Ύλη vs. Αντιύλη: Απαντήσεις(;) για την ύπαρξή μας
Νέες έρευνες πάνω στην αιώνια διαμάχη της ύπαρξής μας - αυτή της Ύλης με την Αντιύλη – δείχνουν πως η Ύλη είναι τελικά ο... μεγάλος νικητής.
Ως ερωτήματα φαντάζουν απλοϊκά. Από πού προερχόμαστε; Πως δημιουργηθήκαμε; Πρόκειται όμως για θεμελιώδεις απορίες της Φυσικής, οι οποίες «βασανίζουν» εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες και αποτέλεσαν, μεταξύ άλλων, αφορμή για την έναρξη του διάσημου πλέον πειράματος στο CERN.
Το φαινομενικά αυτονόητο λοιπόν γεγονός, ότι δηλαδή τα σωματίδια της Ύλης και της Αντιύλης αλληλοεξουδετερώνονται όταν έρθουν σε επαφή, έχει αποτελέσει βάση για δεκάδες ερωτήματα για την ύπαρξη ζωής, για την δημιουργία του Σύμπαντος και γενικότερα για το πώς γεννήθηκαν τα πάντα γύρω μας. Σύμφωνα, λοιπόν, με αποτελέσματα που προέκυψαν από πρόσφατο πείραμα σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, φαίνεται πως εν τέλει η Ύλη κερδίζει την «μάχη» στο Σύμπαν.
Τα πειράματα έδειξαν μια μικρή μεν, σημαντική δε διαφορά της τάξης του 1% στην ποσότητα Ύλης και Αντιύλης που παράγεται, γεγονός που πιθανώς να δώσει αρκετές απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε η υλική μας υπόσταση. Η ισχύουσα θεωρία, γνωστή και ως Standard Model στην Φυσική, έχει προβλέψει ανισορροπία στην συμμετρία μεταξύ της Ύλης και της Αντιύλης, η οποία όμως από μόνη της δεν αρκεί για να εξηγήσει πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν μας, αποτελούμενο ως επί το πλείστον από Ύλη και ελάχιστη Αντιύλη.
Το πρόσφατο αυτό πείραμα λοιπόν, έδειξε μια ανισορροπία στην σχέση της Ύλης με την Αντιύλη, η οποία ξεπερνά εκείνη που αναφέρει το Standard Model. Συγκεκριμένα, οι φυσικοί που συμμετείχαν στο πείραμα ανακάλυψαν μια διαφορά της τάξης του 1% στα μιόνια και αντιμιόνια (muons και antimuons) που προκύπτουν από την διάσπαση των σωματιδίων που είναι γνωστά ως B μεσόνια.
Τα αποτελέσματα, τα οποία ανακοινώθηκαν την περασμένη Τρίτη, προέκυψαν από αναλύσεις οκτώ χρόνων από τον επιταχυντή Tevatron στο Illinois. «Αρκετοί από εμάς ανατρίχιασαν όταν είδαν τα αποτελέσματα», δήλωσε ο Stefan Soldner-Rembold, πυρηνικός φυσικός του Πανεπιστημίου του Manchester στην Αγγλία. «Γνωρίζαμε ότι ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν, κάτι πέρα από αυτά που εξηγούν οι θεωρίες», συμπλήρωσε.
Ο επιταχυντής Tevatron και το μεγαλύτερο... ξαδερφάκι του, ο LHC του CERN, μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις σε σωματίδια Ύλης και Αντιύλης, «γεννώντας» νέα σωματίδια και αντισωματίδια. Σε διαφορετικές περιπτώσεις, τα αντισωματίδια προκύπτουν από ακραία φαινόμενα, όπως είναι οι πυρηνικές αντιδράσεις και οι κοσμικές ακτίνες από τον «θάνατο» των αστεριών.
Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από την ομάδα DZero, πάντως, περιορίζονται στον μέχρι τώρα καταγεγραμμένο αριθμό συγκρούσεων. Επομένως, οι επιστήμονες θα πρέπει να συνεχίσουν την συλλογή στοιχείων και την ανάλυση αποτελεσμάτων από την «μάχη» της Ύλης με την Αντιύλη για την επικράτηση του ισχυρότερου.
Πηγή: Space.com
Το φαινομενικά αυτονόητο λοιπόν γεγονός, ότι δηλαδή τα σωματίδια της Ύλης και της Αντιύλης αλληλοεξουδετερώνονται όταν έρθουν σε επαφή, έχει αποτελέσει βάση για δεκάδες ερωτήματα για την ύπαρξη ζωής, για την δημιουργία του Σύμπαντος και γενικότερα για το πώς γεννήθηκαν τα πάντα γύρω μας. Σύμφωνα, λοιπόν, με αποτελέσματα που προέκυψαν από πρόσφατο πείραμα σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, φαίνεται πως εν τέλει η Ύλη κερδίζει την «μάχη» στο Σύμπαν.
Τα πειράματα έδειξαν μια μικρή μεν, σημαντική δε διαφορά της τάξης του 1% στην ποσότητα Ύλης και Αντιύλης που παράγεται, γεγονός που πιθανώς να δώσει αρκετές απαντήσεις για το πώς δημιουργήθηκε η υλική μας υπόσταση. Η ισχύουσα θεωρία, γνωστή και ως Standard Model στην Φυσική, έχει προβλέψει ανισορροπία στην συμμετρία μεταξύ της Ύλης και της Αντιύλης, η οποία όμως από μόνη της δεν αρκεί για να εξηγήσει πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν μας, αποτελούμενο ως επί το πλείστον από Ύλη και ελάχιστη Αντιύλη.
Το πρόσφατο αυτό πείραμα λοιπόν, έδειξε μια ανισορροπία στην σχέση της Ύλης με την Αντιύλη, η οποία ξεπερνά εκείνη που αναφέρει το Standard Model. Συγκεκριμένα, οι φυσικοί που συμμετείχαν στο πείραμα ανακάλυψαν μια διαφορά της τάξης του 1% στα μιόνια και αντιμιόνια (muons και antimuons) που προκύπτουν από την διάσπαση των σωματιδίων που είναι γνωστά ως B μεσόνια.
Τα αποτελέσματα, τα οποία ανακοινώθηκαν την περασμένη Τρίτη, προέκυψαν από αναλύσεις οκτώ χρόνων από τον επιταχυντή Tevatron στο Illinois. «Αρκετοί από εμάς ανατρίχιασαν όταν είδαν τα αποτελέσματα», δήλωσε ο Stefan Soldner-Rembold, πυρηνικός φυσικός του Πανεπιστημίου του Manchester στην Αγγλία. «Γνωρίζαμε ότι ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν, κάτι πέρα από αυτά που εξηγούν οι θεωρίες», συμπλήρωσε.
Ο επιταχυντής Tevatron και το μεγαλύτερο... ξαδερφάκι του, ο LHC του CERN, μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις σε σωματίδια Ύλης και Αντιύλης, «γεννώντας» νέα σωματίδια και αντισωματίδια. Σε διαφορετικές περιπτώσεις, τα αντισωματίδια προκύπτουν από ακραία φαινόμενα, όπως είναι οι πυρηνικές αντιδράσεις και οι κοσμικές ακτίνες από τον «θάνατο» των αστεριών.
Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από την ομάδα DZero, πάντως, περιορίζονται στον μέχρι τώρα καταγεγραμμένο αριθμό συγκρούσεων. Επομένως, οι επιστήμονες θα πρέπει να συνεχίσουν την συλλογή στοιχείων και την ανάλυση αποτελεσμάτων από την «μάχη» της Ύλης με την Αντιύλη για την επικράτηση του ισχυρότερου.
Πηγή: Space.com
