Τι είναι η κρίση μέσης ηλικίας;

Τι είναι, γιατί την περνάμε και πώς θα γίνει να βγεις αλώβητος/η από την κρίση μέσης ηλικίας που ταλαιπωρεί κόσμο και κοσμάκη.
Τι είναι η κρίση μέσης ηλικίας;
της Ηρώς Κουνάδη

Δεν θέλουμε να σε ταράξουμε, αλλά οι έρευνες λένε ότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους θα περάσει κάποια στιγμή στη ζωή του την κρίση μέσης ηλικίας. Και, αν το σκεφτείς, είναι λογικό: Οι άπειρες δυνατότητες που αισθάνεσαι ότι ανοίγονται μπροστά σου όταν είσαι εκεί γύρω στα 18, φτάνει κάποια στιγμή που συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν τελικά τόσο άπειρες –ούτε τόσο δυνατές. Έχεις φτάσει κάπου, από το οποίο μάλλον δεν είσαι για να πηγαίνεις και πολύ μακριά. Και αν αυτό το κάπου δεν είναι κάπου που να σε ικανοποιεί, η πόρτα για την κρίση μέσης ηλικίας μόλις άνοιξε.

Τι μπορείς να κάνεις; Όπως με κάθε κρίση που δεν οφείλεται σε παθολογικά αίτια, να θυμάσαι ότι είναι το μυαλό σου που σου έχει κηρύξει πόλεμο: Όλες αυτές οι μαύρες σκέψεις που κάνει δεν είναι η αλήθεια που σε έχει βάλει να πιστεύεις ότι είναι. Αν δεν μπορείς με τίποτα να πείσεις μόνος/η τον εαυτό σου για αυτό, η γνωσιακή ψυχοθεραπεία θα κάνει θαύματα προς αυτή την κατεύθυνση –και, σε αντίθεση με άλλες μορφές ψυχοθεραπείας, δεν θα πάρει χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Μέχρι να το πάρεις απόφαση και να ξεκινήσεις, παρακάτω έχουμε μερικές παρήγορες σκέψεις.

Να θυμάσαι ότι είναι προσωρινό

Αυτή εδώ η επιστημονική μελέτη λέει ότι το συναίσθημα της ευτυχίας στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων μπορεί να αποτυπωθεί στο σχήμα U. Το χαμηλότερο σημείο είναι η κρίση μέσης ηλικίας, η οποία περνά, και μόλις περάσει οι άνθρωποι αρχίζουν και πάλι να δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη ζωή τους.

Αναγνώρισε τα σημάδια

Έλλειψη ύπνου, παραμέληση της εμφάνισης ή/και της προσωπικής υγιεινής ή στον αντίποδα υπερβολική ενασχόληση με αυτές, αίσθηση ματαιότητας, έντονο συναίσθημα νοσταλγίας, μείωση της κοινωνικοποίησης ή ανάποδα υπέρμετρη αύξησή της, τάση για απιστία, παρορμητικές αγορές (μην το γελάς, οι έρευνες λένε ότι τα περισσότερα ακριβά αυτοκίνητα αγοράζονται από άνδρες που περνούν κρίση μέσης ηλικίας) είναι όλα τους σημάδια που πρέπει να σου χτυπήσουν καμπανάκι. Όπως λένε συχνά οι ψυχολόγοι, αν αναγνωρίσεις το πρόβλημα έχεις διανύσει τη μισή απόσταση ως την επίλυσή του.

Δεν είναι όλες οι παρορμήσεις κακές

…Κάποιες, όμως, είναι. Και είναι σημαντικό, αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις μεν από τις δε, να αναζητήσεις βοήθεια, ή έστω να τις συζητήσεις με κάποιον που έχει αυτή την περίοδο καθαρότερο μυαλό από σένα. Για παράδειγμα: Η φωνή που σου λέει να παραιτηθείς από τη δουλειά που κάνεις τα τελευταία 25 χρόνια και να πας να γίνεις πλανόδιος μουσικός, ή να φυτεύεις μαρούλια στο χωριό, είναι τρελή και θέλει το κακό σου, μην την ακούς. Εκείνη η άλλη όμως, που λέει ότι ωραία θα ήταν να πας για ράφτινγκ, να ξεκινήσεις χορό, να γράψεις ένα βιβλίο ή να βρεις ένα καινούριο χόμπι για να απαλλαγείς από το αίσθημα βαρεμάρας που σε τρώει, είναι χρήσιμη. Αυτή να την ακούς.

Μην πέφτεις στην παγίδα της νεότητας

Πολλοί άνθρωποι που περνούν κρίση μέσης ηλικίας προσπαθούν να επιστρέψουν στα νεανικά τους χρόνια: Ντύνονται ξαφνικά με τα ρούχα που φορούσαν 20 χρόνια πριν, ή με παρόμοιο στιλ, κάνουν αισθητικές επεμβάσεις για να απαλλαγούν από τα σημάδια της ηλικίας στο δέρμα τους, βγαίνουν σε μέρη που πριν από 10 χρόνια φάνταζαν εφιαλτικά (ναι, τα club είναι ένα δημοφιλές παράδειγμα) και φλερτάρουν δίχως αύριο με νεότερους ανθρώπους.

Κι ενώ τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κακό από μόνο του, το πρόβλημα είναι ότι αυτή η προσπάθεια να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, γρήγορα αποδεικνύεται μάταιη, και σε αφήνει με χειρότερη κρίση μέσης ηλικίας από αυτήν που είχες πριν –γιατί έτσι την περνάς δύο φορές, κι η δεύτερη είναι πιο σκληρή. Να άλλη μια παρόρμηση στην οποία πρέπει να αντισταθείς. Αυτό που θέλεις δεν είναι να γίνεις ξανά 20 χρονών (όσο και αν νομίζεις ότι αυτό θέλεις) αλλά να ανακαλύψεις ότι μπορείς να περνάς ωραία σε κάθε ηλικία. Είναι μια διαδικασία, μην απογοητεύεσαι, δεν είναι κάτι που μαθαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Όχι, παλιά δεν ήταν όλα καλύτερα

Αυτό που νοσταλγείς δεν είναι η καθημερινότητα στα 80s, αλλά αυτή η αίσθηση που έχεις όταν είσαι νέος/α ότι τα πάντα από δω και πέρα είναι δυνατά, όπως λέγαμε στην αρχή αυτού του κειμένου. Η καθημερινότητα στα 80s ήταν πολύ χειρότερη από αυτή που είναι τώρα, απλώς το μυαλό σου –που σου κρατάει μούτρα για κείνες τις άπειρες δυνατότητες που του είχες τάξει και δεν εκπλήρωσες– έχει σβήσει όλα τα αρνητικά και σου τρίβει στη μούρη ό,τι καλό θυμάται από τότε. Μην το πιστεύεις, είναι επικίνδυνο. Αν δεν πιστεύεις εμάς, διάβασε αυτό το βιβλίο, να σε τρομάξει και να μην ξανανοσταλγήσεις ποτέ τίποτα.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v