Δεν είναι πάρτυ

Δυσκολεύομαι να μοιραστώ την απολύτως κατανοητή χαρά μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης για την σταδιακή «άρση των μέτρων». Και αυτό όχι γιατί απήλαυσα τις ημέρες της καραντίνας, αλλά γιατί έχω διαφορετική άποψη για το τι είναι αυτό που θα ζήσουμε τον μήνα που ξεκίνησε.

Ας ξεκινήσω από αυτό που θεωρώ hard fact- το γεγονός δηλαδή που δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες: Εφόσον η προοπτική του εμβολίου είναι να το έχουμε όχι νωρίτερα από μήνες, πρέπει το σύστημα να λειτουργήσει νωρίτερα από τότε. Θες για λόγους οικονομικούς; Θες για λόγους κοινωνικούς; Πάντως πρέπει να λειτουργήσει. Και πώς θα λειτουργήσει; Με σταδιακή έκθεση του πληθυσμού.

Και γιατί δεν έγινε νωρίτερα αυτό; Γιατί αφενός δεν υπήρχε η υποδομή και τα υλικά (ικανός αριθμός κλινών στις ΜΕΘ, αναλώσιμα κλπ) και αφετέρου γιατί αν γινόταν εδώ ό,τι και στην Ιταλία, δεν θα είχαμε στο χέρι μας την «στρόφιγγα» των μολύνσεων, που μας έδωσε η επιτυχής καραντίνα.

Φτάσαμε τώρα σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα μόλυνσης και μπορούμε να δοκιμάζουμε λίγο- λίγο τι θα γίνει. Τα «σταδιακά» της άρσης των μέτρων από την πλευρά της διοίκησης δεν φιλοδοξεί να περιγράψει την δική μας «απελευθέρωση», αλλά την αυξανόμενη εμπλοκή του ΕΣΥ με την κατάσταση μιας λίγο ή περισσότερο γενικευμένης μόλυνσης.

Η σωστή εφαρμογή της καραντίνας είχε ένα διπλό και πολύ σημαντικό αποτέλεσμα. Πρώτον, μας «καθάρισε» από ενδεχόμενη μόλυνση, την οποία- αν είχαμε- κρατήσαμε στο σπίτι μας. Δεύτερον όμως, και αυτό είναι το επικίνδυνο, ανέλαβε η ίδια να μας επιβάλει τις απαγορεύσεις που εμποδίζουν την διάδοση, επιτρέποντάς μας να σκεφτόμαστε μόνο την ημέρα… της απελευθέρωσής μας, χωρίς άλλο άγχος.

Τώρα αυτό τελείωσε. Από την Δευτέρα πρέπει να φροντίζουμε τον αυτοπεριορισμό μας (με επιβολή μέτρων στον εαυτό μας), ενώ ταυτόχρονα εκτιθέμεθα σε μεγαλύτερο κίνδυνο από ό,τι όταν "μέναμε σπίτι". Εκτός από τόλμη, η ελευθερία θέλει και αρετή, όπως έλεγε ο Κάλβος.

Από την Δευτέρα λοιπόν ζούμε το επόμενο στάδιο μιας επιστημονικά ελεγχόμενης διαδικασίας έκθεσης στην πανδημία. Όπως χαλάρωσαν κάποια απο τα μέτρα, έτσι μπορεί να τα δούμε να επανέρχονται- ίσως και αυστηρότερα από πριν- αν τα κρούσματα και οι διασωληνώσεις πάρουν την ανιούσα. Το άνοιγμα των σχολείων είναι μεγάλο στοίχημα, πιθανότατα αχρείαστο, μια που θα ευθύνεται και για κοινωνική ένταση. Αν αυτό το σημαντικό «τσεκ πόιντ» δεν έχει δυσμενή αποτελέσματα, τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά για το καλοκαίρι και οι πονοκέφαλοι θα ξαναρχίσουν τον Οκτώβριο.

Αν η λειτουργεία σχολείων (ή/και καφετεριών, μπαρ και εστιατορίων) έχουν άσχημη κατάληξη, ας ετοιμαστούμε για παραλία με πλέξιγκλας. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ακόμη η ώρα για το πάρτυ που περιμέναμε.