Γυναικεία απιστία: Γιατί συμβαίνει και τι κρύβει
Πώς οδηγείται μια γυναίκα στην απιστία και ποια σημάδια το υποδηλώνουν; Πώς μπορεί να αντιδράσει ο άντρας; Η ειδικός δίνει απαντήσεις.
του Νικόλα Γεωργιακώδη
Μπορεί η απιστία να αποτελεί παραδοσιακά «προνόμιο» ανδρικό, όμως μια σύγχρονη ματιά στις έρευνες και την κοινωνία σήμερα μας οδηγεί στο να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε άλλο παρά έτσι είναι τα πράγματα.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της UK Adultery Survey 2012 (Έρευνα στο Ηνωμένο Βασιλείο για τη Μοιχεία 2012), οι γυναίκες φαίνεται πως δεν είναι τελικά και τόσο πιστές, όχι τουλάχιστον όσο τις ήθελαν ορισμένες παγιωμένες αντιλήψεις. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 4 χιλιάδων ατόμων έδειξε πως τα θηλυκά είναι πρώτα από πλευράς πλήθους στη λίστα, αφού έχουν κατά μέσο όρο 2,3 εραστές σε σχέση με τους συντρόφους τους που έχουν 1,8 ερωμένες.
Όσον αφορά τα αίτια της απιστίας, οι μεν άνδρες επιδιώκουν τη σεξουαλική ικανοποίηση επειδή πλήττουν στον γάμο/σχέση τους, οι δε γυναίκες θέλουν να τονώσουν την αυτοεκτίμησή τους και να αντιμετωπίσουν τυχόν ανασφάλειες. Είναι όμως αυτοί οι μόνοι λόγοι που οδηγούν μια γυναίκα στην απιστία;
Ο… επτάλογος της γυναικείας απιστίας
Σύμφωνα με την Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου, Κλινική Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια, τα κίνητρα που μπορούν να οδηγήσουν μια γυναίκα στην απιστία είναι πολλά και αντιφατικά.
«Μια γυναίκα μπορεί να γίνει άπιστη στον σύντροφό της όταν τον έχει βαρεθεί, όταν φοβάται την εγγύτητα και καταλήγει να αποφεύγει τις σχέσεις μέσω της απιστίας, όταν τον θέλει πάρα πολύ και φοβάται ασυνείδητα μήπως αυτός την εγκαταλείψει», λέει η ίδια και προσθέτει μερικούς ακόμα λόγους:
«Όταν θέλει να επιβεβαιώσει τη σεξουαλική της ταυτότητα ή τη γυναικεία της αυταρέσκεια. Ο σύζυγος έχει πάψει να την προσέχει, είναι σαν να μην υπάρχει, ή έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται εκείνη και έχει ανάγκη κάποιος άλλος να της πει ‘ναι σε ποθώ και άρα υπάρχεις’. Επίσης όταν ο σύντρόφός της την έχει απατήσει στο παρελθόν και νιώθει ανίατα προδομένη (εδώ το θύμα γίνεται θύτης)».
Μερικοί ακόμα λόγοι σύμφωνα με την κ. Κωστοπούλου είναι η «χρήση» της απιστίας σαν αντίδοτο σε μια λανθάνουσα ή ορατή κατάθλιψη, (η απιστία δηλαδή «την αποσπά από την θλίψη της») και η προσπάθεια να διανθίσει την ισοπεδωμένη καθημερινότητά της μέσα από μια κατασκευασμένη ένταση, θέλοντας έτσι να επισπεύσει το τέλος μιας καταδικασμένης σχέσης. Μπορεί αντίθετα να θέλει να συντηρήσει αυτήν την συμβατική σχέση μέσα από την απιστία.
