Συναυλίες στο Λυκαβηττό, φεστιβάλ στη Μαλακάσα, ονόματα θρύλοι στο Ηρώδειο, μουσική να γεμίζει τις πλατείες της πόλης, πολυτελείς πισίνες σε roof garden ξενοδοχείων να μας δροσίζουν, μυστικές παραλίες να μας ξεμυαλίζουν για να κάνουμε κοπάνα τα απογεύματα από το γραφείο. Εσείς, θα φύγετε;
της Ηρώς Κουνάδη
Η άδεια είναι μικρή ή το καλοκαίρι είναι μεγάλο; Αυτή θα μπορούσε να είναι μια παράφραση της γνωστής διάγνωσης αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας, «το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;». Κι επειδή τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού είμαστε πάντα σε αισιόδοξο mood –ακόμη κι αν έχουμε μόλις μετρήσει ημέρες άδειας, διαπιστώσει πως δε μας βγαίνουν και τσακωθεί με συναδέλφους και προϊσταμένους για (α)πιθανή προέκτασή τους– θα απαντήσουμε μετά βεβαιότητος πως το καλοκαίρι είναι μεγάλο. Και πως δε θα αφήσουμε ούτε μία ημέρα του να πάει χαμένη –με παράταση αδείας ή χωρίς.
Θα κάνουμε μερικές κοπάνες από το γραφείο –γιατί κάποιοι διοργανωτές συναυλιών, βάσει του σκεπτικού «είμαστε όλοι φοιτητές», αποφάσισαν να ανοίγουν τις πόρτες των φεστιβάλ στις 11 το πρωί–, θα ξενυχτήσουμε λίγο –έως πολύ– παραπάνω, θα μαζέψουμε ήλιο σε κρυμμένες από τα αδιάκριτα βλέμματα θάλασσες και ακτές και θα τα… δούμε όλα: συναυλίες στο Λυκαβηττό, φεστιβάλ στη Μαλακάσα, παραστάσεις πολλά υποσχόμενων θεατρικών ομάδων, performances καταξιωμένων καλλιτεχνών, ονόματα θρύλους στο Ηρώδειο, μουσική να γεμίζει τις πλατείες της πόλης. Θα πεταχτούμε, φυσικά, και μέχρι την Επίδαυρο. Και όταν φτάσει η πρώτη ημέρα της άδειας θα συνειδητοποιήσουμε ότι ξεχάσαμε να κλείσουμε εισιτήρια, γιατί, τελικά, το καλοκαίρι στην Αθήνα είναι ωραίο.
Φεστιβάλ Αθηνών (και Επιδαύρου) 
86 συνολικά παραγωγές, θέατρο, χορός, μουσική, performances και installations, ονόματα – θρύλοι που θα δούμε για πρώτη φορά από κοντά, επαναλήψεις αγαπημένων παραστάσεων για να μην ξεχνιόμαστε… Το φετινό φεστιβάλ έχει –όπως και τα δύο προηγούμενα– κάτι για όλους. Από τις παραστάσεις που δε θα χάσουμε σε καμία περίπτωση, ο Άμλετ από το Wooster Group από τις 13 έως τις 16 Ιουνίου στο Πειραιώς 260, η Ανδρομάχη του Ζαν-Κριστόφ Σάις στις 22 και 23 Ιουνίου στο Σχολείον, το “If you couldn’t see me” της Trisha Brown στις 12 και 13 Ιουλίου στο Πειραιώς 260, το Sutra του Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι στις 26 Ιουλίου στο Ηρώδειο και η Μήδεια του Ανατόλι Βασίλιεφ με τη Λυδία Κονιόρδου στις 15 και 16 Αυγούστου στην Επίδαυρο.
