Γιατί δεν μας αρέσουν τα Χριστούγεννα

του Γιώργου Κόκουβα

Είναι χαράματα και χτυπά το κουδούνι. Δύο μαντραχαλάδες απειλούν «να-(μ)πουν-στ-αρχοντικό-μας» γιατί μαζεύουν χρήματα για την οργάνωση «Άη-Pad για κακόφωνους». Την ίδια στιγμή, η τηλεόραση παίζει Μακόλει Κάλκιν, ο οποίος πλέον θα πρέπει να περνά κλιμακτήριο, ενώ από το σπίτι της γειτόνισσας ακούγεται ένα μίγμα Wham, Βανδή και Justin Bieber με την νέα του επιτυχία που θα αλλάξει την ιστορία της μουσικής όπως την ξέρουμε, «Γκι». Σωστά καταλάβατε, είναι Χριστούγεννα. Και -επίσης σωστά καταλάβατε- υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους ο κυριούλης με τα κόκκινα, την μπυροκοιλιά και την γενειάδα μας την σπάει.

Ναι, έχετε δίκιο, τα Χριστούγεννα είναι ημέρες χαράς, ξυπνάει το παιδί μέσα μας, σε όλη την οικουμένη απλώνεται το χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης(!) και έχουμε μια αφορμή να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Και ίσως να ήταν έτσι, αν μαζί με τον χοντρομπαλά κυριούλη δεν ήμασταν αναγκασμένοι να ανεχτούμε τα παρακάτω.

*Η άθλια μουσική
Μόνο τα «ντελαμπόμπο» των Αποκριών ξεπερνούν σε γραφικότητα τα τραγούδια που μας συντροφεύουν αυτή την περίοδο του χρόνου. Αν ανοίξετε το ραδιόφωνο και δεν πετύχετε τα ξεχαρβαλωμένα ξυλόφωνα των Wham ή την εθνική τραγουδίστρια της Βηθλεέμ Mariah Carey, φωνάξτε τον τεχνικό, γιατί μάλλον το ραδιόφωνό σας είναι χαλασμένο.

*Τίποτα δεν λειτουργεί
Άδικος κόπος. Ο τεχνικός δεν θα σας απαντήσει γιατί λείπει για γιορτές. Κι αν είναι ανήμερα Χριστουγέννων και θέλετε να πνίξετε τον πόνο σας σε κάποιο bar ή να φάτε κάτι γρήγορο, άδικος κόπος γιατί είναι όλα κλειστά – όλοι οι καταστηματάρχες είναι στο σπίτι τους με την οικογένειά τους και βλέπουν Μακόλει Κάλκιν. Το ίδιο και οι οδηγοί των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς – αλλά τους αξίζει μετά από μία χρονιά απρόσκοπτης υπηρεσίας προς το επιβατικό κοινό.

*Τα (α)κάλαντα
Ξεκίνησαν ως ένα γλυκό παιδικό χριστουγεννιάτικο έθιμο. Κατάντησαν να γίνουν το αντίστοιχο ελληνικό «trick or treat» του Halloween: Ορδές από τσιρίζοντα πιτσιρίκια απειλούν να βροντήξουν τις σιδεριές που κραδαίνουν, χτυπούν τα κουδούνια στις 7.00 το πρωί της μοναδικής σου αργίας, προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από το σκρίνιο μην τυχόν και σε δουν από το παράθυρο, και αν σε δουν πρέπει να ανοίξεις την πόρτα, να κλείσεις τα αφτιά σου και να δώσεις ό,τι κέρμα έχεις στο παγκάρι. Κι αν πρόκειται για παιδιά, έχει καλώς. Αλλά αν πρόκειται για εικοσάχρονους με τατουάζ και πέτσινα ή για αλλόθρησκους που τραγουδούν σπαστά «εντωσπηλαιωτικτεται» ή το «σις αρχόντισσα κυρία» (κατά το σις κεμπάπ), μάλλον δεν ήρθαν για να τιμήσουν τον Χριστούλη.

*Οι κιτς στολισμοί
Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, υποτίθεται πως μνημονεύουμε το θαύμα των Χριστουγέννων. Προσωπικά, περισσότερο μνημονεύω το πρώτο μου κινητο, το Nokia 3310, και τα μονοφωνικά του ringtones, που ηχούσαν όπως ακριβώς τα πολύχρωμα φωτάκια τα οποία έχουν μετατρέψει την γειτονιά σε κάτι ανάμεσα σε Καπαλί Τσαρσί και rave party. Για να μην αναφέρουμε τις ανατριχιαστικές φάτνεις σε κάθε μεγάλη πλατεία – αν οι τρεις μάγοι ήξεραν πως θα απεικονίζονταν με αυτό τον τρόπο, θα έστελναν τα δώρα στη Βηθλεέμ με την Speedex.

