Μυϊκός τραυματισμός: Τι μπορώ να κάνω άμεσα;
Τραυματιστήκατε σε κάποια απότομη κίνηση και ο πόνος είναι στο peak του. Τι μπορείτε να κάνετε άμεσα;
του Νικόλα Γεωργιακώδη
Όσοι γυμνάζονται τακτικά γνωρίζουν ότι οι τραυματισμοί είναι κάτι που δύσκολα μπορούν να αποφευχθεί. Λίγο οι μυϊκές ανισορροπίες του σώματός μας που φορτίζουν περισσότερο κάποια μέλη από άλλα, λίγο η κούραση, λίγο μια λάθος κίνηση λίγο και η «κακιά η ώρα» και το κακό δεν θέλει και πολύ για να γίνει.
Πώς τους αντιμετωπίζουμε; Αρχικά, με ψυχραιμία. Εν συνεχεία, μέσα από τρία βασικά βήματα αντιμετώπισης της κρίσης, τα οποία διασαφηνίζει ο Φυσικοθεραπευτής Κώστας Σακελλαρίου.
Βήμα πρώτο
Την… πάθαμε λοιπόν. Τι κάνουμε αμέσως μετά το κακό; Βασικότερο όλων: αποφεύγουμε την φόρτιση του τραυματισμένου μέλους. Όσο περισσότερος ο πόνος, τόσο σοβαρότερος μάλλον είναι ο τραυματισμός. Οπότε ακόμη πιο σημαντικό, είναι να μη φορτίζεται/καταπονείται.
Βήμα δεύτερο
Για πολύ κόσμο ο πάγος είναι κάτι σαν… πανάκεια για τους τραυματισμούς. Ισχύει κάτι τέτοιο; Και να και όχι. Για την ακρίβεια εξαρτάται. Αν βάλουμε πολύ ψυχρό επίθεμα σε ένα φρεσκο-τραυματισμένο ιστό, πολύ πιθανόν ο πόνος να αυξηθεί. Ο λόγος; Όταν τραυματιζόμαστε, ξεκινά μια πολύ φυσιολογική διαδικασία που ονομάζεται "φλεγμονή".
Ένα εξίσου φυσιολογικό γεγονός που συμβαίνει στη φλεγμονή είναι ότι κάποιες νευρικές απολήξεις που ονομάζονται «αλγοϋποδοχείς» και μεταφέρουν το βλαπτικό ερέθισμα από τον ιστό που τραυματίσαμε στον εγκέφαλο γίνονται πολύ πιο ευαίσθητες. Αποτέλεσμα; Το κρύο μας κάνει να πονάμε περισσότερο. Αν αναρωτιέστε για ποιον λόγο προκαλείται αυτή η μεγάλη ευαισθητοποίηση, η απάντηση πηγάζει από την έμφυτη τάση για «προστασία» του σώματός μας από ακόμα μεγαλύτερο τραυματισμό.
Σκεφτείτε ένα ζώο που τραυματίζεται. Βάζει πάγο; Όχι. Τα ζώα όταν τραυματίζονται δεν βάζουν κομπρέσες πάγου, απλά σηκώνουν το πόδι για να μην πατάει στο έδαφος και χειροτερέψει ο τραυματισμός, προστατεύουν το «πονεμένο» μέλος, αναπαύονται και μειώνουν την σωματική δραστηριότητα.
Το σημαντικό λοιπόν, δεν είναι να βάλουμε πάγο, αλλά να προστατεύσουμε την περιοχή του τραυματισμού. Μια σωστή περίδεση, ένας νάρθηκας έστω και πρόχειρος, μέχρι να πάμε για βοήθεια, μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός τραυματισμού και μιας σοβαρής επιπλοκής από τον τραυματισμό αυτό.
Βήμα τρίτο
Όσο πιο έντονος ο πόνος, τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη να ζητήσουμε βοήθεια. Άρα ψάχνουμε για γιατρό, ή αν μιλάμε μόνο για μυοσκελετικό τραυματισμό και δεν υπάρχει γιατρός, μπορούμε να ψάξουμε για κάποιον φυσικοθεραπευτή για τις πρώτες βοήθειες ή κάποιον με τις σχετικές γνώσεις.
