Για ποια πράγματα δεν μετανιώνουμε ποτέ

Αυτά που μπορείς να επανορθώσεις, εκείνα που σε έμαθαν πράγματα για τον εαυτό σου και άλλα πράγματα που δεν θα έπρεπε να μετανιώνεις.
Για ποια πράγματα δεν μετανιώνουμε ποτέ
Ναι, είναι new age χαζομάρα αυτή που λέει «ποτέ μη μετανιώνεις για τίποτα». Κάποιοι από εμάς έχουμε φερθεί άσχημα σε άλλους ανθρώπους, κι αυτό θα το μετανιώνουμε όσο θέλουμε. Είναι κακή ιδέα να προσπαθείς να φτιάξεις κοινωνίες των οποίων οι άνθρωποι δεν μετανιώνουν ποτέ για τίποτα. Όμως, μεγάλο όμως, το άλλο άκρο είναι εξίσου επικίνδυνο: Το ατελείωτο αυτομαστίγωμα δεν θα κάνει κανέναν καλύτερο άνθρωπο. Χώρια που υπάρχουν πράγματα για τα οποία όντως δεν θα έπρεπε να μετανιώνεις.

Όσα σε έκαναν να περνάς καλά χωρίς να βλάπτεις κανέναν

Δεν χρειάζεται να προσπαθείς κάθε μέρα να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Κάποιες μέρες/ εβδομάδες/ μεγάλες περιόδους της ζωής σου μπορεί να θες μόνο να τεμπελιάζεις και/ή να διασκεδάζεις. Απενοχοποίησέ το, είναι μεγάλη παγίδα το να προκρίνεις τα «πρέπει» έναντι των «θέλω» σου και να νιώθεις μετά και τύψεις από πάνω.

Όσα σε έμαθαν κάτι

Πολύ συχνά, ένα στραβοπάτημα έχει πράγματα να σε διδάξει για τον εαυτό σου, για τη ζωή ή για τους ανθρώπους γύρω σου –ενίοτε και για όλα αυτά μαζί. Μην μετανιώνεις για τις εμπειρίες που σε έκαναν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα. Δεν θα ήσουν εδώ χωρίς αυτές.

Όσα οφείλονταν στην ηλικία σου

Έχεις ακούσει αυτή τη σοφία που λέει πως «η νιότη σπαταλιέται στους νέους»; Είναι μια από τις μεγάλες, πικρές αλήθειες της ζωής. Στα 20 είσαι σωματικά στα καλύτερά σου και πνευματικά στα χειρότερά σου για να ζήσεις τη ζωή όπως θα έπρεπε. Μην κοιτάς πίσω με πίκρα, τόσα ήξερες τόσα έκανες –δυστυχώς, όπως όλοι. Και το κυριότερο, μην προσπαθείς να πείσεις τους σημερινούς 20χρονους για τις ευκαιρίες που χάνουν. Υπάρχει και μια άλλη μεγάλη σοφία, που λέει ότι εξίσου δυστυχώς, η εμπειρία έχει ένα κακό: Δεν μεταδίδεται.

Όσα μπορείς να επανορθώσεις

Άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, και τις πιο πολλές φορές τα λάθη αυτά διορθώνονται. Ενίοτε, μάλιστα, το μόνο που χρειάζεται είναι να καταπιείς την περηφάνια σου, να ζητήσεις συγνώμη, να εξηγήσεις γιατί φέρθηκες όπως φέρθηκες (χωρίς όμως να προσπαθήσεις να ρίξεις το φταίξιμο αλλού, συνήθως ένα απλό «ήμουν ηλίθιος/α» είναι πολύ πιο εκτιμητέο) και να ρωτήσεις τι μπορείς να κάνεις για να επανορθώσεις. Να το εννοείς όμως αυτό το τελευταίο, ε; Να ακούσεις δηλαδή πραγματικά τι θα σου πει ο άλλος, και να το κάνεις όντως.

Όσα οφείλονταν σε ανωτέρα βία

Ας το παραδεχτούμε, αυτό είναι περίπλοκο. Γιατί, κακά τα ψέματα, είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο «αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεών μου» και στο «αναγνωρίζω τις συνθήκες που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι». Πολλές φορές, το τι είδους άνθρωπος είσαι είναι αποτέλεσμα των συνθηκών στις οποίες μεγάλωσες, κι αυτό είναι συχνά δύσκολο να το αναγνωρίσεις. Αν εντοπίζεις στη συμπεριφορά σου ένα μοτίβο που σου δυσκολεύει τη ζωή, αν πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που στη συνέχεια μετανιώνει, και δεν μπορείς να καταλάβεις πού οφείλεται αυτό, είναι καλή ιδέα να απευθυνθείς σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας για να δεις τη ζωή σου να αλλάζει προς το καλύτερο. Και για να προλάβουμε τις γνωστές γκρίνιες για τα λεφτά, εδώ έχουμε όλες τις διευθύνσεις για να το κάνεις αυτό δωρεάν.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v