Τα σημάδια του «κακού»
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει μερικά σημάδια τα οποία υποδηλώνουν ότι ο άνδρας σε μια σχέση πιθανώς και να μην είναι πιστός. Τι συμβαίνει όμως από την… άλλη πλευρά; Ποια σημάδια υποδηλώνουν την γυναικεία απιστία;
Αμφιθυμία απέναντι στον άλλον συγκεκαλυμμένη ή μη, υπερβολική τρυφερότητα που πηγάζει από ενοχές και όχι από καθαρό συναίσθημα αγάπης, αδιαφορία στο βλέμμα και τη συμπεριφορά, τάσεις φυγής, αρνητικές σκέψεις γύρω από τη σχέση οι οποίες συχνά εκφράζονται σε κουβέντες με τον σύντροφο, οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά που δεν μπορεί «λογικά» να ερμηνευτεί, υπερβολική μείωση ή παραδόξως αύξηση των σεξουαλικών επαφών με τον σύντροφο είναι μεταξύ άλλων μερικά από αυτά τα σημάδια σύμφωνα με την κ. Κωστοπούλου.
«Βέβαια, όλα αυτά τα σημάδια επουδενί δεν υποδηλώνουν τυφλά μία απιστία, παρά μόνον ίσως είναι εκφάνσεις της, εφόσον όντως έχει προηγηθεί», διευκρινίζει η ίδια.
Κολλάει το γυαλί άμα σπάσει;
Μπορεί άραγε να επέλθει αρμονία στην σχέση μετά από ένα περιστατικό απιστίας το οποίο εν τέλει αποκαλύφθηκε; Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι πολύ έντονη η επιθυμία του ενός για τον άλλον και τα κίνητρα για να παραμείνει ο καθένας στη σχέση εξίσου ισχυρά, τονίζει η κ. Κωστοπούλου.
«Ταυτόχρονα θα πρέπει ο καθένας να έχει ένα οργανωμένο σχήμα ερμηνείας για την απιστία που έχει προηγηθεί και να υπάρχει συμβολικός σωρός μέσα του να το εντάξει και να πορευτεί με αυτό χωρίς να γίνει αυτοκαταστροφικός ή καταστροφικός με τον άλλον. Δύσκολο εγχείρημα», προσθέτει.
Ανδρικές κουβέντες
Η αντίδραση του συζύγου/συντρόφου σπάνια είναι ψύχραιμη και λογική, με αποτέλεσμα ο γάμος/σχέση να τινάσσεται στον αέρα τις περισσότερες φορές. Πώς θα πρέπει, ιδανικά, να το πάρει ο ίδιος;
«Ο απατημένος άνδρας θα πρέπει να κάνει μια αληθινή κουβέντα με τον εαυτό του και να αξιολογήσει μέσα του τη σημασία του γεγονότος για τον ίδιο. Να απαντήσει μέσα του με απόλυτη ειλικρίνεια αν το αντέχει ή όχι, μέσα από αυτό που πραγματικά είναι και όχι μέσα από αυτό που θα ήθελε να είναι. Να σκεφτεί το μέλλον και τον εαυτό του μέσα σε αυτό σε σχέση με το ψυχοτραυματικό γεγονός: ‘Είμαι ανθεκτικός σε αυτό που μου συνέβη;», απαντά η κ. Κωστοπούλου, ενώ τονίζει ότι δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση στο προαναφερθέν ερώτημα, παρά μόνο αληθινή απάντηση.
«Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν λόγω ηθικών κανόνων, βαθύτερων εσωτερικών πεποιθήσεων γύρω από την λειτουργία και την αξία των ανθρώπινων σχέσεων και λόγω βιωμάτων τους στο παρελθόν να αντέξουν να αμφισβητήσουν τα μέχρι τώρα δεδομένα τους. Εκεί είναι πιο απελευθερωτικό κανείς να πει ‘ΣΤΟΠ, δεν το αντέχω’, παρά να προσπαθήσει να πάει κόντρα σε όλα αυτά τα συστήματα ιδεών και συναισθημάτων, γεγονός που θα του κοστίσει ψυχικά στην πορεία του χρόνου και θα τον αποδιοργανώσει. Πολύ περισσότερο αν δεν βρίσκεται σε ψυχοθεραπεία», καταλήγει.
