Γιατί είναι καλύτερα να βγαίνεις καθημερινές

Είσαι κι εσύ απ’ αυτούς που ζουν για το Σαββατοκύριακο; Αυτό το κείμενο ίσως σε κάνει να αλλάξεις γνώμη –και να εκτιμήσεις τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας.
Γιατί είναι καλύτερα να βγαίνεις καθημερινές
της Ηρώς Κουνάδη

Ξέρεις γιατί σου μοιάζουν τα Σαββατοκύριακα μικρά κι ατέλειωτες οι εβδομάδες (για να παραφράσουμε εκείνο το παλιό τραγούδι); Επειδή προσπαθείς να στριμώξεις όλη σου τη ζωή σε δύο μόνο μέρες της εβδομάδας, και τις υπόλοιπες τις έχεις μόνο για να δουλεύεις. Και αν αυτό δεν σε πείθει να ξεκινήσεις να βγαίνεις (και) καθημερινές, μη βιάζεσαι, έχουμε κι άλλους λόγους.

Τις καθημερινές, θα βρεις να παρκάρεις σε περπατήσιμη απόσταση, και (ακόμα σημαντικότερο) θα βρεις να κάτσεις στο μαγαζί που θέλεις, χωρίς να στέκεσαι στριμωγμένος/η στη γωνία με το ένα πόδι να πατάει, το άλλο όχι εντελώς, και το ποτό να ισορροπεί στα οχτώμιση χιλιοστά που μεσολαβούν ανάμεσα σε σένα και την πλάτη ενός αγνώστου.

Ακόμα βασικότερο, θα καθίσεις όντως στο μαγαζί που θέλεις, κι όχι στο απέναντι επειδή δεν κατάφερες να βρεις ούτε αυτά τα οχτώμιση χιλιοστά ελεύθερα εκεί που αρχικά πήγαινες –παρέα με όλη την Αθήνα.

Παρ’ όλα αυτά, όπως θα διαπιστώσεις κατά τι εκπλησσόμενος/η αν δεν έχεις ξαναβγεί καθημερινή, μόνος σου δεν θα είσαι πουθενά. Μια χαρά βγαίνει ο κόσμος και τις υπόλοιπες μέρες, μην κοιτάς που εσύ καθόσουν στο σπίτι και φανταζόσουν την πόλη περίπου όπως ήταν τους Δεκαπενταύγουστους επί ΠΑΣΟΚ.

Το να δουλεύεις πέντε μέρες και να διασκεδάζεις δύο είναι ένας από τους πιο σίγουρους δρόμους προς την κατάθλιψη. Άσε που γίνεται φαύλος κύκλος: Όσο γυρνάς σπίτι σκεφτόμενος/η πόσο πτώμα είσαι, τόσο δεν ξεκουράζεσαι, επειδή το μυαλό σου δεν αποσπάται από την σκέψη ότι είσαι πτώμα –και αύριο θα είσαι περισσότερο, και μεθαύριο ακόμα περισσότερο, και άντε να ‘ρθει το ΣΚ να ξεκουραστείς… Και Κυριακή απόγευμα «πω, πάλι αύριο δουλειά».

Το να βγεις δε σημαίνει απαραίτητα να καταλήξεις να χορεύεις στα τραπέζια στις 4.00 το χάραμα ενώ στις 9.00 δουλεύεις. Μια μπύρα μετά τη δουλειά, εκείνο το ταβερνάκι που άνοιξε στη γειτονιά σου κι όλο λες ότι θα πας αλλά δεν έχεις πάει ακόμα, ένα σινεμά ή ένα θέατρο, μια χαρά έξοδοι είναι. Και δεν θα σε ξενυχτήσουν, άσε τις δικαιολογίες ότι δεν θα προλάβεις να κοιμηθείς.

Οι Βρετανοί έχουν μια σοφή παροιμία που λέει «πολλή δουλειά και καθόλου παιχνίδι, κάνουν τον Τζακ βαρετό παιδί». Δεν θέλεις να είσαι ο Τζακ το 75% της ζωής σου, θέλεις; Άσε που δεν χωράνε σε δύο μόνο μέρες της εβδομάδας όλα όσα θέλεις να κάνεις.

Όταν οι μέρες σου δεν έχουν ποικιλία, επειδή ας πούμε από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη πας από το σπίτι στη δουλειά και από τη δουλειά στο σπίτι, ο χρόνος συστέλλεται, και καταλήγεις να είσαι από αυτούς τους γραφικούς –και λίγο αξιολύπητους− τύπους που λένε ότι δεν κατάλαβαν πώς πέρασε το εξάμηνο/ η χρονιά/ η δεκαετία. Και ποιος θέλει ολόκληρες δεκαετίες χαμένες από τη ζωή του;
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v