Η Πρόεδρος, η σιωπή και μια ανάρτηση

Πίσω από τις αιτιάσεις για ελλιπή διεθνή αναγνωρισιμότητα και για έλλειψη πολιτικής εμπειρίας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα για το τι σηματοδοτεί η παρουσία της στο Προεδρικό Μέγαρο και γιατί αποτελεί μια πρώτης τάξεως επιλογή στην συγκεκριμένη φάση της ελληνικής κοινωνίας.

Με ανάρτησή της στις 17 Μαΐου η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου χαιρέτισε την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας. «Στέλνουμε και από την Αθήνα το μήνυμά μας. Καταδικάζουμε τις διακρίσεις, τη ρητορική μίσους, τη βία σε βάρος προσώπων λόγω ταυτότητας φύλου, γενετήσιου προσανατολισμού ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας και υποστηρίζουμε το δικαίωμα του καθενός στην ελεύθερη έκφραση, την ασφάλεια, τον αυτοκαθορισμό και την ίση μεταχείριση», ανέφερε.

Τα αυτονόητα δηλαδή.

Όμως εδώ δεν έχουμε μια οποιαδήποτε περίπτωση προοδευτικού πολίτη. Η κ. Σακελλαροπούλου είναι η πρώτη πολίτης της χώρας και την εκπροσωπεί θεσμικά εντός και εκτός συνόρων. Από την άποψη αυτή η κίνηση της έχει μεγάλη συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία. Ο εγγυητής του πολιτεύματος ξεκαθαρίζει ότι οι ελευθερίες που προβλέπει το Σύνταγμα ισχύουν για όλους και όχι για εκείνους που έχουν συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα και προτίμηση. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοια παραδοχή σε τόσο υψηλό πολιτειακό επίπεδο.

Η στάση της Προεδρίας έκανε «ηχηρή» την σιωπή της Κυβέρνησης, από την πλευρά της οποίας δεν παρατηρήθηκε ανάλογη δραστηριότητα, όπως συμβαίνει με άλλες παγκόσμιες ημέρες, στις οποίες υπάρχει ρητή αναφορά από τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο ή κάποιο άλλο επίσημο κρατικό φορέα.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είχε οποιονδήποτε ενδοιασμό να προσυπογράψει ό,τι ακριβώς ανάρτησε η Πρόεδρος. Εκτός ίσως από τον ενδοιασμό για τον οποίο θα τον συμβούλευαν οι επικοινωνιολόγοι. Ξέρετε, μια συμβουλή που θα του θύμιζε πόσο δυσαρέστησε τα συντηρητικά ακροατήρια των εκκλησιών η απόφαση για το κλείσιμο των χώρων λατρείας. Μια συμβουλή που θα έλεγε πιθανότατα ότι η δημόσια στήριξη στους «κύναιδους» θα αθροιζόταν με αυτή την κατά τα φαινόμενα ελλειμματική πίστη του Πρωθυπουργού και το αποτέλεσμα θα ήταν αρνητικό. Αλλά μπορεί και να μην του έγινε ποτέ τέτοια εισήγηση και η σιωπή να αποτελεί μια αθώα παράλειψη.

Οι ευκαιρίες όμως για μια τέτοια τοποθέτηση θα υπάρξουν και στο μέλλον και εκεί θα διαπιστώσουμε την βούληση του Πρωθυπουργού και των συμβούλων του.

Από την άλλη, για το ΚΙΝΑΛ δεν έχει νόημα να περιμένουμε κάτι τέτοιο, παρά την ανακοίνωση που εξέδωσε μέσα στην εβδομάδα αναφορικά με την ημέρα κατά της ομοφοβίας. Αυτοί πότε δεν ψηφίζουν στη Βουλή τα ίσα δικαιώματα, πότε εμφανίζονται με θράσος στα γκέη πράιντ και φωτογραφίζονται χαμογελαστοί. Γενικώς, για να έχουμε έναν κώδικα ερμηνείας της συμπεριφοράς τους, νομίζω ότι μπορούμε να κρατήσουμε το εξής: Όταν αυτή η μειονοτική κοινότητα τους έχει ανάγκη οι του ΚΙΝΑΛ εξαφανίζονται. Όταν είναι για φωτογραφίες και ρεβεράντζα, είναι δίπλα στον αδύναμο.