Ο μύθος του μαύρου κόκορα στο Chianti Classico

Όπου υπάρχουν μεγάλα και γνωστά κρασιά, συνήθως υπάρχει κι ένας μύθος. Μια ιστορία ενδιαφέρουσα και καλο-πλασμένη, η οποία έχει αποδοθεί και επικοινωνηθεί σωστά, μπορεί να απογειώσει εμπορικά - και όχι μόνο - ένα κρασί ή μια περιοχή. Κλασικό παράδειγμα η οινοπαραγωγική ζώνη του Chianti Classico στην Τοσκάνη, την οποία σκεφτόμουν αυτές τις μέρες με νοσταλγία...


Η ζώνη του Chianti Classico εκτείνεται ανάμεσα στη Φλωρεντία και τη Σιένα και είναι γνωστή για την παραγωγή του ομώνυμου κρασιού. Πρόκειται για ζώνη που ανήκει στην ύψιστη κατηγορία ποιότητας που προβλέπει η Ιταλική οινική νομοθεσία, δηλαδή την DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita, δηλαδή Ονομασία Προέλευσης Ελεγχόμενη και Εγγυημένη).


Τα κρασιά της ζώνης είναι - στην πλειονότητά τους - πολύ αξιόλογα, καθώς συνδυάζονται πολύ εύκολα με τη ντόπια κουζίνα (αλλά και με τις περισσότερες κρεατο-κεντρικές κουζίνες του κόσμου), ενώ ταυτόχρονα έχουν αποδεδειγμένα πολύ σημαντικές δυνατότητες παλαίωσης. Τα κρασιά Chianti Classico είναι εξαιρετικά δημοφιλή διεθνώς και αποτελούν πολύ σημαντικό εξαγωγικό προϊόν για την Τοσκάνη, αλλά και την Ιταλία γενικότερα. Πέρα από την ποιότητα και τα όμορφα χαρακτηριστικά τους, τα κρασιά οφείλουν τη δημοτικότητά τους στην ταύτισή τους με μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από πανέμορφη φύση, εκπληκτική αρχιτεκτονική, πλούσια ιστορία, απίστευτη κουζίνα και... αμέτρητους μύθους. Ένας από αυτούς είναι ο μύθος του μαύρου κόκορα, του gallo nero, που αποτελεί και το λογότυπο/έμβλημα της ζώνης.


|ig:1-10|

Ο συγκεκριμένος μύθος πάει πίσω κάμποσους αιώνες στην πολυτάραχη ιστορία της ευρύτερης περιοχής. Κάπου στον 13ο αιώνα, λοιπόν, μετά από αλλεπάλληλες μάχες και ατέλειωτη αιματοχυσία, η Φλωρεντία και η Σιένα αποφάσισαν να λύσουν τις διαφορές τους και να συμφωνήσουν μια για πάντα τα μεταξύ τους σύνορα. Ο τρόπος; Ένας ιππότης θα έφευγε με το χάραμα, με το λάλημα του πετεινού δηλαδή, από την κάθε πόλη και εκεί που οι δύο τους θα συναντώνταν θα χαράσσονταν τα επίσημα σύνορα μεταξύ των δύο πόλεων.

Οι Σενέζοι επέλεξαν έναν λευκό κόκορα, τον οποίο τάιζαν και φρόντιζαν ειδικά για να λαλήσει πρώτος και να δώσει στον ιππότη τους προβάδισμα. Οι πιο πονηροί Φιορεντίνοι, όμως, επέλεξαν έναν μαύρο κόκορα, τον οποίο έκλεισαν νηστικό σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για αρκετές μέρες. Έτσι, όταν ήρθε η μεγάλη μέρα, ο... λυσσασμένος μαύρος κόκκορας δεν μπόρεσε να περιμένει το χάραμα και, πεινασμένος και μπερδεμένος όπως ήταν, λάλησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Όπως προέβλεπε η συμφωνία, ο Φιορεντίνος ιππότης ξεκίνησε μόλις τον άκουσε και, μέχρι να ξεκινήσει ο αντίπαλός του, το χάραμα, είχε ήδη διανύσει πολύ μεγάλη απόσταση και είχε φτάσει στα 12 χιλιόμετρα έξω από τη Σιένα, στο πανέμορφο χωριουδάκι του Fonterutoli, έξω από την (αγαπημένη μου) Castellina.


|ig:11-20|

Προς τιμήν του μαύρου κόκκορα που χάρισε στη Φλωρεντία τέτοιο εδαφικό πλεονέκτημα, η ένωση των οινοποιών του Chianti Classico τον υιοθέτησαν ως έμβλημα της ζώνης τους, το οποίο κοσμεί (και χαρακτηρίζει) κάθε φιάλη κρασιού από τη συγκεκριμένη ονομασία προέλευσης. Επιπλέον, η διαδρομή που τότε ακολούθησαν οι δύο ιππότες μέχρι να συναντηθούν είναι ο βασικός δρόμος του κρασιού της ζώνης και ονομάζεται μέχρι σήμερα "Δρόμος του Μαύρου Κόκορα". Γενικά ο μύθος του μαύρου κόκορα έχει παίξει (και συνεχίζει να παίζει) τόσο κεντρικό ρόλο στο (υποδειγματικό) μάρκετινγκ των παραγωγών της ζώνης, ώστε το gallo nero αυτή τη στιγμή να είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο οινικό σύμβολο στον πλανήτη!...


Οι όμορφες φωτογραφίες αυτού του post είναι δανεισμένες από την ιστοσελίδα του Consorzio, καθώς και από την ιστοσελίδα του τουριστικού οργανισμού της Τοσκάνης. Ελπίζω να τις απολαύσετε!... 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v