Τι κρατάμε από την καραντίνα

Η τηλεργασία, το Gov.gr, οι βόλτες με τα πόδια, το άραγμα σε πάρκα και άλλα λίγα, ελάχιστα καλά που έφερε στη ζωή μας αυτή η πανδημία.
Τι κρατάμε από την καραντίνα
της Ηρώς Κουνάδη

Να πάει και να μην ξανάρθει, το ξεκαθαρίζουμε πρώτο πρώτο για να μη νομίζεις ότι εδώ θα διαβάσεις εκνευριστικά πράγματα τύπου «α εμείς μια χαρά περάσαμε, κάναμε όλη μέρα χειροτεχνίες και μάθαμε να ζυμώνουμε ψωμί και να μιλάμε σουαχίλι». Όχι. Δεν είμαστε τέτοιοι. Ωστόσο, από αυτό το εξάμηνο που μισήσαμε από τα βάθη της ψυχής μας, υπάρχουν λίγα, ελάχιστα πράγματα που θέλουμε να κρατήσουμε στην (κανονική, φυσιολογική, παλιά) καθημερινότητά μας. Να, αυτά.

Η τηλεργασία

Ψέματα δεν θα πούμε, η κοινωνικοποίηση που συμβαίνει στα γραφεία και τους χώρους εργασίας γενικότερα στην αρχή μας έλειπε τρελά. Όσο όμως περνούσαν οι μήνες, συνειδητοποιούσαμε πόσο μεγάλο πράγμα είναι να μπορείς να φτιάξεις και να φας ό,τι θες όποτε θες, χωρίς να χρειάζεται να προγραμματίζεις αποβραδίς ιδρωμένα ταπεράκια ή να παραγγέλνεις ακριβά ντελίβερι που σε φουσκώνουν. Και πόση οικονομία χρόνου, χρήματος και ωρών ύπνου είναι το να μην έχεις πήγαινε-έλα στη δουλειά. Και πόσο αναζωογονητικό και πολύτιμο για την παραγωγικότητά σου το να μπορείς να κάνεις ένα ντουζάκι στο διάλειμμα, να ξεπήξει το κεφάλι σου.

Το δημόσιο που καλωσήρθε επιτέλους στον 21ο αιώνα

Κοίτα να δεις που τζάμπα φάγαμε τη μισή μας ζωή στημένοι σε ουρές να περιμένουμε το γελοιωδώς αναχρονιστικό γνήσιο της υπογραφής. Χρειάστηκε μια παγκόσμια πανδημία για να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύκολο ήταν να γίνει online, με έναν κωδικό και ένα push notification του web banking. Αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμα τον μαγικό κόσμο του Gov.gr, εδώ σου έχουμε τα βασικά για να ενθουσιαστείς μαζί μας.

Η προσβασιμότητα στην τέχνη

Το αιώνιο παράπονο όσων έχουμε μείνει κάποια στιγμή στη ζωή μας επαρχία, ότι τα πάντα συμβαίνουν στην Αθήνα και μόνο στην Αθήνα, μπορεί από εδώ και στο εξής να ισχύει σε μικρότερο βαθμό. Γιατί σίγουρα, δεν είναι το ίδιο με το να είσαι εκεί, όμως πλέον η τεχνολογία φέρνει σπουδαίες παραστάσεις, συναυλίες, ταινίες και δρώμενα στο σαλόνι σου. Και, όσο και αν παραμένει υποκατάστατο, είναι καλύτερο από το να μην τα έβλεπες ποτέ.

Οι πλατφόρμες

Netflix είχαμε και πριν την πανδημία. Μετά, ακριβώς στην αρχή της, ήρθε στη ζωή μας το Cinobo κι έφερε σπουδαίο σινεμά στις οθόνες μας, με μηνιαίο κόστος μικρότερο απ’ αυτό που πληρώναμε για ένα (1) ποτό έξω. Και μετά ήρθαν κι άλλες, καινούριες πλατφόρμες να μας απαλλάξουν από τις διαδικασίες της παρανομίας και τα νεύρα για τους υπότιτλους που δεν έπαιζαν, ή δεν συγχρονίζονταν, κάθε φορά που θέλαμε να δούμε μια ταινία στο σπίτι. Σίγουρα, δεν θα τις κρατήσουμε όλες, ειδικά τώρα που θα ξεχυθούμε στις παραλίες, κάποιες όμως από αυτές θα μας συντροφεύσουν τα βράδια που θα μαζευόμαστε με την παρέα (τι ωραίο που είναι να λες με την παρέα) στο σπίτι.

Οι βόλτες με τα πόδια και το άραγμα σε πάρκα

Όσοι δεν μεγαλώσαμε στις γειτονιές που μένουμε, περάσαμε το μισό λοκντάουν να ανακαλύπτουμε έκπληκτοι τι συμβαίνει τρία στενά πάνω από το σπίτι μας, και πόσο μίζερο αναζωογονητικό για τις ώρες εγκλεισμού που ζούμε είναι το πάρκο της γειτονιάς μας. Παρ’ όλο που το επόμενο δίμηνο θα μας βρίσκει πιθανότατα σε τραπεζάκια café, μπαρ και ταβερνών και όχι σε γρασίδια πάρκων, αυτή τη μικρή καθημερινή χαρά του μισάωρου περπατήματος στη γειτονιά –ειδικά ως διάλειμμα από την τηλεργασία– λέμε στο ξεχαρμανιασμένο μέλλον μας να την κρατήσουμε.

Το διάβασμα (για όσους κατάφεραν να διαβάσουν)

Κατ’ αρχήν μπράβο παιδιά, δεν τα καταφέραμε όλοι. Κάποιους μας έπιασε άρνηση με το που έγινε σχεδόν «υποχρεωτικό» (τώρα έχεις χρόνο, τώρα θα διαβάσεις όλη τη στοίβα με τα αδιάβαστα που περίμενε υπομονετικά τις καλοκαιρινές σου διακοπές). Οι υπόλοιποι ανακάλυψαν πόσο μεγάλο πράγμα είναι το να μην περιμένεις την ετήσια άδεια για να διαβάσεις ένα βιβλίο, αλλά να εντάσσεις τη λογοτεχνία στην καθημερινότητά σου. Και θα φροντίσουν να βρουν έστω ένα μισάωρο μέσα στην ημέρα για να την κρατήσουν εκεί.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v