Ο ήλιος ο ηλιάτορας
Μια λαχταριστή και άκρως καλοκαιρινή τάρτα με ροδάκινα και κεράσια είναι η γλυκιά συνταγή μας γι’ αυτήν την εβδομάδα.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Αγάπης Μαργετίδη
Ο Ήλιος, η ανάσα της ζωής μας, η πηγή της χαράς μας, ο ευεργέτης της ψυχής μας, η μουσική της καρδιάς μας. Ο Ήλιος ο μαγικός, που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ζωή στη μικρή μας Γη. Ο Ήλιος ο θαυμαστός, ο Ηλιάτορας, ο πετροπαιχνιδιάτορας, αυτός που κατέχει θέση ζηλευτή στο αθάνατο ποίημα του μέγιστου Οδυσσέα Ελύτη. Αυτός ο Ήλιος, ο φωτεινός, ο ρυθμιστής της ζωής μας και της διάθεσής μας. Ο Ήλιος ο Τρομερός, που μπορεί να κάψει τα πάντα στο πέρασμά του. Ο Ήλιος ο Μεσογειακός, που δίνει μοναδικό φως και χρώμα στον ουρανό και τις θάλασσές μας. Αυτός που ομορφαίνει τα καλοκαίρια μας.
Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν τοποθέτησα την τάρτα που έφτιαξα προχθές πάνω στο τραπέζι για να την φωτογραφίσω. Ήταν νωρίς το απόγευμα, τα παντζούρια ήταν μισάνοιχτα και οι ακτίνες του ήλιου έκαναν πάλι τα μαγικά τους παιχνίδια, ρίχνοντας το φως και τη σκιά ανάμεσα από τα χρυσαφένια ροδάκινα και τα κεράσια. Δυστυχώς η φωτογραφία που βλέπετε απέχει μακράν από το θέαμα που έβλεπα με τα μάτια μου, ας όψεται η απειρία μου στην φωτογράφιση! Φαντασία όμως σίγουρα έχετε και καταλαβαίνετε αυτό που προσπαθώ να σας περιγράψω. Ελπίζω ότι έστω και αυτή η ερασιτεχνική φωτογραφία θα σας ανοίξει την όρεξη για να φτιάξετε την ηλιόλουστη τάρτα που σας προτείνω σήμερα.
Τάρτα με ροδάκινα και κεράσια
Βουτυρώνουμε μία ταρτιέρα και τη στρώνουμε με φύλλο για τάρτες ή σφολιάτα. Την τρυπάμε σε όλη την επιφάνεια με ένα πηρούνι χωρίς να παραλείψουμε τα τοιχώματα και την σκεπάζουμε με μία λαδόκολλα. Τοποθετούμε φασόλια ή ρύζι για βάρος μέχρι το χείλος της ταρτιέρας και προψήνουμε τη ζύμη στην πιο κάτω σχάρα του φούρνου που τον έχουμε προθερμάνει στους 180 βαθμούς στη λειτουργία του αέρα και της κάτω αντίστασης για 15’ περίπου. Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο και αφαιρούμε τα φασόλια και την λαδόκολλα. Όση ώρα ψήνεται η ζύμη, ετοιμάζουμε τη γέμιση.
Σε ένα μπωλ χτυπάμε είτε με τον αυγοδάρτη είτε με ένα μίξερ χειρός 2 μεγάλα αυγά με ½ φλ. τσ. ζάχαρη, μέχρι το μίγμα να ασπρίσει και να αφρατέψει. Αρωματίζουμε με βανίλια (πραγματικούς σπόρους ή καλής ποιότητας εκχύλισμα, ποτέ την άσπρη χημική σκόνη βανιλίνης), προσθέτουμε μία πρέζα αλάτι. Τέλος, προσθέτουμε ¼ φλ. τσ. κοσκινισμένο αλεύρι και ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε ένα ομογενοποιημένο μίγμα.
