Σημασία έχει αυτό που λες να μη σημαίνει τίποτα

Τη στιγμή που είδα τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για το Δήμο Αθηναίων και διάβασα πέντε πράγματα γι' αυτόν (αν υπήρχαν και πέντε) αναρωτήθηκα αν στόχος του Αλέξη είναι να τον αναδείξει ως ανερχόμενο στέλεχος ή να τον κάψει εντελώς για να μείνει εκείνος ο μόνος “νέος” της ανανεωτικής αριστεράς.
Σημασία έχει αυτό που λες να μη σημαίνει τίποτα
Τη στιγμή που είδα τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για το Δήμο Αθηναίων και διάβασα πέντε πράγματα γι' αυτόν (αν υπήρχαν και πέντε) αναρωτήθηκα αν στόχος του Αλέξη είναι να τον αναδείξει ως ανερχόμενο στέλεχος ή να τον κάψει εντελώς για να μείνει εκείνος ο μόνος “νέος” της ανανεωτικής αριστεράς. Άπειρος από εκλογικές μάχες τέτοιου μεγέθους, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ρίχνεται στην αρένα απέναντι σε έναν Δήμαρχο που μπορεί για πρώτη φορά να επικαλεστεί κάτι χειροπιαστό και κατανοήτο για τον μέσο νοικοκύρη, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, ως έργο και αντιπάλους πολιτικούς με πείρα και πολιτικό κυνισμό, απαραίτητο για να διεκδικήσει κάποιος με τα σημερινά δεδομένα την παρουσία του στον δεύτερο γύρο.

Τι έχει αντιτάξει μέχρι τώρα επικοινωνιακά ο υποψήφιος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Γενικότητες αντίστοιχες με των αντιπάλων που κατηγορεί για φαφλατάδες και δημαγωγούς και κραυγές για “αλλαγή” αντίστοιχες μ' εκείνες που “έφτιαξαν” τον Αλέξη Τσίπρα κατά το δικό του “αγροτικό” στις Δημοτικές Εκλογές, όταν η δημοτική του παράταξη έβγαινε με το διαχρονικό επικοινωνιακό fail (προάγγελο όμως των επικοινωνιακών επιλογών του κόμματος στα χρόνια που ακολούθησαν) της αφίσας με το δυναμίτη που σκάει ανάμεσα σε ουρανοξύστες. Αποκορύφωμα αυτής της σύγχυσης και της έλειψης σοβαρής επικοινωνιακής πολιτικής (αλλιώς πρέπει να δεχτούμε ότι έχουμε να κάνουμε με βλάκες) αποτελεί η φράση που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ξεστόμισε στην επίσημη πρεμιέρα της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ενώπιον των —υποτίθεται— σίγουρων ψηφοφόρων του γνωρίζοντας (;!;!) βέβαια ότι θα ακουστεί και παντού.

“Σημασία λοιπόν για μας, δεν έχει ποιος μπορεί να διοικήσει την πόλη. Σημασία έχει ποιος μπορεί να την αλλάξει.”

Αααααααααααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαααααααααααααααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα!

Μέσα σε μια φράση που μπορεί να αναμετρηθεί στα ίσα με τα πιο ασυνάρτητα και αυθυπονομευτικά αποφθέγματα του, πλανητάρχη για μια οκταετία, Τζορτζ Μπους, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχεται ότι ο σημερινός Δήμαρχος —και κύριος αντίπαλός του ακόμη και για την αριστερή ψήφο— μπορεί να διοικήσει και διοικεί το Δήμο μια χαρά, προλαβαίνει τους άλλους διεκδικητές που θα προτείνουν τους εαυτούς τους ως πιθανούς καλύτερους “διοικητές” απ' τον τρέχοντα και δηλώνει συγχρόνως ότι στην αυτοδιοικητική ατζέντα της παράταξης που ηγείται ο ίδιος η πολύ συγκεκριμένη, μετρήσιμη και χρήσιμη στη συνείδηση των πάντων έννοια της “διοίκησης του Δήμου” μπαίνει σε δεύτερη μοίρα γιατί υπάρχει μια άλλη προτεραιότητα, η αόριστη έννοια της “αλλαγής”. Την οποία διανθίζει στο καπάκι με ένα σερί γενικόλογων προαναγγελιών που ακούγεται σα μίγμα προεκλογικών φλυαριών του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου.

Προσπαθώ να φανταστώ τη στιγμή που ο κειμενογράφος του Σακελλαρίδη ανακοινώνει σε όλους τη φράση που περικλείει την ουσία της προεκλογικής πολιτικής του, αυτή που όλοι ξέρουν πως θα αναπαραχθεί ως κεντρικό σύνθημα και θα φιγουράρει σε όλους τους τίτλους της σχετικής μ' εκείνον αρθρογραφίας. Φαντάζομαι τον ενθουσιασμό και τα χειροκροτήματα, την ικανοποίηση στο πρόσωπο του “νέου” και ανυποψίαστου υποψηφίου, τη σιγουριά οτι η “ατάκα” τους θα “σκίσει”... με όρους πιάτσας πάντα. Την περηφάνια με την οποία θα τη μοστράρουν στην “ΑΥΓΗ”, την αυταρέσκεια για τον “δυναμισμό” του εκλεκτού τους, το χαμόγελο του Αλέξη στο χθεσινό πάλκο και σκέφτομαι... εντάξει, χαλάλι τους. Σημασία έχει να περνάμε καλά και στην παράταξη των πάρτιζ η διασκέδαση δεν έλλειψε ποτέ.

Αλλά, εδώ που τα λέμε, μου φαίνεται ότι κανείς (πέρα απ' τον Κακλαμάνη και τον Κασιδιάρη... μα πόσα ονόματα από “Κα”;) δε θέλει πραγματικά αυτόν τον Δήμο, παρ' ότι δεν είναι πλέον η καυτή οικονομική πατάτα που ήταν προ τετραετίας. Μοιάζουν λίγο σα να στηρίζουν όλοι σιωπηλά Καμίνη, σα να λενε: “άσε τον λογιστάκο να συμμαζέψει το μαγαζί και να ανακοινώνει τα έργα πνοής που έρχονται κι όταν έρθει η ώρα κι υπάρχουν τα λεφτά και οι προϋποθέσεις να ξεκινήσουν εμείς θα έχουμε ξαναμπεί στο παιχνίδι”. Λογικό ή παράλογο, είναι βαθιά ελληνικό και μόνο έτσι οι επιλογές τους βγάζουν κάποιο νόημα.

Δε βαριέσαι όμως. Όπως είπε κάποτε κι ο Τζορτζ φάκιν' Μπους ο “νεότερος”: “I'm telling you there's an enemy that would like to attack America, Americans, again. There just is. That's the reality of the world. And I wish him all the very best.”
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v