Μπορεί η απιστία να αποτελεί παραδοσιακά «προνόμιο» ανδρικό, όμως μια σύγχρονη ματιά στις έρευνες και την κοινωνία σήμερα μας οδηγεί στο να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε άλλο παρά έτσι είναι τα πράγματα.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της UK Adultery Survey 2012 (Έρευνα στο Ηνωμένο Βασιλείο για τη Μοιχεία 2012), οι γυναίκες φαίνεται πως δεν είναι τελικά και τόσο πιστές, όχι τουλάχιστον όσο τις ήθελαν ορισμένες παγιωμένες αντιλήψεις. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 4 χιλιάδων ατόμων έδειξε πως τα θηλυκά είναι πρώτα από πλευράς πλήθους στη λίστα, αφού έχουν κατά μέσο όρο 2,3 εραστές σε σχέση με τους συντρόφους τους που έχουν 1,8 ερωμένες.
Όσον αφορά τα αίτια της απιστίας, οι μεν άνδρες επιδιώκουν τη σεξουαλική ικανοποίηση επειδή πλήττουν στον γάμο/σχέση τους, οι δε γυναίκες θέλουν να τονώσουν την αυτοεκτίμησή τους και να αντιμετωπίσουν τυχόν ανασφάλειες. Είναι όμως αυτοί οι μόνοι λόγοι που οδηγούν μια γυναίκα στην απιστία;
Ο… επτάλογος της γυναικείας απιστίας Σύμφωνα με την Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου, Κλινική Ψυχολόγο-Ψυχοθεραπεύτρια, τα κίνητρα που μπορούν να οδηγήσουν μια γυναίκα στην απιστία είναι πολλά και αντιφατικά.
«Μια γυναίκα μπορεί να γίνει άπιστη στον σύντροφό της όταν τον έχει βαρεθεί, όταν φοβάται την εγγύτητα και καταλήγει να αποφεύγει τις σχέσεις μέσω της απιστίας, όταν τον θέλει πάρα πολύ και φοβάται ασυνείδητα μήπως αυτός την εγκαταλείψει», λέει η ίδια και προσθέτει μερικούς ακόμα λόγους:
«Όταν θέλει να επιβεβαιώσει τη σεξουαλική της ταυτότητα ή τη γυναικεία της αυταρέσκεια. Ο σύζυγος έχει πάψει να την προσέχει, είναι σαν να μην υπάρχει, ή έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται εκείνη και έχει ανάγκη κάποιος άλλος να της πει ‘ναι σε ποθώ και άρα υπάρχεις’. Επίσης όταν ο σύντρόφός της την έχει απατήσει στο παρελθόν και νιώθει ανίατα προδομένη (εδώ το θύμα γίνεται θύτης)».
Μερικοί ακόμα λόγοι σύμφωνα με την κ. Κωστοπούλου είναι η «χρήση» της απιστίας σαν αντίδοτο σε μια λανθάνουσα ή ορατή κατάθλιψη, (η απιστία δηλαδή «την αποσπά από την θλίψη της») και η προσπάθεια να διανθίσει την ισοπεδωμένη καθημερινότητά της μέσα από μια κατασκευασμένη ένταση, θέλοντας έτσι να επισπεύσει το τέλος μιας καταδικασμένης σχέσης. Μπορεί αντίθετα να θέλει να συντηρήσει αυτήν την συμβατική σχέση μέσα από την απιστία.
