Ο θάνατος του lifestyle

του Γιώργου Κόκουβα

Πέθανε; Ακρωτηριάστηκε; Κρύφτηκε για την ώρα, για να ξαναφουντώσει «όταν θα έχουμε»; Ξυπνήσαμε και το ξαποστείλαμε; Ή μεταμορφώθηκε σε κάτι πιο ουσιαστικό από αυτό που ήταν στην συνείδησή μας;

Το lifestyle, μια έννοια που στην ελληνική πραγματικότητα συνδέθηκε με τα «χρυσά κουτάλια», τα αμαρτωλά ‘90s, τις αλόγιστες σπατάλες για πράγματα που φαινομενικά μας ανεβάζουν σκάλες στο κοινωνικό αλισβερίσι και, τελικά, με την εθελοτυφλία μπροστά στην μιζέρια που ερχόταν με σταθερά βήματα από την πίσω πόρτα (εκείνη στην οποία δεν δίναμε σημασία ποτέ γιατί δεν είχε μπροστά της κόκκινα χαλιά ή επίχρυσα πόμολα), έσκασε σαν μια τεράστια ιλουστρασιόν φούσκα.

Κι εμείς καταγράφουμε δέκα «σημεία των καιρών», που σηματοδοτούν με τον πιο γλαφυρό τρόπο το κραχ της κακώς νοούμενης «λαϊφσταλιάς».

*Η ΙΜΑΚΟ πτώχευσε
Φταίει ο Πέτρος Κωστόπουλος και όσα πρέσβευαν και πρόβαλαν τα περιοδικά του για την επικράτηση μιας επίπλαστης γκλαμουριάς; Ή μήπως το έδαφος ήταν ήδη πρόσφορο και περίμενε το λίπασμα του πρώτου που θα το εκμεταλλευόταν; Μάλλον συμβόλισε παρά δημιούργησε αυτή την κατάσταση η «αυτοκρατορία» της ΙΜΑΚΟ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, και γι’ αυτό, μετά την πρόσφατη χρεοκοπία και την κατάσχεση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της, ο μεγαλοεκδότης έγινε ο ιδανικός στόχος για λιθοβολισμό. Δίκαιο ή άδικο, θα σας αφήσουμε να το κρίνετε εσείς. Σίγουρα όμως, οι τίτλοι τέλους για περιοδικά όπως το Nitro και το DownTown σημαίνουν τέλος εποχής, όχι μόνο για τους εκδότες τους, αλλά και για όσους σταρ και “ανθυποσταρ” φιλοξενούνταν με δόξα, τιμή και photoshop στις σελίδες τους.

*Η μόδα προστάζει χειροπέδες
Ο Λάκης Γαβαλάς συνελήφθη για χρέη. Και ξανασυνελήφθη. Και μόλις αφέθηκε ελεύθερος, οι αρχές του πέρασαν εκ νέου τις χειροπέδες έξω από την ΓΑΔΑ. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν, και απεικονίζουν αλλοδαπούς να φτιάχνουν τα ρούχα της αλυσίδας “.LAK” σε υπόγεια είχαν ήδη τσιμπήσει τους «πιστούς» των επιταγών της μόδας με μια καρφίτσα, ξυπνώντας τους από το όραμα των επώνυμων ετικετών που αποτελούσαν σταθερή αξία. Τελικά, δεν ήταν καθόλου σταθερή αξία: Και οι λαμπερές φίρμες μπορούν να καταστραφούν, όπως ακριβώς και τα μικρά μαγαζάκια σε ασήμαντους δρόμους. Απλώς τα πρώτα κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο καθώς πέφτουν, σκορπώντας την χρυσόσκονή τους στα ενοικιαστήρια των άδειων βιτρινών.

