Έχουν "βουήξει" τα κλαδικά (και όχι μόνο) ΜΜΕ σχετικά με τη μειωμένη παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου φέτος. Το φαινόμενο εντοπίζεται βασικά στην Ισπανία και την Ιταλία - τις υπερδυνάμεις του χώρου - και οφείλεται κυρίως στις πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες της χρονιάς. Μία εύλογη ερώτηση λοιπόν είναι "Η Ελλάδα, ως ελαιοπαραγωγός χώρα, μπορεί να αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση προς το συμφέρον της; Κι αν ναι, με ποιο τρόπο";
Πριν αναζητήσουμε την απάντηση, θέλω να σας πω ότι ο κόσμος του ελαιολάδου είναι συναρπαστικός και έχει απίστευτο ενδιαφέρον, τόσο λόγω των τεράστιων εμπορικών προοπτικών του προϊόντος, όσο και λόγω των αστείρευτων γευσιγνωστικών του προεκτάσεων. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ωστόσο, για ένα λαό που ζει με την ελιά και το ελαιόλαδο εδώ και - χωρίς υπερβολή - χιλιετίες, εμείς οι Έλληνες ξέρουμε ακόμα ελάχιστα πράγματα γι αυτό, το εθνικό μας προϊόν. Νομίζω αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το θεωρούμε τόσο δεδομένο, ώστε βλέπουμε την νταμιτζάνα που έχει στείλει ο παππούς από το χωριό ή τον ντενεκέ που αγοράσαμε από τον φίλο/γνωστό/γείτονα που έχει "δικό του, αγνό λάδι" και δεν μπορούμε να διακρίνουμε, λίγο πιο πέρα, το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο: το προϊόν που αποτελεί τη "ραχοκοκαλιά" της Μεσογειακής διατροφής, και το οποίο πολύς κόσμος ανά τον πλανήτη είναι διατεθειμένος να πληρώσει αδρά για να αποκτήσει!...
Συζητούσα σχετικά με τον φίλο και συνεργάτη μου Ευθύμιο Χρηστάκη, ο οποίος είναι διακεκριμένος γευσιγνώστης ελαιολάδου και ένας από τους πιο ενεργούς πρεσβευτές και εισαγωγείς του στη Βόρεια Ευρώπη, με έδρα τη Γερμανία (www.christakis.de). Τον ρώτησα λοιπόν πώς βλέπουν στο εξωτερικό το ελαιόλαδό μας και αν το προωθούμε σωστά. Μου εξήγησε ότι "Σε σχέση με την Ιταλία και την Ισπανία, που δεν σταματούν να επενδύουν πολύ σοβαρά με χρήματα, πόρους, τεχνογνωσία και μάρκετινγκ, η Ελλάδα είναι ακόμα μια χώρα που εμπορικά δεν έχει ισχυρή ταυτότητα. Η μεγαλύτερη ποσότητα Ελληνικού ελαιολάδου που εξάγεται είναι σε χύμα (bulk) μορφή, έτσι ώστε να αναμιχθεί με ελαιόλαδα από άλλες χώρες και να πωληθεί με ξένη ετικέτα, μάρκα ή προέλευση". Όπως πολύ σωστά λέει ο Ευθύμιος βέβαια, "Γι αυτό το φαινόμενο ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς. Γιατί εμείς πουλάμε το ελαιόλαδό μας φτηνά και ανώνυμα στο εξωτερικό, δεν μας το παίρνει κανείς με το ζόρι!"...
Το ευτύχημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει και εμφανίζονται πολλοί και ιδιαίτερα αξιόλογοι μικροί παραγωγοί, που παράγουν και εξάγουν έξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που δεν περνάει απαρατήρητο από τους μεγάλους αγοραστές του κόσμου. Και αν η σύγχρονη οινική ιστορία της Ελλάδας αποτελεί παράδειγμα, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι αυτό θα αποτελέσει κίνητρο για τους μεγάλους "παίκτες" στη χώρα μας να επενδύσουν στην αγορά, αλλά και να φέρουν σε αυτήν προϊόντα ιδιαίτερα και εξειδικευμένα. Σύμφωνα με τον Ευθύμιο Χρηστάκη, πάντως, "Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να βγει από τη σκιά των μεγάλων της ανταγωνιστών και να δημιουργήσει την δική της ταυτότητα. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να προσεγγίσουμε το ελαιόλαδο με σοβαρότητα και στρατηγική, και αυτό σημαίνει να επενδύσουμε σε υποδομές και ενημέρωση, να γνωρίσουμε και να σεβαστούμε τον (σκληρό) ανταγωνισμό μας από τον παλαιό αλλά και το νέο κόσμο, και βέβαια να αξιοποιήσουμε τον τουρισμό μας, φέρνοντας τον μεγάλο αριθμό τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας κάθε χρόνο κοντά στο ποιοτικό Ελληνικό ελαιόλαδο".
Είχα τη χαρά να είμαι ένας από τους πρώτους πιστοποιημένους δοκιμαστές ελαιολάδου στην Ελλάδα και ομολογώ ότι έκτοτε η ενασχόλησή μου με αυτό μου έχει ανοίξει νέους γευστικούς ορίζοντες. Για όποιον θέλει να ασχοληθεί με το ελαιόλαδο, είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε από χόμπυ, προτείνω ανεπιφύλακτα τα πιστοποιημένα σεμινάρια της Paratus Europe, τα οποία διδάσκονται από τους κορυφαίους εκπαιδευτές του χώρου και προσεγγίζουν την εκπαίδευση στο ελαιόλαδο σφαιρικά, παρέχοντας θεωρητική γνώση γύρω από την καλλιέργεια της ελιάς, την παραγωγή του λαδιού, τη νομοθεσία, τα κριτήρια ποιότητας και τους διεθνείς κανονισμούς, καθώς και πρακτική εξάσκηση στη γευσιγνωσία του ελαιολάδου, αλλά και την ανίχνευση των θετικών και των αρνητικών οργανοληπτικών του στοιχείων. Μην αργείτε, το επόμενο σεμινάριο έχει προγραμματιστεί για 6-10 Απριλίου. Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