Τα σημάδια του «κακού»
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει μερικά σημάδια τα οποία υποδηλώνουν ότι ο άνδρας σε μια σχέση πιθανώς και να μην είναι πιστός. Τι συμβαίνει όμως από την… άλλη πλευρά; Ποια σημάδια υποδηλώνουν την γυναικεία απιστία;
Αμφιθυμία απέναντι στον άλλον συγκεκαλυμμένη ή μη, υπερβολική τρυφερότητα που πηγάζει από ενοχές και όχι από καθαρό συναίσθημα αγάπης, αδιαφορία στο βλέμμα και τη συμπεριφορά, τάσεις φυγής, αρνητικές σκέψεις γύρω από τη σχέση οι οποίες συχνά εκφράζονται σε κουβέντες με τον σύντροφο, οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά που δεν μπορεί «λογικά» να ερμηνευτεί, υπερβολική μείωση ή παραδόξως αύξηση των σεξουαλικών επαφών με τον σύντροφο είναι μεταξύ άλλων μερικά από αυτά τα σημάδια σύμφωνα με την κ. Κωστοπούλου.
«Βέβαια, όλα αυτά τα σημάδια επουδενί δεν υποδηλώνουν τυφλά μία απιστία, παρά μόνον ίσως είναι εκφάνσεις της, εφόσον όντως έχει προηγηθεί», διευκρινίζει η ίδια.
Κολλάει το γυαλί άμα σπάσει; Μπορεί άραγε να επέλθει αρμονία στην σχέση μετά από ένα περιστατικό απιστίας το οποίο εν τέλει αποκαλύφθηκε; Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι πολύ έντονη η επιθυμία του ενός για τον άλλον και τα κίνητρα για να παραμείνει ο καθένας στη σχέση εξίσου ισχυρά, τονίζει η κ. Κωστοπούλου.
«Ταυτόχρονα θα πρέπει ο καθένας να έχει ένα οργανωμένο σχήμα ερμηνείας για την απιστία που έχει προηγηθεί και να υπάρχει συμβολικός σωρός μέσα του να το εντάξει και να πορευτεί με αυτό χωρίς να γίνει αυτοκαταστροφικός ή καταστροφικός με τον άλλον. Δύσκολο εγχείρημα», προσθέτει.
Ανδρικές κουβέντες
Η αντίδραση του συζύγου/συντρόφου σπάνια είναι ψύχραιμη και λογική, με αποτέλεσμα ο γάμος/σχέση να τινάσσεται στον αέρα τις περισσότερες φορές. Πώς θα πρέπει, ιδανικά, να το πάρει ο ίδιος;
«Ο απατημένος άνδρας θα πρέπει να κάνει μια αληθινή κουβέντα με τον εαυτό του και να αξιολογήσει μέσα του τη σημασία του γεγονότος για τον ίδιο. Να απαντήσει μέσα του με απόλυτη ειλικρίνεια αν το αντέχει ή όχι, μέσα από αυτό που πραγματικά είναι και όχι μέσα από αυτό που θα ήθελε να είναι. Να σκεφτεί το μέλλον και τον εαυτό του μέσα σε αυτό σε σχέση με το ψυχοτραυματικό γεγονός: ‘Είμαι ανθεκτικός σε αυτό που μου συνέβη;», απαντά η κ. Κωστοπούλου, ενώ τονίζει ότι δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση στο προαναφερθέν ερώτημα, παρά μόνο αληθινή απάντηση.
«Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν λόγω ηθικών κανόνων, βαθύτερων εσωτερικών πεποιθήσεων γύρω από την λειτουργία και την αξία των ανθρώπινων σχέσεων και λόγω βιωμάτων τους στο παρελθόν να αντέξουν να αμφισβητήσουν τα μέχρι τώρα δεδομένα τους. Εκεί είναι πιο απελευθερωτικό κανείς να πει ‘ΣΤΟΠ, δεν το αντέχω’, παρά να προσπαθήσει να πάει κόντρα σε όλα αυτά τα συστήματα ιδεών και συναισθημάτων, γεγονός που θα του κοστίσει ψυχικά στην πορεία του χρόνου και θα τον αποδιοργανώσει. Πολύ περισσότερο αν δεν βρίσκεται σε ψυχοθεραπεία», καταλήγει.
