Γιατί έχω μείνει μόνος μου;

Σε νευριάζει ότι δεν μπορείς να κρατήσεις μια υγιή σχέση – όχι απαραίτητα ερωτική; Δες ποιοι λόγοι μπορεί να σε μπλοκάρουν.
Γιατί έχω μείνει μόνος μου;
Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τι μοναξιά μας. Αρκετές φορές θα πρέπει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να δουλέψουμε με το εγώ μας και να βρούμε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει από το να αναπτύξουμε υγιείς σχέσεις.

Δε λέμε ότι βάσει νόμου θα πρέπει να είσαι με κάποι@ στη ζωή σου. Όμως τα παρακάτω προβλήματα δυσκολεύουν τις σχέσεις σε κάθε επίπεδο – οικογενειακές, επαγγελματικές, φιλικές.

Έχεις λάθος εικόνα για το τι είναι σχέση

Θες μια υγιή σχέση αλλά δεν έχεις ζήσει ποτέ μια υγιή σχέση. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να την αναγνωρίσεις ακόμα και αν βρισκόταν μπροστά στα μάτια σου.

Αν μεγάλωσες, για παράδειγμα, σε ένα σπίτι με, με γονείς που μισούσαν ο ένας τον άλλον και τσακώνονταν συνεχώς ή κεράτωναν αβέρτα, ή με έναν γονέα που φοβόταν τις σχέσεις, είναι λογικό να μην μπορείς να μην κατανοείς ακριβώς πως είναι μια σωστή σχέση.

Αντ 'αυτού, είναι πολύ πιθανό να έχεις διαστρεβλωμένη εικόνα για τις σχέσεις, η οποία σε οδηγεί σε λάθος επιλογές ή να διώχνεις τους ανθρώπους από κοντά σου.

Έχεις αναπτύξει λάθος άποψη για το σχετίζεσθαι

Αν μεγάλωσες χωρίς υγιή πρότυπα σχέσεων, τότε είναι πιθανό να έχεις αναπτύξει ένα σύνολο ασυνείδητων υποθέσεων για τον εαυτό σου και για τον κόσμο γύρω σου. Αυτές οι «κρυμμένες» υποθέσεις βρίσκονται καλά θαμμένες στο υποσυνείδητο, όμως κατευθύνουν όλες τις λάθος αποφάσεις και συμπεριφορές.

Για παράδειγμα, αν μεγάλωσες με έναν χειριστικό γονέα που απειλούσε τον άλλον, μπορεί να πιστεύεις πως η αγάπη είναι αρκετά ανασφαλής. Είναι επίσης πιθανό να επιλέγεις σχέσεις που είναι «επικίνδυνες». Ακόμα κι αν ένας σύντροφος δεν είναι σωματικά βίαιος, μπορεί να σε επικρίνει συνεχώς ή να σου αρνείται οποιαδήποτε πραγματική συναισθηματική υποστήριξη. Ή, να αποφεύγεις κάθε αγάπη και σύνδεση για να είσαι «ασφαλής», αλλά εν τέλει να οδηγείς τη ζωή σου σε μια κατάσταση συνεχούς μοναξιάς και κατάθλιψης.

Έχεις θέματα προσκόλλησης

Η ψυχολογική θεωρία της προσκόλλησης αναφέρει ότι ως βρέφος είναι ζωτικής σημασίας για ένα παιδί να παίρνει προστασία και συναισθηματική υποστήριξη από έναν φροντιστή στον οποίο μπορεί να «προσκολλήσει» και να εμπιστευτεί.

Αν λοιπόν είχες κάποιον γονέα ή κηδεμόνα που δεν μπορούσε να σου προσφέρει μια τόσο σταθερή πλατφόρμα για να μεγαλώσεις, είτε επειδή δεν ήταν ψυχικά διαθέσιμος είτε επειδή δεν ήθελε να γίνει γονιός, τότε ως ενήλικας θα αντιμετωπίσεις προβλήματα στο σχετίζεσθαι.