*Στην πόλη πέφτει σκόνη
Είναι Δεκέμβριος. Το σπίτι πρέπει να «μυρίσει» Χριστούγεννα για να ανέβει λίγο η διάθεσή μας. Και κάποιος πρέπει να ανέβει στο πατάρι για να κατεβάσει τα στολίδια και το δέντρο. Κι αφού διακινδυνεύσει την σωματική του ακεραιότητα για να κατεβάσει τις κούτες και να πάρει δωράκι ένα διάστρεμμα πασπαλισμένο με χρυσόσκονη γιρλάντας (true story), πρέπει να επαναλάβει την αντίστροφη διαδικασία μετά τις γιορτές, αφήνοντας το σπίτι γεμάτο σκόνη –και όχι αυτή των κουραμπιέδων.

*Χαμογέλα, μίζερε
Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει στην προσωπική σου ζωή. Αν χώρισες. Αν βαριέσαι να βγεις. Αν σου κόβουν τον μισθό ή αν απλώς ξύπνησες στραβά. Όλοι περιμένουν να χαμογελάς, να χορεύεις στον δρόμο αλά «singing in the rain» και να ψωνίζεις γαλοπούλες και μελομακάρονα, γιατί «έλα μωρέ, Χριστούγεννα είναι».

*Τα κιλά των γιορτών
Βασιλόπιτα, κουραμπιές, μελομακάρονο, γαλοπούλα γεμιστή, δίπλες, διπλοκοίλια – με μαθηματική ακρίβεια. Και μέχρι να τα κάψεις στο ελλειπτικό, η χοληστερίνη επιστρέφει καμουφλαρισμένη σαν αρνί του Πάσχα.

*Την κάνουμε λαχείο
Μπορεί όλη η χρονιά να μας έφερε ατυχία, αλλά για κάποιο λόγο πιστεύουμε πως η τύχη μας θα γυρίσει την Πρωτοχρονιά. Γι’ αυτό και οι λαχειοπώληδες κάνουν χρυσές δουλειές και οι Έλληνες αναγκάζονται να παρακολουθήσουν (για μία και μοναδική φορά τον χρόνο) ρεσιτάλ της Κρατικής Ορχήστρας στην ΕΡΤ, μέχρι να κληρωθεί ο τυχερός λαχνός –που, μαντέψτε, δεν είναι ο δικός σας γιατί την ίδια έμπνευση με εσάς είχαν χιλιάδες άλλοι, μειώνοντας ακόμη περισσότερο τις πιθανότητές σας.

*Ο έχων έναν χιτώνα, να τον χρεώνει για δύο
Του table d’ hôte το ανάγνωσμα: Και ο έχων μία μπουκάλα scotch στο σκοτεινό καταγώγι με τα γαρύφαλλα να την χρεώνει όσο η ΔΕΗ το χαράτσι. Γιατί, αδαείς, ο Χριστός μόλις γεννήθηκε – δεν έχει κάνει ακόμη το θαύμα στο γλέντι της Κανά, το τζάμπα κρασί να το ξεχάσετε.

*«Είναι υπέροχο, δεν έπρεπε! …Τι είναι;»
«What would Jesus buy?» έγραφε η πινακίδα των ακτιβιστών κατά του καταναλωτισμού στην φετινή Buy Nothing Day. Πάντως, σίγουρα δεν θα αγόραζε αυτό το κατά τα άλλα υπέροχο μπλιμπλίκι ή εκείνο τον υπερχρήσιμο ξεκουκουτσωτή μπανάνας (έχει κουκούτσια η μπανάνα;) που σας χάρισε ο γνωστός σας. Κάπως έτσι καταλήγει ο θεσμός του δώρου όταν γίνεται μία απλή καταναλωτική υποχρέωση προς ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά. Προτιμάμε να κάνουμε δώρα στους πραγματικά κοντινούς μας ανθρώπους.

*Γίνε φιλάνθρωπος για μια μέρα
Κατά την λογική της «Ώρας της Γης», όταν δηλαδή σβήνουμε τα φώτα για μια ώρα κι έτσι σώζουμε τον πλανήτη, τα Χριστούγεννα όλοι θυμόμαστε αυτούς που έχουν ανάγκη. Κι αυτό γιατί τις ημέρες των γιορτών έχουν ακόμη περισσότερες ανάγκες – αυτές δηλαδή που δημιουργήσαμε μόνοι μας γιατί «έλα μωρέ, Χριστούγεννα είναι». Κι ύστερα, μπορούμε τις υπόλοιπες 364 ημέρες του νέου χρόνου να κοιμόμαστε ήσυχοι.

*Τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα;
«Ε, ξέρω ‘γω; Τίποτα», τολμάς να ξεστομίσεις για να δεις τα μάτια του συνομιλητή σου να πετάγονται από τις κόγχες σαν αυτά των καρτούν. «Συγγνώμη, εννοούσα ότι θα πάω σε δεκαπέντε διαφορετικά πάρτι, θα πιω μέχρι το συκώτι μου να πει “θέλω μεταμόσχευση”, θα κάνω stage diving στο κοινό του club που θα με αποθεώνει και θα κλεφτώ με τον έρωτα της ζωής μου λίγο πριν τα Μεσάνυχτα, ενώ μία άμαξα με ξωτικά θα μας μεταφέρει στην Λαπωνία, και θα γίνουμε η νέα διαφήμιση της Coca Cola». Ικανοποιήθηκες τώρα;

*Άσε ρε(βεγιόν)!
«Πού θα κάνετε reveillon;» «Στης θείας Μαρίτσας». Και δεν θα έχουμε table d’hôte, ούτε fois gras, ούτε crepe suzette γιατί δεν είμαστε από την Μονμάρτη και θα φάμε κεφτεδάκια και κοτόπουλα και κουραμπιέδες. Και η θεία Μαρίτσα θα μας μπουκώσει μέχρι να σκάσουμε, αλλιώς θα μας κλειδώσει στο σπίτι μέχρι να φάμε όλη την γέμιση – «θεία» Χριστούγεννα σαν να λέμε. D’ accord?

*Μήπως το κατάπιε κανείς;
Η θεία Μαρίτσα ξαναχτυπά με το all time classic αστείο γύρω από την βασιλόπιτα και το αγνοούμενο φλουρί που κάνει τους υπόλοιπους να χαχανίσουν. Και ακολουθούν μια σειρά από πρωτοχρονιάτικα κλισέ: «Ωωω, είναι ακριβώς στην μέση δύο κομματιών, τι τύχη», «Πάλι σε σένα έτυχε; Στημένο είναι», «Εμένα ποτέ δεν μου πέφτει το φλουρί». Η μεγάλη αλήθεια είναι πως, αφού τα περισσότερα κομμάτια πηγαίνουν «ένα στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στο σπίτι, ένα στη σοφίτα, ένα στο σπιτάκι του σκύλου και ένα στην Αγία Θέκλα μεγάλη η χάρη της», περισσότερες πιθανότητες έχεις να σου πέσει ο λαχνός του κρατικού μεγάλη η χάρη του και η Κρατική Ορχήστρα να σου αφιερώσει το «Χριστούγεννα ευτυχισμένα, δεν γίνονται χωρίς εσένα».

*Χαρούμενο το 1993!
Γιατί από τότε έχει μείνει στην κονσόλα του τηλεοπτικού καναλιού ένα ανεπανάληπτης αισθητικής εορταστικό πρόγραμμα, το οποίο οι διευθυντές προγράμματος θεωρούν κρίμα να σκονίζεται στα αρχεία. Τζάμπα έκανε ο Σχοινάς πρόταση γάμου στην Γαρμπή πρωτοχρονιάτικα; Άδικα ξελαρυγγιαζόταν ο Σαντικάι; Χαμένο να πάει το εορταστικό επεισόδιο του «Εμείς κι Εμείς» όπου είχε τραγουδήσει ο Λευτέρης Πανταζής το «Ωραιότερο πλάσμα του κόσμου» - ελπίζουμε πως δεν εννοούσε το θείο βρέφος-; Κι όταν βραδιάσει, βγαίνει παγανιά η κασέτα του «Μόνος στο Σπίτι» ή κάποιας άλλης αμερικάνικης υπερπαραγωγής όπου ένας loser συναντά το Πνεύμα του Hollywood που του αναθέτει να γίνει Άη Βασίλης και να μοιράσει Game Boys και ρόπαλα του baseball σε νοσοκομεία παίδων και να τους αλλάξει την ζωή. Αλλά δεν έχει σημασία, γιατί ο εγκέφαλος σας έχει ήδη γίνει γέμιση για την γαλοπούλα από την εκατομμυριοστή προβολή της διαφήμισης των Jumbo. Μετράμε αντίστροφα (για του Άη-Γιάννη, μεγάλη η χάρη του).