Δε συζητάμε, βέβαια, για τις παραστάσεις της Πίνα Μπάους στις 19 και 20/6 στο Ηρώδειο και του Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ από τις 5 έως τις 7 Ιουλίου στην Πειραιώς. Έχουμε ήδη στήσει αντίσκηνα έξω από τα εκδοτήρια και περιμένουμε την έναρξη της προπώλησης –είδατε τι έγινε με τη Μήδεια, μην πάθουμε πάλι τα ίδια. Για λεπτομέρειες και αναλυτικό πρόγραμμα κλικ στο εντυπωσιακό επίσημο site του Φεστιβάλ.
Ημέρα της Μουσικής
Για ένατη συνεχή χρονιά, για τρεις ολόκληρες ημέρες, από τις 19 έως τις 21 Ιουνίου, 13 σημεία στην Αθήνα πλημμυρίζουν μουσική. Με κάποιες κλασσικές αξίες, όπως η electro σκηνή της Πλατείας Κοτζιά και η jazz σκηνή της Τεχνόπολις, καινούριες προσθήκες όπως η σκηνή της Πλατείας Κουμουνδούρου, αφιερωμένη στη νέα ελληνική εναλλακτική σκηνή, αλλά και εκδηλώσεις στην Πλατεία Κλαυθμώνος, τον Εθνικό Κήπο, την Πλατεία Μαβίλη, την Πλατεία Συντάγματος, την πλατεία Ασωμάτων, την Πανόρμου και το Bios, η γιορτή φέτος αναμένεται εντυπωσιακότερη από ποτέ.
Το πρόγραμμα δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί επίσημα, τα πρώτα ονόματα, όμως, που είδαν το φως της δημοσιότητας προμηνύουν ένα δυνατό line up. Για να πάρετε μία γεύση: ElectroBalkana, Trilok Gurtu Band, Happy Dog Project, Berlin Brides, Peekay Tayloh, The Velvoids, Zebra Tracks, Modrec, The Liarbirds, My Wet Calvin, The Fuzzy Nerds. Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Για τη συνέχεια… μείνετε συντονισμένοι εδώ κι εδώ. 
…Και ημέρες της μουσικής
Ναι, το έχουμε ξαναπεί. Και ναι, θα το ξαναπούμε: οι συναυλίες που διοργανώνονται τα τελευταία χρόνια είναι που κάνουν τα καλοκαίρια μας στην Αθήνα συναρπαστικά. Nick Cave, Blue Oyster Cult, Manu Chao, The Offspring, Siouxsie, Deus, The Gossip, Marky Ramone, Flogging Molly, Judas Priest, P.J. Harvey, Within Temptation, Cavalera Conspiracy, Opeth, Patti Smith, Leonard Cohen, Mark Knopfler, White Snake, Def Leppard, Linkin Park, Massive Attack, James, Unkle, Lenny Cravitz και Iron Maiden καταφθάνουν ο ένας μετά τον άλλο –και κάποιοι ταυτόχρονα– στο κλεινόν άστυ, προκαλώντας ρίγη ενθουσιασμού και… ακυρώσεις αδειών.
Η τέχνη σκαρφαλώνει σε... βράχους και πέτρες
Δύο δημοτικά φεστιβάλ σε δύο ατμοσφαιρικά θέατρα, το Βράχων στο Βύρωνα και το Πέτρας στην Πετρούπολη, χρωματίζουν κάθε χρόνο τα βράδια μας με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που θα ζήλευαν μεγάλες διοργανώσεις ανά τον κόσμο. Και φέτος η παράδοση δε θα μπορούσε να σπάσει: το μεν πρώτο ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις συναυλίες των Blue Oyster Cult, Amparanoia και Locomondo, Όναρ και Υπόγεια Ρεύματα, Δήμητρας Γαλάνη και Ελευθερίας Αρβανιτάκη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη και Σάκη Μπουλά, Sharon Jones & The Dap Kings, Σάννυ Χατζηαργύρη και Matisse, Lila Downs, Σταμάτη Κραουνάκης & Σπείρα – Σπείρα αλλά και θεατρικές παραστάσεις όπως οι Βατρα-Χ από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη και Τρωάδες από το Εθνικό Θέατρο Αλβανίας, το δε δεύτερο φιλοξενεί παραστάσεις όπως η Μήδεια του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Ανατόλι Βασίλιεφ με τη Λυδία Κονιόρδου, ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Χ. Καλαβρούζου από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, η Ελένη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Θ. Αθερίδη, η Αντιγόνη του Μπρεχτ από το Περιάθλων Θέατρο, ο Ααβο-Ισραηλινός Τσελεμεντές του Ρόμπιν Σόανς και ο Ριχάρδος Γ’ του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γ. Κιμούλη.