*Η πόλη ενοικιάζεται

Πρόσφατα, το in2life πήρε την φωτογραφική του μηχανή παραμάσχαλα και βγήκε για να δει βιτρίνες στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας. Όχι τις βιτρίνες με τις εκπτώσεις και τα φανταχτερά φορέματα. Εκείνες τις βιτρίνες που αντί για όνομα του καταστήματος έχουν κολλημένα ενοικιαστήρια και αντί για εμπόρευμα έχουν πεταμένους λογαριασμούς, χρέη και πολλή σκόνη. Από το λουκέτο δεν γλίτωσε φυσικά ούτε το Κολωνάκι, η «Μέκκα» των shoppers με ακριβά γούστα, που απ’ ό,τι φαίνεται θα πρέπει σιγά-σιγά να προσαρμοστούν στην low budget πραγματικότητα. Πάρτε μια ιδέα για την κατάσταση στην αγορά στο φωτορεπορτάζ του in2life. 

*Τα κόκκινα χαλιά λερώνονται
«Τίποτα δεν σε κάνει να ξεχάσεις τις σκληρές οικονομικές συγκυρίες καλύτερα από το να παρακολουθείς ένα μάτσο εκατομμυριούχους να ανταλλάσουν χρυσά αγαλματίδια», είπε με μεγάλη δόση ειρωνείας και αυτοσαρκασμού ο παρουσιαστής των φετινών Όσκαρ, Billy Crystal. Και η αίθουσα με τις διασημότητες, τους πάμπλουτους σταρ και τα ακριβοθώρητα σμόκιν γέλασε. Αλλά το γέλιο αυτό έκρυβε την αλήθεια που γνώριζαν όλοι: Οι οικονομικές συγκυρίες επηρέασαν ακόμη και τα Όσκαρ, που προχώρησαν σε σεμνή τελετή, σε μια αίθουσα που λεγόταν Kodak Theater, αλλά όχι πια, γιατί (και) η Kodak χρεοκόπησε.

*Ό,τι λάμπει, πωλείται
Κοιτάξτε τριγύρω σας στην γειτονιά σας. Σε κάποια γωνιά της (ή και σε περισσότερες) σίγουρα τους τελευταίους μήνες ξεφύτρωσε ένα κατάστημα αγοράς χρυσού ή κάποιο ενεχυροδανειστήριο. Πράγμα που σημαίνει πως τα κοσμήματα και τα πετράδια που αποκτήθηκαν στις εποχές των ιλουστρασιόν αγελάδων πωλούνται εσπευσμένα για να πληρωθούν τα σπασμένα. Δείτε το ρεπορτάζ του in2life στον σύγχρονο «πυρετό του χρυσού» εδώ.

*Τα πέντε αστέρια έσβησαν
Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας, πέσαμε πάνω σε άλλη μια ένδειξη της χαμένης αίγλης, σε άλλο ένα τέλος εποχής. Γνωστό πολυτελές ξενοδοχείο της οδού Σταδίου όχι μόνο έβαλε λουκέτο τα τελευταία χρόνια, αλλά στους καταλόγους των πλειστηριασμών, ένα-ένα τα αντικείμενα, τα έπιπλα και όλα τα περιεχόμενα των δωματίων του πωλήθηκαν για λίγα ευρώ. Κι όπως τα μεγάλα καράβια έχουν μεγάλες φουρτούνες, τα πολυτελή καταλύματα «πολυτελώς καίγονται» όταν τα «αστέρια» τους ξεχαρβαλώνονται και πέφτουν.

*Η αθηναϊκή νύχτα νοσεί
Κι εκεί που πριν από μερικά χρόνια το όνειρο πολλών ήταν να μην φάνε πόρτα στα χλιδάτα clubs, τώρα τα ίδια μέρη μένουν άδεια και όχι μόνο δεν κάνουν face control, αλλά παρακαλούν για προσέλευση. Η εκδίκηση είναι ένα cocktail που πίνεται κρύο.

