Μια Κυριακή στο παζάρι των ρακοσυλλεκτών

Κείμενο-φωτογραφίες: Γιώργος Κόκουβας

Δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά το πρωινό της Κυριακής αποτελεί μια εμπειρία που σχεδόν κάθε εβδομάδα… μας διαφεύγει, κι αυτό γιατί πάντα μας βρίσκει να ανανεώνουμε όρκους αιώνιας πίστης με το μαξιλάρι μας. Ίσως γι’ αυτό να ήταν τόσο έντονη η διαπίστωση του πόσα πολλά χάνουμε που κοιμόμαστε μέχρι αργά κάθε Κυριακή, όταν βρεθήκαμε στο παζάρι του Σωματείου Ρακοσυλλεκτών.

Ο φακός του In2life βρέθηκε εκεί, σε ένα ξεχασμένο αμαξοστάσιο της Ιερά Οδού την περασμένη Κυριακή, και πέρασε πολλή ώρα παίζοντας το παιχνίδι των αναμνήσεων, ανάμεσα στα χιλιάδες «ξεθαμμένα» από τα σκουπίδια αντικείμενα. Πώς κατέληξαν άραγε εδώ; 

Ίσως εκείνο το βιβλίο με τον τίτλο «Πώς αδυνατίζουν οι διάσημοι» να πετάχτηκε από το παράθυρο κάποιας αγανακτισμένης κοπέλας που θύμωσε με την κολλημένη ζυγαριά της. Μπορεί το CD της Καίτης Γαρμπή «Ευαισθησίες» να μην άγγιζε πια τις ευαίσθητες χορδές του πρώην κατόχου του. Μάλλον κάποια μητέρα γέμισε στα κρυφά μια σακούλα σκουπιδιών με τα αρκουδάκια των παιδιών της, που εν τω μεταξύ μεγάλωσαν, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ήθελαν να τα αποχωριστούν. Κι αυτή η συλλεκτική Super 8 κινηματογραφική μηχανή που πωλείται μόλις 10€, ποιος τρελός θεώρησε πως της αξίζει μια θέση στον κάδο; Πώς βρέθηκαν μαζί ένα λυσάρι του δημοτικού και μία καλτ τσόντα του ’70; Ποια φρεσκοχωρισμένη κοπέλα πέταξε δακρυσμένη εκείνο το μαξιλάρι με την στάμπα «I love you»;

Όλα τα αντικείμενα που στοιβάζονται εδώ από τους δεκάδες ρακοσυλλέκτες της Αθήνας επιβεβαιώνουν τον κανόνα «τα σκουπίδια του ενός, ο θησαυρός κάποιου άλλου». Ακόμη περισσότερο, όμως, είναι θησαυρός για τους ανθρώπους του παζαριού: Για τους ρακοσυλλέκτες, αυτά είναι η ζωή τους, η καθημερινότητά τους. Και γι’ αυτό, όσο ενδιαφέρουσες κι αν μας μοιάζουν οι πιθανές περιπέτειες ενός αντικειμένου που πετάχτηκε στα σκουπίδια, περισσότερο μας ενδιαφέρουν οι ιστορίες των ίδιων των ρακοσυλλεκτών. 

Το Σωματείο Ρακοσυλλεκτών Ερμής έχει ζήσει τον δικό του «διωγμό» εδώ και χρόνια, καθώς το παζάρι τους από την πλατεία Κορεάτικης Αγοράς στο τέρμα της Ερμού «πετάχτηκε στα σκουπίδια» της γραφειοκρατίας, η οποία τους έχει «κρεμάσει» στον αέρα. Τον περασμένο Ιούλιο, παραχωρήθηκε στο Σωματείο αυτός ο χώρος της Ιεράς Οδού κοντά στον Ελαιώνα, αλλά οι ίδιοι το βλέπουν ως προσωρινή «στέγη». Και όντως, είναι φανερό με μια απλή βόλτα στο παζάρι τους, πως ο χώρος είναι υπερβολικά μικρός για να στεγάσει τόσους πωλητές, τόσα αντικείμενα, τόσες «κρυφές» ιστορίες σκουπιδιών. 

Υπάρχει, πάντως, κάτι που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι για να τους στηρίξουμε. Να αφήσουμε το ζεστό μας μαξιλάρι την Κυριακή και να κατέβουμε ως την Ιερά Οδό για αγορές που αξίζουν. Όχι γιατί εκεί θα βρούμε ποιοτικά προϊόντα, (αν και σε πολλές περιπτώσεις οι φόβοι σας θα διαψευστούν), αλλά κυρίως γιατί κάποιοι ανάμεσά μας ζουν από τα απορρίμματά μας, κάτι που δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους βλέπουμε ως τέτοια. 

Αλλά, ακόμη κι αν δεν το σκέφτεστε έτσι, δοκιμάστε μια βόλτα στο παζάρι, έτσι, για την εμπειρία. Θα εκπλαγείτε από το κέφι, την ατμόσφαιρα, την αυθεντικότητα των ανθρώπων, Ελλήνων και μεταναστών, που εργάζονται εκεί, και φυσικά με τον «παράδεισο» των παλιών αντικειμένων. Εμείς για να σας «ψήσουμε», σας παραθέτουμε στο PhotoGallery του δημοσιεύματος της εικόνας το αληθές: Την φωτογραφική μας βόλτα στην χρονομηχανή του παζαριού των ρακοσυλλεκτών.