Βουτιές… αλατισμένες
Όπως λέγαμε και πέρυσι, η αττική ακτογραμμή διαθέτει ωραιότατες παραλίες, σε ελάχιστη απόσταση από τα (νοητά) τείχη της πόλης, χωρίς ιδιαίτερη πολυκοσμία και χωρίς μολυσμένα νερά… αρκεί να έχεις την όρεξη –και το χρόνο– να τις ψάξεις. Ή κάποιον να τις ψάξει για σένα. Εμείς βουτάμε στο λιλιπούτειο Θυμάρι, λίγο μετά την Παλαιά Φώκαια, στο κοινό μυστικό που έχει βαφτιστεί ΚΑΠΕ –από την ταμπέλα- σημάδι και ελλείψει ονόματος–, στα freestyle Λεγραινά με την ιδιαίτερη αμμουδιά τους, που φέρνει στο νου Κυκλάδες και στο μικροσκοπικό Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας. Εσείς; Ακολουθείτε;
...Και βουτιές πολυτελείας
Αν πάλι βαριέστε το ψάξιμο και οι τελευταίες έρευνες (α)καταλληλότητας δε σας ενθαρρύνον να βουτήξετε στην αττική ακτογραμμή, υπάρχει πάντα η ασφαλέστερη επιλογή της πισίνας –και από τέτοιες το κέντρο της Αθήνας δεν υστερεί. Μεγάλα ξενοδοχεία αλλά και pool bars ανοίγουν τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες τις πισίνες τους για τους λάτρεις του υδάτινου στοιχείου και μας προκαλούν να αντισταθούμε στον πειρασμό του κοκτέιλ στην ξύλινη ξαπλώστρα και να βουτήξουμε.
Πληρώνοντας περί τα 20-30 ευρώ μπορείτε να δροσιστείτε στα κρυστάλλινα νερά του roof garden του Divani Caravel, του Classical Athens Imperial ή του Saint George Lycabettus, για να αναφέρουμε μόνο κάποια, και να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε στο κέντρο της Αθήνας που βράζει στους 40 βαθμούς υπό σκιάν. Σημειώστε, επίσης, ότι κάποια ξενοδοχεία προσφέρουν και πακέτα όπως αυτό του Ledra Marriott, που περιλαμβάνει 8ωρη διαμονή, από τις 10.00 το πρωί έως τις 18.00 το απόγευμα, σε μονόκλινο ή δίκλινο δωμάτιο, χρήση της πισίνας, ένα welcome drink και 25% έκπτωση στο εστιατόριο.
Αγιόκλημα και γιασεμιά
Κι επειδή καλοκαίρι στην Αθήνα χωρίς ταινία κάτω από τον έναστρο ουρανό, με τον ήχο χαμηλωμένο και τη μυρωδιά από το φρεσκοψημένο ποπ κορν να μπλέκεται με αυτήν του γιασεμιού δε γίνεται, τα βράδια πιάνουμε θέση στην ταράτσα του Σινέ Paris, για να χαζεύουμε περισσότερο τη φωτισμένη Ακρόπολη και λιγότερο την οθόνη, στην κολωνακιώτικη Αθηναία, γιατί αγαπάμε τη διάσημη τυρόπιτά της, στο Θησείο, για να απολαμβάνουμε σπιτικό γλυκό βύσσινο μαζί με την ταινία, στο Φλοίσβο για να μυρίζουμε και λίγη θάλασσα και στην Αίγλη του Ζαππείου γιατί... Τι θα πει γιατί; Γιατί είναι η Αίγλη του Ζαππείου.
