Θα το πω το παράπονό μου... Έφτασα στην πηγή και νερό δεν ήπια... Δε λέω, κρασί ήπια - ή μάλλον δοκίμασα - αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε εν προκειμένω... Και όλα αυτά επειδή είχα μόλις λίγες ώρες στη διάθεσή μου για να επισκεφτώ τη Vinitaly, τη μεγαλύτερη έκθεση κρασιού που γίνεται στην Ιταλία, και μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις κρασιού στον κόσμο!...
Χρόνια τώρα βάζω την Vinitaly στο πρόγραμμά μου. Γίνεται κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, αρχές Απριλίου, και, επειδή λατρεύω και παρακολουθώ στενά το Ιταλικό κρασί, ανέκαθεν ήθελα να την επισκεφτώ. Κάθε χρόνο έκανα την εγγραφή μου, την έρευνά μου, ετοίμαζα το πλάνο μου, πάντα όμως κάτι συνέβαινε και στο τέλος δεν τα κατάφερνα. Όταν έλαβα το πρόγραμμα της πρόσφατης δημοσιογραφικής αποστολής στην Τοσκάνη και είδα ότι το ταξίδι ολοκληρωνόταν με επίσκεψη στα εγκαίνια της Vinitaly στη Verona, την Πέμπτη 7 Απριλίου, ενθουσιάστηκα. Ήξερα βέβαια ότι δεν είχα περιθώρια να μείνω παραπάνω στη Verona για μία ολοκληρωμένη επίσκεψη στην έκθεση, σκέφτηκα όμως ότι αυτές οι λίγες ώρες της πρώτης μέρας θα ήταν αρκετές. Αμ δε...
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Vinitaly είναι μία έκθεση πολύ μεγάλης κλίμακας. Γίνεται πάντα στο συνεδριακό κέντρο της Verona, διαρκεί 5 μέρες και συγκεντρώνει κάθε επαγγελματία (κυρίως) που ενδιαφέρεται για το Ιταλικό κρασί από ολόκληρη την Ιταλία, αλλά και (χωρίς υπερβολή) από ολόκληρο τον κόσμο. Τα στατιστικά στοιχεία της περσινής διοργάνωσης (τα φετινά δεν είναι διαθέσιμα ακόμα) μιλούν για 4.000 εκθέτες σε έναν χώρο 92.000 τετραγωνικών μέτρων, αλλά και 153.000 επισκέπτες από 114 χώρες! Η φετινή Vinitaly κυμάνθηκε στα ίδια (ενδεχομένως και λίγο υψηλότερα) επίπεδα, ενώ συμπεριέλαβε πλούσιο πρόγραμμα ομιλιών και σεμιναρίων, καθώς και παράλληλες διοργανώσεις, όπως η Sol 2011, αφιερωμένη στο Ιταλικό ελαιόλαδο, η Agrifood, που είχε ως επίκεντρο την διάδοση (αλλά και την προστασία) της Ιταλικής γαστρονομίας, καθώς και η Enolitech, μία έκθεση για την τεχνολογία και τον εξοπλισμό τόσο σε επίπεδο αμπελουργίας, όσο και σε επίπεδο οινοποίησης. Και όλα αυτά εγώ είχα την ελπίδα να τα δώ σε μερικές ώρες...
