If I Want to Whistle: Δυο χαμένες γενιές και μια τρίτη

Και μιας και οι μετανάστες βγαίνουν κατω απ' το χαλάκι κι εξελίσσονται σε φλέγον ζήτημα, ας στρέψω την προσοχή σας σε μια ταινία που είδα στο ΦΚΘ και βγαίνει στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα. Είναι ρουμάνικη και όπως όλες οι ταινίες των πιο χοτ βαλκάνιων τελευταία, ασχολείται ευθέως με ένα ζήτημα που προέκυψε από την απότομη και απαραίτητη αλλαγή του καθεστώτος μετά την εκθρόνιση του Νικολάε Τσαουσέσκου.

Το φιλμ του Φλορίν Σέρμπαν, βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αντρέα Βαλεάν, χωρίς πολλές αλλαγές, και είναι γυρισμένο σε ένα πραγματικό σωφρονιστικό ίδρυμα ανηλίκων με τη συμμετοχή των τροφίμων οι οποίοι πλαισιώνουν επάξια τους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν. Η ιστορία είναι πολύ απλή: Ο Σίλβιου μετρά 9 μέρες μέχρι να αποφυλακιστεί και να επιστρέψει στους δρόμους για να το παλέψει απ' την αρχή, για 'κείνον και για το μικρό του αδερφάκι που μεγαλώνει δίπλα του. Σ' ένα επισκεπτήριο όμως, ο αδερφός του του αποκαλύπτει ότι η μητέρα τους επιστρέφει απ' την Ιταλία με σκοπό να τον πάρει μαζί της κι ο Σίλβιου τρελαίνεται. Η αγωνία του κορυφώνεται όταν η ίδια η μάνα του εμφανίζεται και του επιβεβαιώνει την πρόθεσή της πριν τη διώξει κακήν κακώς.

Εντωμεταξύ, κι ενώ ο διευθυντής δεν του δίνει άδεια με τόσες λίγες μέρες ως την αποφυλάκισή του, οι συγκάτοικοί του στο θάλαμο εκμεταλλεύονται τη θέση του και τον τσαμπουκαλεύονται μέχρι τα άκρα. Μοναδική αχτίδα φωτός, η νεαρή κοινωνιολόγος, μέλος της ομάδας που διεξάγει μια έρευνα ρουτίνας με τους ανήλικους σωφρονιζόμενους, κι η οποία έχει αναλάβει το ερωτηματολόγιο του Σίλβιου. Παρ' όλ' αυτά, η πίεση αποδεικνύεται πολύ μεγάλη κι έτσι ο νεαρός που βλέπει το μέλλον του αδερφού του στον εαυτό του, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του μ' έναν τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια γυρισμού...



Η μάνα του Σίλβιου είναι μια μετανάστρια, μία απ' τις εκατοντάδες χιλιάδες κοπέλες που βρέθηκαν στη Δύση προς αναζήτηση εύπορου γαμπρού για να γλιτώσουν απ' την ύφεση και τη διαφθορά της διάδοχης κατάστασης που δεν άφηνε περιθώρια για ελπίδα. Μια ολόκληρη γενιά χαμένη, ένα πλήθος ανθρώπων που διάλεξαν να φύγουν απ' τον τόπο τους με όρους καθόλου ευνοϊκούς αντί να μείνουν και, με όρους επίσης εξαιρετικά δυσμενείς, να αντιμετωπίσουν τη κατάσταση και να τη βελτιώσουν.

Ο Σίλβιου αποκαλύπτει το πώς βρέθηκε στην Ιταλία και πίσω στους ρουμάνικους δρόμους 2-3 φορές όσο μεγάλωνε, δεδομένου ότι οι γαμπροί απ' τη Δύση ήθελαν μόνο τις νύφες, όχι και τα παιδιά τους. Έτσι, άρχισε να μπαινοβγαίνει και στο αναμορφωτήριο για μικροαδικήματα κι έτσι το μέλλον του στιγματίστηκε μια και καλή. Ο ίδιος θέτει τη μάνα του και τη γενιά της προ των ευθυνών τους και πασχίζει να σώσει με κάθε τρόπο την επόμενη που φαίνεται να οδηγείται προς την ίδια κατεύθυνση. Εντωμεταξύ, οι κοινωνιολόγοι μιλούν με τα αντικείμενα εργασίας τους μέσω ερωτηματολογίων κι όταν ο Σίλβιου απαιτεί απ' την εθελόντρια να του κάνει εκείνη τις ερωτήσεις κατά πρόσωπο σα να νοιάζεται πραγματικά για την περίπτωσή του, παίρνει μόνο ένα κατεβασμένο βλέμμα.

Αυτόν τον καιρό, ένα βαθιά ριζωμένο διεφθαρμένο καθεστώς, με σοσιαλιστικές προφάσεις μάλιστα, δείχνει να πέφτει με κρότο στη γειτονική Αίγυπτο. Για να δούμε τι θα προκύψει μετά την καταιγίδα.