Πλευρώτους όπως ακτιβισμός

Αν και δύσκολα μπορει κανείς να αντισταθεί στο να κάνει χαβαλέ, πίσω από την είδηση για τα (σαρκοφάγα τελικά) μανιτάρια πλευρώτους, βρίσκεται μια κοινότητα που έχει ηθικά σωστά αιτήματα.  

Πλευρώτους όπως ακτιβισμός

Μια είδηση διέκοψε το απόγευμα της Πέμπτης την μακαριότητα των αιθουσών σύνταξης και διέλυσε την νηνεμία στην ενημέρωση. Τα μανιτάρια πλευρώτους, έλεγε η είδηση, διαγράφονται από τη λίστα με τα vegan τρόφιμα, καθώς αποκαλύφθηκε ότι παγιδεύουν και τρώνε κάτι μικρά σκουλήκια!

Πώς άραγε κατάφερναν και μας έκρυβαν τόσα χρόνια τα πλευρώτους αυτή την αιμοσταγή πτυχή του χαρακτήρα τους; Πόσα σκουλήκια έχουν φάει κρυφά από την δημόσια σφαίρα του υγιεινιστών και των ακτιβιστών της ζωοφιλίας; Πόσα χρόνια περνούσαν στο απυρόβλητο αυτής της μαχητικής κοινότητας προσποιούμενα τους οικολόγους; Έχουσιν όμως γνώσιν οι φύλακες αγαπητά πλευρώτους και η αδικί θα αποκατασταθεί.

Είναι ζώα τα σκουλήκια; Θα ρωτήσει κάποιος προβοκάτορας. Δεν θα απαντήσουμε σε τέτοια ερωτήματα φίλοι βιγκανιστές. Είναι πλάσμα και αυτό αρκεί.

Αν και οι πληροφορίες που θέλουν η είδηση να προκάλεσε αναδρομικά αναγούλα σε βιγκανιστές-φαν των πλευρώτους ελέγχεται ως αναληθής, η είδηση είναι μια ευκαιρία για να αναρωτηθούμε πως διαμορφώνονται οι κανόνες «ορθής συμπεριφοράς» και την υπερβολή που καμιά φορά κουβαλούν.

Το ερώτημα είναι: είναι η υπερβολή αναίτια; Πολλοί εντάσσουν τον βιγκανισμό και τις επιταγές του στην συζήτηση για τα δικαιώματα των ζώων και όχι τόσο σε εκείνη για το τι είναι πιο υγιεινό να τρώει κανείς. Τα δικαιώματα των ζώων στις δυτικές κοινωνίες είναι κάτι σαφώς υποτιμημένο. Και μένει υποτιμημένο γιατί είναι πολύ εύκολο να σκεφτεί ή να πει κάποιος «τα δικαιώματα των ζώων μας μάραναν, εδώ δεν έχουμε λύσει το…».

Ένα τέτοιο αίτημα όπως αυτό της βελτίωσης της θέσης των ζώων στον πλανήτη είναι όντως  πολυτέλεια για το 89% του πλανήτη που μαστίζεται από την φτώχεια. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τις δυτικές κοινωνίες που ως εκ της ευμάρειάς τους έχουν υποχρέωση να σταματήσουν την υπερεκμετάλλευση του πλανήτη που οδηγεί στην καταστροφή του και το «φρένο» στον βασανισμό και την εξολόθρευση άλλων ειδών.     

Άρα οι βήγκαν καλά κάνουν; Αν και δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή, ναι, κάνουν καλά. Κάνουν αυτό που επι της αρχής είναι καθήκον όλων μας: Το ενδιαφέρον για τον πλανήτη μας και για όλους τους συγκάτοικούς μας σε αυτόν. Ο απόλυτος και πολλές φορές επιθετικός τρόπος που υιοθετούν για να πετύχουν τον στόχο τους σκιάζει το ηθικά δίκαιό του.

Όπως συνέβαινε στην δεκαετία του 1970 με τις φεμινίστριες ή συμβαίνει ακόμη με την LGTBQ κοινότητα, όταν κάποια πράγματα έχουν καθυστερήσει, αναγκάζεσαι να φωνάξεις έντονα, και δίνεις την εντύπωση του μανιακού. Μέχρι να κατακτηθούν ορισμένα βασικά δικαιώματα και η κατάσταση για τους καταπιεζόμενους να βελτιωθεί, οι τόνοι δεν πρέπει να μένουν χαμηλοί.

Ε, και αν στην πορεία των πραγμάτων δίνονται λαβές για να λίγη πλάκα, όπως με την περίπτωση των πλευρώτους και την χρεοκοπία των βεβαιοτήτων του βήγκαν χαρακτήρα τους, ας μας συμπαθάνε όσοι αγωνίζονται για λιγότερες σφαγές και καταπιέσεις ζώων και για αλλαγή του δυτικού τρόπου διατροφής.                 

  

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v