*Τα μπουζούκια (δεν) διανυκτερεύουν
Το ίδιο χαστούκι χτύπησε και τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, όπου η κατάσταση ήταν ως γνωστόν λίγο πολύ η εξής: Οι μισθωτοί δούλευαν όλο τον μήνα για να ακουμπήσουν όλο το μηνιάτικο σε μια μπουκάλα ουίσκι σε μια λαϊκή πίστα, στην οποία τραγουδούσαν λαϊκές φίρμες, που πληρώνονταν για μία τους εμφάνιση όσο ένας συνταξιούχος σε 10 χρόνια. Τα πανέρια με τα γαρύφαλλα έγιναν σύμβολο διασκέδασης (ή καλύτερα «μόστρας») και εκατοντάδες ευρώ ξοδεύονταν για να γεμίσουν τα πατώματα με πέταλα. Σε πρόσφατη συνέντευξή της σε τηλεοπτική εκπομπή, η Καίτη Γαρμπή περιέγραφε με λεπτομέρειες το πώς συνήθισε να αποκτά συνεχώς πανάκριβα φορέματα για να εμφανίζεται στην πίστα. Σήμερα, οι ντίβες του ελληνικού τραγουδιού βάζουν νερό στο κρασί τους, συνεργάζονται για να μαζέψουν κοινό, αλλά μετά βίας καταφέρνουν να γεμίσουν τα τραπέζια για μία ή δύο ημέρες την εβδομάδα.

*Πού είναι η παρέα;
Παρακολουθώντας πρόσφατα μια συζήτηση για την εξάρτηση από το ίντερνετ και τις συνέπειές της στις ανθρώπινες σχέσεις, ακούσαμε τον Θάνο Ασκητή να υπογραμμίζει κάτι που κανείς μας δεν είχε αντιληφθεί ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Όσο «πλουτίζαμε» σαν κοινωνία, τα σαλόνια μας γίνονταν μικρότερα και τα δωμάτιά μας μεγαλύτερα. Η συγκέντρωση της παρέας στο καθιστικό αντικαταστάθηκε με την μοναξιά των gadgets του δωματίου, την τηλεόραση και το laptop, επεσήμανε ο ειδικός. Την ίδια ώρα, όταν βγαίναμε έξω πληρώναμε κατά μέσο όρο 4-5€ για έναν καφέ. «Το καλό με την “φτώχεια” που έρχεται είναι πως θα μας φέρει πάλι κοντά», σημείωνε ο Θάνος Ασκητής, περιγράφοντας την επικείμενη «επιστροφή της παρέας». Εκείνης της παρέας που δεν την νοιάζει να δείξει τα καινούρια της ρούχα σε πανάκριβα bars του Κολωνακίου, αλλά να περάσει καλά, να συζητήσει και να γελάσει ακόμη κι αν το κοκτέιλ που πίνει είναι σε πλαστικό ποτήρι από το bar της γωνίας και αντί για design πολυθρόνες κάθεται στα παγκάκια και στα σκαλάκια της πλατείας της Αγίας Παρασκευής.

*Η τηλεόραση κάνει χιόνια
Δεν ξέρουμε αν είναι προτιμότερο να κάνει χιόνια από το να είναι κίτρινη. Την περασμένη δεκαετία, η ιδιωτική τηλεόραση αριθμούσε τουλάχιστον πέντε εθνικής εμβέλειας κανάλια και δεκάδες σίριαλ, τη στιγμή που σε μεγαλύτερες και πιο ανεπτυγμένες χώρες, οι παραγωγές ήταν σημαντικά λιγότερες. Φυσικά, το κίτρινο gossip με την επίφαση του lifestyle έγινε σημαία της μεσημεριανής, της πρωινής, της μεταμεσονύκτιας και τελικά και της ειδησεογραφικής ζώνης, και όλοι ήταν κίτρινοι, λαμπεροί κι ευτυχισμένοι. Τώρα πλέον κανάλια κλείνουν, οι τηλεπερσόνες και οι trash πανελίστες μένουν άνεργοι, τα σίριαλ (πετσο)κόβονται και μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και οι θεατές που άλλοτε έσπευδαν να παρακολουθήσουν φανταχτερά reality shows, να ψηφίσουν «ταλέντα» και να διδαχθούν στιλ από τηλε-γκουρού, τώρα αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος πίσω από το γυαλί έσπασε σε κομμάτια.