Σε ένα μικρό κατσαρολάκι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά ½ φλ. τσ. φρέσκο βούτυρο και καβουρδίζουμε, μέχρι να πάρει κεχριμπαρένιο χρώμα. Η διαδικασία θα διαρκέσει περίπου 5’, θέλει λίγη προσοχή για να μην καεί το βούτυρο γιατί θα πρέπει να ξαναρχίσουμε. Αυτό στη μαγειρική ορολογία ονομάζεται brown butter αγγλιστί και beurre noisette γαλλιστί και χρησιμοποιείται κατά κόρον τόσο στη μαγειρική, όσο και στη ζαχαροπλαστική. Μόλις καβουρδιστεί το βούτυρο, το προσθέτουμε με λεπτή συνεχή ροή στο μίγμα των αυγών, ανακατεύοντας συνεχώς, για να μην ψηθούν τα αυγά. Ξεφλουδίζουμε 3-4 ώριμα ροδάκινα, τα κόβουμε σε φέτες και τα τοποθετούμε ακτινωτά στην ταρτιέρα. Στη μέση βάζουμε μερικά κεράσια, με ή χωρίς το κουκούτσι τους. Ρίχνουμε το μίγμα πάνω και ανάμεσα στα φρούτα και ψήνουμε στον φούρνο, πάντα στους 180 βαθμούς, στη λειτουργία του αέρα, για περίπου 45’. Αφήνουμε την τάρτα να κρυώσει λίγο και την ξεφορμάρουμε.
Tips
• Εάν είμαστε λίγο απρόσεκτοι και δεν ανακατεύουμε συνεχώς την ώρα που ενσωματώνουμε το βούτυρο στο μίγμα των αυγών, ενδέχεται να σβολιάσει ελαφρά η κρέμα. Δεν την πετάμε, απλώς την περνάμε από ψιλή σήτα για να απομακρύνουμε τα ψημένα κομμάτια του αυγού.
• Η καταπληκτική γεύση της κρέμας οφείλεται στο αληθινό βούτυρο που στο καβούρδισμα αποκτά αρώματα ξηρών καρπών (εξ’ου και ο γαλλικός όρος «beurre noisette» που μεταφράζεται σε «φουντουκένιο βούτυρο», δηλ. βούτυρο με γεύση φουντουκιού. Μην υποψιαστώ ότι σας πέρασε η σκέψη να το αντικαταστήσετε με απαίσια μαργαρίνη ή άλλο υποκατάστατο γιατί θα στενοχωρηθώ πολύ!
• Η έτοιμη ζύμη για τάρτες ή η σφολιάτα μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Βρίσκουμε πλέον παντού πολύ καλής ποιότητας ζύμες. Τώρα, αν εσείς θέλετε να φτιάξετε τη δική σας, ποια είμαι εγώ που θα σας αποτρέψω;
• Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα ροδάκινα με γιαρμάδες ή νεκταρίνια, ή να τα συνδυάσουμε όλα μαζί. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε βερύκοκα. Αντί για κεράσια μπορούμε να βάλουμε framboises.
• Η τάρτα τρώγεται χλιαρή ή σε θερμοκρασία δωματίου. Εάν περισσέψει, την βάζουμε στο ψυγείο και την φέρνουμε σε θερμοκρασία δωματίου πριν την απολαύσουμε την επομένη.
• Μια μπάλα παγωτό βανίλια ή καϊμάκι της πάει πολύ.
Έτσι λοιπόν, με δόξα και τιμή, αποχαιρετάμε και για φέτος τα ροδάκινα και τα κεράσια και τους λέμε και του χρόνου. Ο λαμπερός Ήλιος θα κάνει και πάλι το θαύμα του και η ζεστασιά του θα μας χαρίσει ηλιόλουστα φρούτα. Όπως εξαίσια περιγράφει ο Ποιητής : «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, ο πετροπαιχνιδιάτορας, από την άκρη των ακρώ κατηφοράει στο Ταίναρο. Φωτιά’ναι το πηγούνι του, χρυσάφι το πηρούνι του».
