Οι πιο μεγάλοι έρωτες στις αγαπημένες μας κωμωδίες

του Γιώργου Κόκουβα

Αταίριαστοι έρωτες που γεφυρώνουν την κουλτούρα με το trash. Ζευγάρια με διαφορά ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Κρυφά ειδύλλια, φυλακισμένοι (κυριολεκτικά) εραστές και απαγορευμένες σχέσεις με τις ευλογίες… του ζωδιακού κύκλου. Απ’ όλα έχει ο «μπαξές» των αγαπημένων μας ελληνικών κωμικών σειρών, που τις αγαπήσαμε πέρα από το χιούμορ τους και για έναν ακόμη λόγο. Για τους μεγάλους έρωτες που παρακολουθήσαμε στην μικρή οθόνη, και μας έκαναν να γελάσουμε αλλά και να δακρύσουμε. Έρωτες όπως οι παρακάτω:

Μαρίνα Κουντουράτου-Κωνσταντίνος Μαρκοράς (Δυο Ξένοι, 1998)

Εκείνη παρουσιάστρια πρωινάδικου, εκείνος καθηγητής θεατρικού δράματος. Εκείνη του εμπορικού, εκείνος του ποιοτικού. Εκείνη του Φοίβου και του Καρβέλα, εκείνος της όπερας και του Μπετόβεν. Αλλά ο έρωτας δεν κοιτάζει τέτοιες διαφορές – ή μάλλον γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρων εξαιτίας αυτών των διαφορών. Και κάπως έτσι, ανάβει ένα φλογερό ειδύλλιο με φόντο την Αντιγόνη του Σοφοκλή, που μπορεί να μην μάθαμε ποτέ πώς κατέληξε, αλλά θα βλέπουμε για πολλά χρόνια ακόμα, με την σιγουριά ότι οι δύο χαρακτήρες των Ρήγα-Αποστόλου είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.

Λίλη-Σάκης ο υδραυλικός (Λαβ Σόρρυ, 1994)

Αταιριάστων ερώτων συνέχεια, αυτή τη φορά με το ειδύλλιο ενός ελαφρώς άξεστου υδραυλικού με μία… ελαφρώς ξενέρωτη γιατρίνα που στο πλάι του μαθαίνει να ζει εκτός προγράμματος. Απολαυστικοί σε αυτή την καλτ κωμική σειρά (με το ακόμη πιο καλτ τραγούδι τίτλων), οι Τάσος Χαλκιάς και Κωνσταντίνα Μιχαήλ.

Στέλλα-Σωτήρης (Είσαι το ταίρι μου, 2001)

Η Στέλλα καταφθάνει στην Ελλάδα, παριστάνοντας την νύφη που περιμένει η οικογένεια Μπεζαντάκου από την Αυστραλία, αλλά εκείνη… ερωτεύεται τον δήθεν κουνιάδο της. Και μας χαρίζουν ξεκαρδιστικές στιγμές κόντρας μεταξύ τους, μέχρι να το σκάσουν στο τέλος μαζί με μια μηχανή, και την πινακίδα που λέει «Σ’αγαπώ» για φόντο.

Πέγκυ-Μάνθος (Κωνσταντίνου και Ελένης, 1998)

Μπορεί η σειρά να χρειάστηκε δύο σεζόν για να καταλήξουν μαζί και μάλιστα παντρεμένοι οι δύο κεντρικοί ήρωες του «Κωνσταντίνου και Ελένης» (μετά από την 50η επανάληψη δεν θεωρούμε ότι πρόκειται για spoiler), αλλά καθ’ όλη την διάρκειά της, μας απασχόλησε ο μεγάλος έρωτας των δύο β’ χαρακτήρων, της ατάλαντης γκαρσόνας β’ και του σαχλοκαζανόβα Φουστάνου. Κι όσο κι αν ο τελευταίος ήθελε να το κρύψει, η Πέγκυ ήταν όντως η… μοναδική του αγάπη.

Αντώνης-Χριστίνα (Ντόλτσε Βίτα, 1995)

Για χάρη του αληθινού έρωτα, η χήρα εργοστασιάρχου πρόδωσε μέχρι και την κόρη της. Πώς να μην συνυπολογίσουμε τον έρωτα της άβγαλτης Χριστίνας Μαρκάτου από το Παλαιό Ψυχικό με τον εικοσάρη φίλο της κόρης της, στα πιο εμβληματικά ειδύλλια της ελληνικής τηλεόρασης; Ακόμη κι αν στο τέλος δεν κατάφεραν να μείνουν μαζί, εμείς δίναμε στον κρυφό έρωτά τους, όπως θα ‘λεγε και η Σάσα, «την ευχή μας… μέσα απ’ το βρακί μας».

Δήμητρα-Θοδωρής (Σ’Αγαπώ Μ’Αγαπάς, 2000)

Το πιο οικείο, το πιο κοντά στην πραγματικότητα, το πιο χαρακτηριστικό ζευγάρι τριαντάρηδων της ελληνικής μυθοπλασίας μας κράτησε υπέροχη παρέα για δύο σεζόν, μας έβαλε στο σπίτι του και μας έπεισε ότι, όντως, κάπως έτσι είναι οι σχέσεις ζωής. Με ένα μικρό προβληματάκι: Η Δήμητρα, πότε θα γίνει μάνα;

Ξένια και Γιώργος (Ταύρος με Τοξότη, 1994)

Όταν πηγαίνανε μαζί σχολείο, ο Γιώργος και η Ξένια αντάλλασσαν αθώα βλέμματα. Όταν ξανασυναντήθηκαν πολλά χρόνια μετά, αντάλλασσαν συμβουλές για να λύσουν αστυνομικά προβλήματα και εγκληματικά μυστήρια – πάντα με τις απαραίτητες δόσεις χιούμορ αλλά και ρομάντζου, που μας έπεισε ότι ο Ταύρος με τον Τοξότη είναι ο πιο ταιριαστός συνδυασμός του ζωδιακού κύκλου.

Παυλάτος-Μιχαήλ (Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, 2002)

Όταν ο υπεύθυνος της εφαρμογής ενός πρωτοποριακού προγράμματος στις ελληνικές φυλακές, Μήτσος Παυλάτος, συνάντησε την κρατούμενη Μελίτα Μιχαήλ, ένας έρωτας γεννήθηκε. Μόνο που ανάμεσά τους, πέρα από τα κάγκελα της φυλακής, υψώνονταν και άλλα μεγάλα εμπόδια, τα οποία όμως μας χάρισαν υπέροχες σκηνές, όπως ένα από τα πιο διάσημα χαστούκια (βλ. παραπάνω video) μετά από ερωτική προδοσία, ή την επίσης εμβληματική σκηνή απόδρασής τους στο φινάλε της πρώτης σεζόν.