Ο ιός που κάνει "μπου!"

Εντός ολίγου ο κορονοΐος θα είναι εντός συνόρων και τότε θα αρχίσει το μεγάλο πανηγύρι. Μόνο η ψύχραιμη ενημέρωση μπορεί να νικήσει τον πανικό. Την έχουμε;
Ο ιός που κάνει μπου!

Να λοιπόν που ο τρόμος της επιδημίας έφτασε δίπλα μας και δεν αφήνει πλέον καμμιά αμφιβολία για το ότι θα βρεθεί και εντός ελληνικών συνόρων. Είναι θέμα χρόνου.

Έβλεπα τις ειδήσεις από το Μιλάνο, όπου ο πανικός έχει κυ4ιαρχήσει σε μεγάλο βαθμό με τα σούπερ μάρκετ να αδειάζουν και την κυκλοφορία στους δρόμους να μειώνεται. Και είναι Μιλάνο ε; Κεντρική Ευρώπη με τα όλα της.

Με το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα το κύμα του πανικού που θα εκπεμφθεί από τα κανάλια και γενικώς τα media, θα είναι σαρωτικό. Τι θα έχουμε; Την απόλυτη συνταγή «επιτυχίας» για τις ειδήσεις: τον τρόμο. Ο τρόμος πουλάει και κάνει την ενημέρωση να φαίνεται χρήσιμη, δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης του τηλεθεατή/αναγνώστη με τα Μέσα και επεμβαίνει σε κάθε πτυχή της ζωής του.

Ο τηλεοπτικός φόβος είναι ο συνηθέστερος και αυτός που παρέχει τα λιγότερα μέσα για να τον ξεπεράσεις, δηλαδή τις γνώσεις και την πληροφόρηση που θα επιτρέψουν στον καθένα να διακρίνει το πραγματικό μέγεθος του κινδύνου. Όσοι έχουν έστω και λίγο ασχοληθεί με τα Media της σύγχρονης εποχής ξέρουν καλά πως ο τίτλος «Πώς απειλεί τη ζωή μας ο κορονοϊος» θα είναι απείρως πιο δημοφιλής από τον «Όσα πρέπει να ξέρετε για τον κορονοΐο».

Έτσι λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχολογία: προσπαθεί να ενημερωθεί για αυτό που μπορεί να την βλάψει. Η… παράπλευρη απώλεια εδώ αφορά την ίδια την ενημέρωση. Ποιο Μέσο θα πάρει την απόφαση να μειοδοτήσει στην τρομολαγνεία και να μεταδίδει όσα πραγματικά έχουν σημασία; Τα δημόσια Μέσα Ενημέρωσης θα μπορούσαν να είναι στην περίπτωση αυτή μια νησίδα νηφαλιότητας, αλλά ποιος από τους πολίτες θα είναι σίγουρος ότι τα δημόσια μέσα δεν μεταδίδουν όσα θέλουν οι κρατικές υπηρεσίες, δηλαδή ό,τι θα καθησύχαζε το κοινό;

Είναι λυπηρό να σκεφτεί κανείς ότι ακριβώς στην περίπτωση που θα χρειαστούμε πραγματική και ψύχραιμη ενημέρωση, θα έχουμε ακριβώς το αντίθετο. Είναι δε ακόμη πιο θλιβερό να σκεφτεί ότι αυτό δεν θα ισχύει μόνο για τον κορονοΐο, αλλά πάντα.

Τι μένει λοιπόν; Η δική μας, προσωπική ψυχραιμία. Ο δικός μας ορθολογισμός. Πόσο πιθανό είναι να νοσήσουμε; Πόσο πιθανό είναι να πεθάνουμε αν νοσήσουμε; Πόσο πιο  θανατηφόρος είναι ο ιός από όσο η κανονική γρίπη που σκοτώνει δεκάδες άτομα κάθε χρόνο; Θα αφήσουμε τον φόβο να μας κρατήσει μέσα στα σπίτια μας; Να μας απομακρύνει από παρέες και συναναστροφές, έτσι «για ασφάλεια»;      

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v