Όσοι γυμνάζονται τακτικά γνωρίζουν ότι οι τραυματισμοί είναι κάτι που δύσκολα μπορούν να αποφευχθεί. Λίγο οι μυϊκές ανισορροπίες του σώματός μας που φορτίζουν περισσότερο κάποια μέλη από άλλα, λίγο η κούραση, λίγο μια λάθος κίνηση λίγο και η «κακιά η ώρα» και το κακό δεν θέλει και πολύ για να γίνει.
Πώς τους αντιμετωπίζουμε; Αρχικά, με ψυχραιμία. Εν συνεχεία, μέσα από τρία βασικά βήματα αντιμετώπισης της κρίσης, τα οποία διασαφηνίζει ο Φυσικοθεραπευτής Κώστας Σακελλαρίου.
Βήμα πρώτο
Την… πάθαμε λοιπόν. Τι κάνουμε αμέσως μετά το κακό; Βασικότερο όλων: αποφεύγουμε την φόρτιση του τραυματισμένου μέλους. Όσο περισσότερος ο πόνος, τόσο σοβαρότερος μάλλον είναι ο τραυματισμός. Οπότε ακόμη πιο σημαντικό, είναι να μη φορτίζεται/καταπονείται.
Βήμα δεύτεροΓια πολύ κόσμο ο πάγος είναι κάτι σαν… πανάκεια για τους τραυματισμούς. Ισχύει κάτι τέτοιο; Και να και όχι. Για την ακρίβεια εξαρτάται. Αν βάλουμε πολύ ψυχρό επίθεμα σε ένα φρεσκο-τραυματισμένο ιστό, πολύ πιθανόν ο πόνος να αυξηθεί. Ο λόγος; Όταν τραυματιζόμαστε, ξεκινά μια πολύ φυσιολογική διαδικασία που ονομάζεται "φλεγμονή".
Ένα εξίσου φυσιολογικό γεγονός που συμβαίνει στη φλεγμονή είναι ότι κάποιες νευρικές απολήξεις που ονομάζονται «αλγοϋποδοχείς» και μεταφέρουν το βλαπτικό ερέθισμα από τον ιστό που τραυματίσαμε στον εγκέφαλο γίνονται πολύ πιο ευαίσθητες. Αποτέλεσμα; Το κρύο μας κάνει να πονάμε περισσότερο. Αν αναρωτιέστε για ποιον λόγο προκαλείται αυτή η μεγάλη ευαισθητοποίηση, η απάντηση πηγάζει από την έμφυτη τάση για «προστασία» του σώματός μας από ακόμα μεγαλύτερο τραυματισμό.
Σκεφτείτε ένα ζώο που τραυματίζεται. Βάζει πάγο; Όχι. Τα ζώα όταν τραυματίζονται δεν βάζουν κομπρέσες πάγου, απλά σηκώνουν το πόδι για να μην πατάει στο έδαφος και χειροτερέψει ο τραυματισμός, προστατεύουν το «πονεμένο» μέλος, αναπαύονται και μειώνουν την σωματική δραστηριότητα.
Το σημαντικό λοιπόν, δεν είναι να βάλουμε πάγο, αλλά να προστατεύσουμε την περιοχή του τραυματισμού. Μια σωστή περίδεση, ένας νάρθηκας έστω και πρόχειρος, μέχρι να πάμε για βοήθεια, μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός τραυματισμού και μιας σοβαρής επιπλοκής από τον τραυματισμό αυτό.
Βήμα τρίτο
Όσο πιο έντονος ο πόνος, τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη να ζητήσουμε βοήθεια. Άρα ψάχνουμε για γιατρό, ή αν μιλάμε μόνο για μυοσκελετικό τραυματισμό και δεν υπάρχει γιατρός, μπορούμε να ψάξουμε για κάποιον φυσικοθεραπευτή για τις πρώτες βοήθειες ή κάποιον με τις σχετικές γνώσεις.