Ο Ήλιος, η ανάσα της ζωής μας, η πηγή της χαράς μας, ο ευεργέτης της ψυχής μας, η μουσική της καρδιάς μας. Ο Ήλιος ο μαγικός, που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ζωή στη μικρή μας Γη. Ο Ήλιος ο θαυμαστός, ο Ηλιάτορας, ο πετροπαιχνιδιάτορας, αυτός που κατέχει θέση ζηλευτή στο αθάνατο ποίημα του μέγιστου Οδυσσέα Ελύτη. Αυτός ο Ήλιος, ο φωτεινός, ο ρυθμιστής της ζωής μας και της διάθεσής μας. Ο Ήλιος ο Τρομερός, που μπορεί να κάψει τα πάντα στο πέρασμά του. Ο Ήλιος ο Μεσογειακός, που δίνει μοναδικό φως και χρώμα στον ουρανό και τις θάλασσές μας. Αυτός που ομορφαίνει τα καλοκαίρια μας.
Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν τοποθέτησα την τάρτα που έφτιαξα προχθές πάνω στο τραπέζι για να την φωτογραφίσω. Ήταν νωρίς το απόγευμα, τα παντζούρια ήταν μισάνοιχτα και οι ακτίνες του ήλιου έκαναν πάλι τα μαγικά τους παιχνίδια, ρίχνοντας το φως και τη σκιά ανάμεσα από τα χρυσαφένια ροδάκινα και τα κεράσια. Δυστυχώς η φωτογραφία που βλέπετε απέχει μακράν από το θέαμα που έβλεπα με τα μάτια μου, ας όψεται η απειρία μου στην φωτογράφιση! Φαντασία όμως σίγουρα έχετε και καταλαβαίνετε αυτό που προσπαθώ να σας περιγράψω. Ελπίζω ότι έστω και αυτή η ερασιτεχνική φωτογραφία θα σας ανοίξει την όρεξη για να φτιάξετε την ηλιόλουστη τάρτα που σας προτείνω σήμερα.
Τάρτα με ροδάκινα και κεράσια
Βουτυρώνουμε μία ταρτιέρα και τη στρώνουμε με φύλλο για τάρτες ή σφολιάτα. Την τρυπάμε σε όλη την επιφάνεια με ένα πηρούνι χωρίς να παραλείψουμε τα τοιχώματα και την σκεπάζουμε με μία λαδόκολλα. Τοποθετούμε φασόλια ή ρύζι για βάρος μέχρι το χείλος της ταρτιέρας και προψήνουμε τη ζύμη στην πιο κάτω σχάρα του φούρνου που τον έχουμε προθερμάνει στους 180 βαθμούς στη λειτουργία του αέρα και της κάτω αντίστασης για 15’ περίπου. Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο και αφαιρούμε τα φασόλια και την λαδόκολλα. Όση ώρα ψήνεται η ζύμη, ετοιμάζουμε τη γέμιση.
Σε ένα μπωλ χτυπάμε είτε με τον αυγοδάρτη είτε με ένα μίξερ χειρός 2 μεγάλα αυγά με ½ φλ. τσ. ζάχαρη, μέχρι το μίγμα να ασπρίσει και να αφρατέψει. Αρωματίζουμε με βανίλια (πραγματικούς σπόρους ή καλής ποιότητας εκχύλισμα, ποτέ την άσπρη χημική σκόνη βανιλίνης), προσθέτουμε μία πρέζα αλάτι. Τέλος, προσθέτουμε ¼ φλ. τσ. κοσκινισμένο αλεύρι και ανακατεύουμε μέχρι να έχουμε ένα ομογενοποιημένο μίγμα.
