Ανοίξτε τις πόρτες...

Κάπου πήρε τ' αυτί μου ότι έκλεισε το «θρυλικό» μπαρ που λεγόταν «Ορεβουάρ». Προσωπικά, δε δίνω δεκάρα. Η φορτισμένη από μουχλιασμένη διανοουμενίλα ατμόσφαιρα δεν είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα. Ούτε τα καθαρά ποτά θα μου λείψουν. Πίνω μόνο μπίρα. Όμως ξέρω έναν τουλάχιστον άνθρωπο που ένιωθε καλά όταν πήγαινε εκεί -τον έχω κοροϊδέψει αρκετά γι' αυτό- ενώ πρόσφατα, ένας πιτσιρικάς μου είπε ότι έχει βρεθεί στο συγκεκριμένο μπαρ, λιώμα μετά από νύχτα κραιπάλης, να πίνει μπίρες με τον Τσοβόλα και να τον ρωτά αν πήρε τα λεφτά. Δυστυχώς, δε θυμάται τίποτε άλλο...

Εντάξει, δεν έχω τίποτα με τα «θρυλικά στέκια» της πόλης, αλλά στο τέλος, ένα μπαρ είναι απλώς ένα μπαρ. Κάπου που πληρώνεις για να πιεις κι όποιος πληρώνει παραπάνω τυχαίνει συχνά και καλύτερης αντιμετώπισης, όπως ένιωσαν κάποτε δυο φίλοι στο πετσί τους, σ' ένα άλλο «θρυλικό» διανοουμενίστικο ποτάδικο της νυχτερινής Αθήνας. Το να πιστεύεις ότι οι θαμώνες, η πόζα κι η διακόσμηση διαμορφώνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από μια επιφανειακή, απλοϊκή και αυτοικανοποιητική, τουριστικού τύπου, εντύπωση, είναι κάπως αφελές, αν και κατανοητό. Συμβαίνει όμως και μοιραία καταλήγει να λειτουργεί ως δόλωμα στη δύσκολη και μπουκωμένη πλέον αγορά της νυχτερινής διασκέδασης. Κανένα πρόβλημα. Δεν είναι αθέμιτο να φτιάξεις μια ιστορία γύρω απ' το προϊόν που προσπαθείς να πουλήσεις, είναι το Α και το Ω της διαφημιστικής λογικής. Κάποιοι μάλιστα, μπορούν να παν την τέχνη μίλια μπροστά με μία απλή κίνηση ΜΑΤ.

Κλαπ! Κλαπ! Κλαπ! Η ιδέα του ιδιοκτήτη μπαρ που ίδρυσε κόμμα καπνιστών με έδρα το... μπαρ του, θα έπρεπε να καταγραφεί στις μεγαλύτερες επικοινωνιακές κινήσεις όλων των εποχών. Δεν αποτελεί -εσκεμμένα ή όχι, δεν έχει σημασία- μια απλή διαφημιστική καμπάνια, αλλά μια καμπάνια που προσκολλάται στο μεγαλύτερο διαφημιστικό γεγονός της έναρξης της φετινής σεζόν, τις επερχόμενες εκλογές. Φτύνει κατάμουτρα στην ύπουλη φλωριά του viral marketing και κάνει κάτι τολμηρό, βεντουζάρει παρασιτικά πάνω στο άρμα των εκλογών κι εξασφαλίζει ότι μετά την 4η του Οκτώβρη, δε θα υπάρχει αθηναίος που να μη γνωρίζει την ύπαρξη του συγκεκριμένου μπαρ και της «ιστορίας-πόζας» που το συνοδεύει. Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση ή ΚΟΤΕΣ. Χιούμορ, συλλογικότητα, παραβατικότητα διά της νόμιμης οδού μπρος στην απειλή του καταπιεστικού αντικαπνιστικού νόμου, τέχνη, μα και εικαστική συγκρότηση. Ο τελευταίος όρος μου είναι παντελώς ακατάληπτος, αλλά δεν πειράζει γιατί εξυπηρετεί την υπέροχη ακροστοιχίδα.

Μένει να δούμε, πόσους ψήφους θα κόψει απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, που, παρ' όλα τα καραγκιοζιλίκια του και σε πλήρη ανακολουθία με την μπερδεμένη του ταυτότητα, έχει μακράν την καλύτερη και πιο αντρική ακροστοιχίδα απ' όλους.