο, είναι σαν τους ανθρώπους του: Χρειάζεται χρόνο για να σε αφήσει να τον γνωρίσεις. Κι αυτοί είναι δώδεκα από τους αγαπημένους μας τρόπους να το επιχειρήσεις.
Να περπατήσεις ως το… τέλος του κόσμου, το νοτιότερο σημείο της Βαλκανικής Χερσονήσου, το Ακρωτήρι Ταίναρο, όπου οι αρχαίοι ημών πίστευαν πως βρίσκονται οι πύλες του Άδη (από εδώ κατέβηκε ο Ηρακλής στον δωδέκατο και τελευταίο άθλο του, κι εδώ επέστρεψε θριαμβευτής παρέα με τον Κέρβερο). Δύο χιλιόμετρα πεζοπορία από εκεί που αφήνεις το αυτοκίνητο, σκιά πουθενά, μικροί κολπίσκοι για να δροσιστείς πριν και μετά άφθονοι. Ιδανικά περπατιέται εκεί γύρω στο ηλιοβασίλεμα, ή ακόμα καλύτερα −αν είσαι πρωινός τύπος− στην ανατολή.
Να κάνεις τη βαρκάδα στα Σπήλαια του Διρού, που κακά τα ψέματα είναι μακράν τα εντυπωσιακότερα σπήλαια που έχουμε στην Ελλάδα. Και μόνο τα μυστηριακά φωτισμένα νερά της μεγάλης υπόγειας λίμνης που λέγεται δίκαια Ωκεανός να δεις, θα καταλάβεις γιατί.
Να απλώσεις την πετσέτα σου κάτω από τα φουντωτά αρμυρίκια της Άμπελου, και να βουτήξεις στα απίστευτα γαλαζοπράσινα νερά της, που πολύς κόσμος θα σου πει ότι είναι μάλλον τα ωραιότερα ολόκληρης της Μάνης. Και άδικο δεν θα ‘χει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Να βολτάρεις βράδυ στην Αρεόπολη, όταν τα πέτρινα αρχοντικά της και τα λιθόστρωτα καλντερίμια φωτίζονται ατμοσφαιρικά από τα κεράκια στα τραπέζια που απλώνουν έξω café και μπαρ, κάνοντας το τοπίο ακόμα πιο ονειρικό απ’ ό,τι είναι ήδη.
Να πιάσεις τραπεζάκι πάνω στην άμμο, στην ταβέρνα του Κατσίκαρου στην Αγία Βαρβάρα στο Σκουτάρι, για ολόφρεσκο ψαράκι, χταπόδι στα κάρβουνα, θεϊκό καλαμαράκι τηγανιτό και λοιπές θαλασσινές νοστιμιές συνοδεία ούζου (λογαριασμός στα 25-30€ περίπου το άτομο, λιγότερα αν αρκεστείς στους μεζέδες και παραλείψεις το φρέσκο ψάρι).
Να βουτήξεις από τις τσιμεντένιες προβλήτες στο απόλυτο τιρκουάζ που αγκαλιάζει τους πέτρινους πύργους στο Λιμένι, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι μπροστά σε τέτοια νερά, τύφλα να ‘χουν οι παραλίες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Οι παραλίες είναι υπερτιμημένες. Τιρκουάζ νερά να έχει, και βραχάκια για βουτιές.
…Και μετά να πάρεις τους παραλιολάτρες της παρέας, που κάνουν γκριμάτσες μπροστά στην παραπάνω πρόταση, και να τους πας να βουτήξουν στο Μαρμάρι για να σταματήσουν να γκρινιάζουν ότι «παραλία χωρίς άμμο δεν είναι παραλία, άρα παραλίες η Μάνη δεν έχει».
Να πιείς το πρώτο καφεδάκι της ημέρας χαζεύοντας τα σχεδόν ακίνητα νερά του Γερολιμένα, στη σκιά του Κάβο Γκρόσο, εκεί που απλώνει τα χρωματιστά τραπέζια του ένα τέλειο καφενεδάκι που λέγεται GeroGrosso.
Να δοκιμάσεις τις νοστιμιές του ManiBella, επάνω στην παραλία του Νέου Οίτυλου, που φτιάχνονται με μεράκι, φαντασία και τοπικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς. Σκέψου μελωμένη τηγανιά με μανιάτικο λουκάνικο, σύκα, βερίκοκα και τσίλι, πίτες τραβηχτές με μέλι και κανέλα και λιναρόσπορο, και φανταστικές πατατούλες, πρώτα φουρνισμένες και μετά τηγανιτές, με σως γιαουρτιού. Με μυρωδάτη τσικουδιά ή ντόπιο κρασί, λογαριασμός στα 15€ το άτομο.
Να ανηφορίσεις, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, στο οθωμανικό Κάστρο της Κελεφάς, πάνω από το Οίτυλο, που μπορεί (αλλά μπορεί και όχι) να είναι το θρυλικό Κάστρο της Μαΐνης, ένα από τα σημαντικότερα κάστρα του Μεσαίωνα, που κάποια στιγμή… χάσαμε τα ίχνη του, κι οι μελετητές πονοκεφαλιάζουν μέχρι σήμερα.
Να βολτάρεις ανάμεσα στα επιβλητικά πυργόσπιτα της σχεδόν εγκαταλελειμμένης Βάθειας, που αγναντεύει ψηλά πάνω από το λοφάκι της ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Να οδηγήσεις ολόκληρη την δίωρη διαδρομή που αγκαλιάζει το «πόδι» της Μάνης, διασχίζοντας τοπία που θα μπορούσαν να είναι η ελληνική εκδοχή του Φαρ Ουέστ, και σταματώντας σε μυστικούς πριβέ κολπίσκους, που θα ανακηρύξεις τη νέα αγαπημένη σου παραλία και δεν θα θέλεις να μοιραστείς με κανέναν. Αληθινή ιστορία.
