Το τέλος του φιλμ (ή πώς τα pixels νίκησαν την χημεία)
Το φως μπήκε με φόρα στον σκοτεινό θάλαμο της Kodak και αποκάλυψε μια χρεοκοπημένη επιχείρηση. Μαζί της, αντικρίζουμε και την χρεοκοπία μιας ολόκληρης εποχής, που είχε για σύμβολό της το φιλμ – γι’ αυτό της αποτίουμε φόρο τιμής.

Η αρχή έγινε στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν ο Nicéphore Niépce συνδύασε την γνωστή από την αρχαιότητα camera obscura με φωτοευαίσθητο χαρτί και αποτύπωσε σε αυτό τις πρώτες «μόνιμες εικόνες», η παλιότερη σωζόμενη από τις οποίες είναι το διπλανό «φυσικό τοπίο».
*Το 1917, η εταιρία Nippon Kogaku K.K., που θα εξελιχθεί αργότερα σε Nikon ιδρύεται στο Τόκυο. Οι φωτογραφικές μηχανές τότε έμοιαζαν κάπως έτσι (βλ. διπλανή φωτό).
*Η Kodak φτάνει… στο φεγγάρι το 1969, όταν ο Neil Armstrong παίρνει μαζί του μια φωτογραφική μηχανή και απαθανατίζει τις πρώτες –αμφιλεγόμενες- φωτογραφίες από την Σελήνη. Έξι χρόνια αργότερα, κατασκευάζεται και η πρώτη ψηφιακή μηχανή, που τότε είχε το μέγεθος… τοστιέρας.
Αν το τέλος του φιλμ δεν σηματοδοτείται από την έλευση των πρώτων ψηφιακών μηχανών στις γραμμές που διαβάσατε πριν λίγα δευτερόλεπτα, σίγουρα θα το βρείτε στην χρεοκοπία της Polaroid το 2001. Ή στην είδηση πως η Kodak σταμάτησε να παράγει φωτογραφικές μηχανές με φιλμ το 2004 – η Nikon ακολούθησε το 2006. Ή στο γεγονός πως, αν δεν είστε φωτογράφος, έχετε να πιάσετε στα χέρια σας φιλμ ή τυπωμένη φωτογραφία εδώ και χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, η πρόσφατη χρεοκοπία της Kodak απλώς σφραγίζει κάτι ήδη τετελεσμένο.
Παρ’ όλα αυτά, μεγάλη συζήτηση επιδέχεται η έννοια «θάνατος της αναλογικής φωτογραφίας». Κι αυτό γιατί αφενός η ψηφιακή φωτογραφία δεν έχει φτάσει ακόμη την ποιότητα της αναλογικής, και αφετέρου το φιλμ δεν θα σταματήσει να ενδιαφέρει ένα ειδικό κοινό. Για τους επαγγελματίες ή και ερασιτέχνες φωτογράφους, τα διάφορα είδη φιλμ με την ποικιλία ευαισθησίας και τα χαρτιά εκτύπωσης είναι ο καμβάς τους και δεν πρόκειται να σταματήσουν να «ζωγραφίζουν» πάνω τους. Στον κινηματογράφο συμβαίνει κάτι ανάλογο: Οι περισσότεροι σκηνοθέτες έχουν ενδώσει στον πειρασμό που λέγεται ψηφιακή κάμερα, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επέστρεψαν μετά το «παραστράτημά» τους στο πανάκριβο κατά τα άλλα κινηματογραφικό φιλμ. Άλλωστε, σε όλους τους κινηματογράφους, ακόμη και εν έτει 2012, η προβολή δεν αρχίζει με ένα κλικ, αλλά με το γύρισμα της μπομπίνας. 