Σε ένα μικρό κατσαρολάκι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά ½ φλ. τσ. φρέσκο βούτυρο και καβουρδίζουμε, μέχρι να πάρει κεχριμπαρένιο χρώμα. Η διαδικασία θα διαρκέσει περίπου 5’, θέλει λίγη προσοχή για να μην καεί το βούτυρο γιατί θα πρέπει να ξαναρχίσουμε. Αυτό στη μαγειρική ορολογία ονομάζεται brown butter αγγλιστί και beurre noisette γαλλιστί και χρησιμοποιείται κατά κόρον τόσο στη μαγειρική, όσο και στη ζαχαροπλαστική. Μόλις καβουρδιστεί το βούτυρο, το προσθέτουμε με λεπτή συνεχή ροή στο μίγμα των αυγών, ανακατεύοντας συνεχώς, για να μην ψηθούν τα αυγά. Ξεφλουδίζουμε 3-4 ώριμα ροδάκινα, τα κόβουμε σε φέτες και τα τοποθετούμε ακτινωτά στην ταρτιέρα. Στη μέση βάζουμε μερικά κεράσια, με ή χωρίς το κουκούτσι τους. Ρίχνουμε το μίγμα πάνω και ανάμεσα στα φρούτα και ψήνουμε στον φούρνο, πάντα στους 180 βαθμούς, στη λειτουργία του αέρα, για περίπου 45’. Αφήνουμε την τάρτα να κρυώσει λίγο και την ξεφορμάρουμε.
Tips
• Εάν είμαστε λίγο απρόσεκτοι και δεν ανακατεύουμε συνεχώς την ώρα που ενσωματώνουμε το βούτυρο στο μίγμα των αυγών, ενδέχεται να σβολιάσει ελαφρά η κρέμα. Δεν την πετάμε, απλώς την περνάμε από ψιλή σήτα για να απομακρύνουμε τα ψημένα κομμάτια του αυγού.
• Η καταπληκτική γεύση της κρέμας οφείλεται στο αληθινό βούτυρο που στο καβούρδισμα αποκτά αρώματα ξηρών καρπών (εξ’ου και ο γαλλικός όρος «beurre noisette» που μεταφράζεται σε «φουντουκένιο βούτυρο», δηλ. βούτυρο με γεύση φουντουκιού. Μην υποψιαστώ ότι σας πέρασε η σκέψη να το αντικαταστήσετε με απαίσια μαργαρίνη ή άλλο υποκατάστατο γιατί θα στενοχωρηθώ πολύ!
• Η έτοιμη ζύμη για τάρτες ή η σφολιάτα μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Βρίσκουμε πλέον παντού πολύ καλής ποιότητας ζύμες. Τώρα, αν εσείς θέλετε να φτιάξετε τη δική σας, ποια είμαι εγώ που θα σας αποτρέψω;
• Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα ροδάκινα με γιαρμάδες ή νεκταρίνια, ή να τα συνδυάσουμε όλα μαζί. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε βερύκοκα. Αντί για κεράσια μπορούμε να βάλουμε framboises.
• Η τάρτα τρώγεται χλιαρή ή σε θερμοκρασία δωματίου. Εάν περισσέψει, την βάζουμε στο ψυγείο και την φέρνουμε σε θερμοκρασία δωματίου πριν την απολαύσουμε την επομένη.
• Μια μπάλα παγωτό βανίλια ή καϊμάκι της πάει πολύ.
Έτσι λοιπόν, με δόξα και τιμή, αποχαιρετάμε και για φέτος τα ροδάκινα και τα κεράσια και τους λέμε και του χρόνου. Ο λαμπερός Ήλιος θα κάνει και πάλι το θαύμα του και η ζεστασιά του θα μας χαρίσει ηλιόλουστα φρούτα. Όπως εξαίσια περιγράφει ο Ποιητής : «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, ο πετροπαιχνιδιάτορας, από την άκρη των ακρώ κατηφοράει στο Ταίναρο. Φωτιά’ναι το πηγούνι του, χρυσάφι το πηρούνι του».