Σε τρομάζει η οικειότητα

Αν βαθιά μέσα σου φοβάσαι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, τότε όσο υπέροχος και να είναι ο άλλος, ο φόβος της οικειότητας είναι αυτός που θα σαμποτάρει τις σχέσεις σου. Μπορεί να λες «δεν θέλω σχέση» ή «δεν χρειάζομαι κανένα», όμως μάλλον έχεις κουραστεί να είσαι μόνος. Μελέτες δείχνουν επανειλημμένα ότι είμαστε αγελαία ζώα - ευδοκιμούμε όταν είμαστε συνδεδεμένοι με κόσμο και υποφέρουμε όταν δεν είμαστε, μέσω της μοναξιάς, της κατάθλιψης ή ακόμα και του πρόωρου θανάτου.

Έχεις άλυτα προσωπικά τραύματα

Μπορεί να λες στον εαυτό σου ότι το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν, τώρα ζω το παρόν ή μπορεί να θεωρείς πως ό,τι έγινε στο παρελθόν δεν ήταν δα και τόσο σημαντικό και δεν σε επηρέασε. Όμως αν δεν μπορείς να προσελκύσεις ή/και να διατηρήσεις μια υγιή σχέση και στο παρελθόν σου υπήρχαν αναταραχές, μάλλον κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Καλό είναι να ξέρεις ότι ακόμα και αν το ενήλικό μυαλό σου βλέπει σήμερα αυτό που βίωσες τότε ως «ασήμαντο», το μυαλό σου το επεξεργάστηκε με την προοπτική ενός παιδιού. Οπότε ναι, σίγουρα ο χαμός του πατέρας του ή της μητέρας σου όταν ήσουν πέντε ήταν κάτι που δεν μπορούσες να ελέγξεις, όμως το παιδικό σου μυαλό σε έκανε να νιώθεις εγκαταλειμμένος και υπεύθυνος.

Όσον αφορά την επίκαιρη σεξουαλική κακοποίηση, αναγνωρίζεται πλέον ότι δεν χρειάζεται καν να περιλαμβάνει σωματική επαφή για να θεωρηθεί ως τέτοια. Η «ανέπαφη» κακοποίηση επίσης προκαλεί μακροχρόνια ψυχολογικά προβλήματα για το θύμα.

Έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση

Η άποψη ότι πρέπει να είμαστε εντελώς σίγουροι και γεμάτοι από αυτοεκτίμηση για να υπάρξουμε σε μια σχέση είναι λάθος. Στόχος των σχέσεων είναι να μεγαλώνεις και να μαθαίνεις μαζί με τον άλλον, όχι να είστε τέλεια μαζί.

Όμως είναι αλήθεια πως η χαμηλή η χαμηλή αυτοεκτίμηση που επιμένει, διεισδύει και πηγάζει από δύσκολες εμπειρίες ζωής, αφήνει τους περισσότερους ανθρώπους ανίκανους να δεχτούν την αγάπη και τη φροντίδα. Αν δεν πιστεύεις ότι αξίζεις την αγάπη θα επιλέγεις συνεχώς σχέσεις που δεν θα σε στηρίζουν και θα επιβεβαιώνουν τις αρνητικές βασικές πεποιθήσεις που έχεις για τον εαυτό σου.

Δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία

Αν μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον που σε έμαθε ότι πρέπει να έχεις συγκεκριμένα πράγματα για αν αγαπηθείς (να είσαι καλός, έξυπνος, ήσηχος κ.λπ.) τότε πιθανότατα ως ενήλικας επιλέγεις πώς θα συμπεριφερθείς με βάση το πώς οι άλλοι αντιδρούν και όχι με βάση τι άνθρωποι είναι.

Εξαρτάσαι από τη χαρά τον άλλων, δεν έχεις προσωπικά όρια και δεν μπορείς να πεις όχι. Σε πολλές περιπτώσεις δεν θα γνωρίζεις επακριβώς το πώς σκέφτεσαι και αισθάνεσαι τις περισσότερες φορές κάτι που σε κάνει να δυσκολεύεσαι να πάρεις αποφάσεις.

Πώς αυτό επηρεάζει τις καλές σου σχέσεις με τον κόσμο; Είναι δύσκολο να αγαπήσεις κάτι, όταν δεν είναι σαφές τι αγαπάς. Η έλλειψη αίσθησης ταυτότητας θα σε κάνει επίσης αναξιόπιστο, ανασφαλή και γεμάτο στρες – δηλαδή το άκρως αντίθετο από αυτό που ο κόσμος ψάχνει σε έναν ή μία σύντροφο.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v