|ig:1-4|
Τι έκανα λοιπόν εγώ με το που έφτασα στην Vinitaly; Κατ' αρχήν όλο το γκρουπ μας κατευθύνθηκε προς το περίπτερο των κρασιών της Τοσκάνης (ήταν άλλωστε και οι οικοδεσπότες μας) για να δοκιμάσουμε τα top 10 κρασιά της περιοχής που κέρδισαν τον διαγωνισμό της Selezione Toscana για το 2010. Ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, καθώς τα κρασιά ήταν διαφόρων στυλ και υπο-προελεύσεων, και όλα πολύ ενδιαφέροντα. Από εκεί και πέρα ομολογώ ότι πέρασα τον περισσότερο από τον χρόνο που μου απέμενε στο Hall της Τοσκάνης (κάθε ζώνη του Ιταλικού αμπελώνα είχε το δικό της hall), για να επισκεφτώ οινοποιεία που γνωρίζω και έχω επισκεφτεί, και στα κρασιά των οποίων έχω αδυναμία. Έτσι βρέθηκα στο περίπτερο του αγαπημένου μου οινοποιείου Fontodi, όπου δοκίμασα το εκπληκτικό Flaccianello della Pieve 2008, καθώς και στο περίπτερο του οινοποιείου Felsina (και τα δύο αυτά από το Chianti Classico), όπου δοκίμασα, μεταξύ άλλων την νέα εσοδεία του αγαπημένου μου Fontalloro. Λίγο πιο πέρα, επισκέφτηκα το stand του οινοποιείου Poliziano, από το Montepulciano, για να δοκιμάσω τόσο τα εξαιρετικά του Vino Nobile, όσο και το αγαπημένο μου Le Stanze (Bordeaux blend). Τέλος, στο περίπτερο του μυθικού οινοποιείου Biondi Santi από το Montalcino, έκανα μία αυθόρμητη μίνι-κάθετη δοκιμή του εξαιρετικού τους Brunello στις εσοδείες 2004, 2005 και 2006. Από εκεί και πέρα, πέρασα επί τροχάδην από το Hall του Piemonte, από αυτά του Veneto και της Λομβαρδίας, για να καταλήξω στης Σικελίας, λίγο πριν πάρω ταξί για το αεροδρόμιο.
|ig:5-12|
Πέρα από τα τεράστια μεγέθη και τα απίστευτα ενδιαφέροντα σεμινάρια, το εντυπωσιακό για μένα στην Vinitaly είναι ότι μπορείς να τους βρεις ΟΛΟΥΣ εκεί: από τους γίγαντες και τους μύθους του Ιταλικού κρασιού, μέχρι τις κοινές, τις καθημερινές ετικέτες, αλλά και πολλές ανερχόμενες προσπάθειες. Όπως και φέτος, έτσι και του χρόνου, η Vinitaly συμπίπτει με τα Primeurs του Bordeaux. Και για τα δύο απαιτείται χρόνος, προσοχή και τέλειος προγραμματισμός. Έχω όμως και πάλι κάτι λιγότερο από ένα χρόνο μπροστά μου για να επιλέξω σε ποιο από τα δύο θα πάω. Μέχρι τότε βλέπουμε...
Χρόνια τώρα βάζω την Vinitaly στο πρόγραμμά μου. Γίνεται κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, αρχές Απριλίου, και, επειδή λατρεύω και παρακολουθώ στενά το Ιταλικό κρασί, ανέκαθεν ήθελα να την επισκεφτώ. Κάθε χρόνο έκανα την εγγραφή μου, την έρευνά μου, ετοίμαζα το πλάνο μου, πάντα όμως κάτι συνέβαινε και στο τέλος δεν τα κατάφερνα. Όταν έλαβα το πρόγραμμα της πρόσφατης δημοσιογραφικής αποστολής στην Τοσκάνη και είδα ότι το ταξίδι ολοκληρωνόταν με επίσκεψη στα εγκαίνια της Vinitaly στη Verona, την Πέμπτη 7 Απριλίου, ενθουσιάστηκα. Ήξερα βέβαια ότι δεν είχα περιθώρια να μείνω παραπάνω στη Verona για μία ολοκληρωμένη επίσκεψη στην έκθεση, σκέφτηκα όμως ότι αυτές οι λίγες ώρες της πρώτης μέρας θα ήταν αρκετές. Αμ δε...
