Είναι σωστή η απαγόρευση για τις τρανς κολυμβήτριες;

Πριν λίγες μόνο μέρες η FΙΝΑ, η παγκόσμια ομοσπονδία κολύμβησης, αποφάσισε να απαγορεύσει στις τρανς κολυμβήτριες να λαμβάνουν μέρος σε αγώνες γυναικών. Τα τελευταία χρόνια που οι επεμβάσεις αλλαγής φύλλου έχουν απλοποιηθεί αλλά και οι ανά τον κόσμο φωνές για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου έχουν πληθύνει αρκετοί αθλητές που είχαν στο παρελθόν αναπτύξει  ανδρική σωματοδομή παίρνουν μέρος σε αγώνες ως γυναίκες έχοντας έτσι πλεονέκτημα.    

Κατά το σκεπτικό της ομοσπονδίας «Πρέπει να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των αθλητών μας να αγωνίζονται, αλλά πρέπει επίσης να προστατεύσουμε την ανταγωνιστική δικαιοσύνη στις διοργανώσεις μας, ειδικά την κατηγορία των γυναικών στους αγώνες της FINA».

Ο ενδιαφέρον όρος εδώ είναι το «ανταγωνιστική δικαιοσύνη». Είναι προφανώς ένας όρος που υπάρχει- και υπάρχει για κάποιο λόγο στον αθλητισμό. Είναι ο λόγος που τα αγωνίσματα χωρίζονται σε «ανδρών» και «γυναικών». Μέχρι τώρα τα πράγματα ήταν έτσι και δεν υπήρχαν φωνές που να ζητούν να διαταραχθούν. Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς.  

Η Anne Lieberman, διευθύντρια πολιτικής και προγραμμάτων στο Athlete Ally, έναν οργανισμό που υποστηρίζει την ισότητα LGBTQI+ στον αθλητισμό, χαρακτήρισε την απόφαση της FINA  "μεροληπτική, επιβλαβή, αντιεπιστημονική" και αντίθετη με τις οδηγίες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Πλέον σε μια ομάδα ανθρώπων απαγορεύεται να πάρει μέρος σε διεθνείς αγώνες και μάλιστα στους Ολυμπιακούς που θέλουν να αντανακλούν το πνεύμα της συμπερίληψης όλων και πανανθρώπινες αξίες όπως η αποδοχή και η δικαιοσύνη.

Πρόκειται όμως για μια δίκαιη απόφαση της κολυμβητικής ομοσπονδίας; Η απάντηση δεν είναι εύκολη και σχετίζεται με το τι πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνει ο αθλητισμός σε αυτό το επίπεδο- ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής του. Και, τελικά, ποια είναι η σχέση του με την πολιτική (με την ευρεία έννοια);

Αν στόχος είναι οι επιδόσεις και η προβολή τους, η συντήρηση μιας αγοράς που χρηματοδοτεί τους πρωταθλητές και αυτοί την διαφημίζουν, πολύ λίγα περιθώρια υπάρχουν για να περιληφθούν αυτοί οι άνθρωποι στους αγώνες σύμφωνα με το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται. Κάτι τέτοιο θα χαλούσε τις ιεραρχίες που έχουν κτιστεί με κόπο και… χρήμα.

Αν στόχος είναι να εκπεμφθούν οι ανώτερες αξίες του αθλητισμού, στον οποίο οι διακρίσεις δεν χωρούν, τότε η έκκληση της κ. Lieberman έχει μια ελπίδα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε βέβαια και ανατροπή του συστήματος βραβείων και ανταμοιβών για όσους παίρνουν μέρος σε διεθνείς/Ολυμπιακούς αγώνες. Ας μην κρυβόμαστε: είναι πολύ μεγάλη η βιομηχανία του επαγγελματικού αθλητισμού και των αθλητικών ειδών για να επιτρέψει μια τέτοια αναδιανομή που θα έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα.  

Όμως πρέπει να τελειώνει ο καιρός που οι παγκόσμιες αθλητικές ομοσπονδίες θα κρατούν τα αθλήματα "απολιτίκ". Ο αθλητισμός είναι μέρος της ζωής μας και ως τέτοιος κουβαλά φορτίσεις και έχει υποχρεώσεις: να ενώνει και να μα κάνει καλύτερους ανθρώπους- τα άλλα έπονται. 

Η απόφαση της απαγόρευσης δεν φαίνεται να μπορεί να επιβιώσει για πολύ. Σε επόμενο στάδιο, πιθανότερο θεωρώ το να δημιουργηθεί μια τρίτη κατηγορία αγωνισμάτων για αθλητές με παρόμοιο βιογραφικό, παρά να περιληφθούν αυτοί στην κατηγορία που θέλουν να ανήκουν.