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Vinitaly είναι μία έκθεση πολύ μεγάλης κλίμακας. Γίνεται πάντα στο συνεδριακό κέντρο της Verona, διαρκεί 5 μέρες και συγκεντρώνει κάθε επαγγελματία (κυρίως) που ενδιαφέρεται για το Ιταλικό κρασί από ολόκληρη την Ιταλία, αλλά και (χωρίς υπερβολή) από ολόκληρο τον κόσμο. Τα στατιστικά στοιχεία της περσινής διοργάνωσης (τα φετινά δεν είναι διαθέσιμα ακόμα) μιλούν για 4.000 εκθέτες σε έναν χώρο 92.000 τετραγωνικών μέτρων, αλλά και 153.000 επισκέπτες από 114 χώρες! Η φετινή Vinitaly κυμάνθηκε στα ίδια (ενδεχομένως και λίγο υψηλότερα) επίπεδα, ενώ συμπεριέλαβε πλούσιο πρόγραμμα ομιλιών και σεμιναρίων, καθώς και παράλληλες διοργανώσεις, όπως η Sol 2011, αφιερωμένη στο Ιταλικό ελαιόλαδο, η Agrifood, που είχε ως επίκεντρο την διάδοση (αλλά και την προστασία) της Ιταλικής γαστρονομίας, καθώς και η Enolitech, μία έκθεση για την τεχνολογία και τον εξοπλισμό τόσο σε επίπεδο αμπελουργίας, όσο και σε επίπεδο οινοποίησης. Και όλα αυτά εγώ είχα την ελπίδα να τα δώ σε μερικές ώρες...
|ig:1-4|
Τι έκανα λοιπόν εγώ με το που έφτασα στην Vinitaly; Κατ' αρχήν όλο το γκρουπ μας κατευθύνθηκε προς το περίπτερο των κρασιών της Τοσκάνης (ήταν άλλωστε και οι οικοδεσπότες μας) για να δοκιμάσουμε τα top 10 κρασιά της περιοχής που κέρδισαν τον διαγωνισμό της Selezione Toscana για το 2010. Ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, καθώς τα κρασιά ήταν διαφόρων στυλ και υπο-προελεύσεων, και όλα πολύ ενδιαφέροντα. Από εκεί και πέρα ομολογώ ότι πέρασα τον περισσότερο από τον χρόνο που μου απέμενε στο Hall της Τοσκάνης (κάθε ζώνη του Ιταλικού αμπελώνα είχε το δικό της hall), για να επισκεφτώ οινοποιεία που γνωρίζω και έχω επισκεφτεί, και στα κρασιά των οποίων έχω αδυναμία. Έτσι βρέθηκα στο περίπτερο του αγαπημένου μου οινοποιείου Fontodi, όπου δοκίμασα το εκπληκτικό Flaccianello della Pieve 2008, καθώς και στο περίπτερο του οινοποιείου Felsina (και τα δύο αυτά από το Chianti Classico), όπου δοκίμασα, μεταξύ άλλων την νέα εσοδεία του αγαπημένου μου Fontalloro. Λίγο πιο πέρα, επισκέφτηκα το stand του οινοποιείου Poliziano, από το Montepulciano, για να δοκιμάσω τόσο τα εξαιρετικά του Vino Nobile, όσο και το αγαπημένο μου Le Stanze (Bordeaux blend). Τέλος, στο περίπτερο του μυθικού οινοποιείου Biondi Santi από το Montalcino, έκανα μία αυθόρμητη μίνι-κάθετη δοκιμή του εξαιρετικού τους Brunello στις εσοδείες 2004, 2005 και 2006. Από εκεί και πέρα, πέρασα επί τροχάδην από το Hall του Piemonte, από αυτά του Veneto και της Λομβαρδίας, για να καταλήξω στης Σικελίας, λίγο πριν πάρω ταξί για το αεροδρόμιο.
|ig:5-12|
Πέρα από τα τεράστια μεγέθη και τα απίστευτα ενδιαφέροντα σεμινάρια, το εντυπωσιακό για μένα στην Vinitaly είναι ότι μπορείς να τους βρεις ΟΛΟΥΣ εκεί: από τους γίγαντες και τους μύθους του Ιταλικού κρασιού, μέχρι τις κοινές, τις καθημερινές ετικέτες, αλλά και πολλές ανερχόμενες προσπάθειες. Όπως και φέτος, έτσι και του χρόνου, η Vinitaly συμπίπτει με τα Primeurs του Bordeaux. Και για τα δύο απαιτείται χρόνος, προσοχή και τέλειος προγραμματισμός. Έχω όμως και πάλι κάτι λιγότερο από ένα χρόνο μπροστά μου για να επιλέξω σε ποιο από τα δύο θα πάω. Μέχρι τότε βλέπουμε...
