Το Κρασί του Μήνα: ΜΕΤΑ 2011, Κτήμα Πιερία Ερατεινή
Ένα κρασί ανατρεπτικό, ακραίο, δυνατό και... πορτοκαλί επιλέγουμε για Κρασί (αυτού) του Μήνα. Η ποικιλία Μαλαγουζιά, η οινοποίηση πολύ ιδιαίτερη, το αποτέλεσμα εντυπωσιακό.
του Θόδωρου Λέλεκα
Νομίζω μπορώ με ασφάλεια να κάνω την υπόθεση ότι οι περισσότεροι από εμάς –αν όχι όλοι μας– έχουμε τουλάχιστον δοκιμάσει μια φορά ένα λευκό κρασί από την ποικιλία Μαλαγουζιά. Ξέρετε, αυτή που μνημονεύαμε από αυτήν εδώ τη σελίδα πρόσφατα, που μας δίνει ανάλαφρα λευκά κρασιά, πλούσια σε λουλουδάτα αρώματα. Ε, αυτό που είχατε στο μυαλό σας, για την ώρα, τουλάχιστον, ξεχάστε το! Γιατί κυκλοφόρησε στην αγορά ένα κρασί –χρώματος πορτοκαλί, παρακαλώ– που θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε όλα όσα είχαμε ταυτίσει με την Μαλαγουζιά.
Αλήθεια, τι είναι όμως το «πορτοκαλί» κρασί; Πρόκειται για μια πολύ παλιά τεχνική οινοποίησης, που πρωτο-καταγράφηκε στη Γεωργία και τελευταία έχει διαδοθεί πολύ σε χώρες τόσο του παλαιού, όσο και του νέου κόσμου. Ο όρος «πορτοκαλί» αφορά αποκλειστικά το χαρακτηριστικό χρώμα του κρασιού, που προκύπτει α) από την ερυθρή οινοποίηση λευκών σταφυλιών και β) από την εσκεμμένη οξειδωτική παλαίωση.
Το ΜΕΤΑ, λοιπόν, είναι ένα πορτοκαλί κρασί από Μαλαγουζιά. Και έχει σημασία αυτό, γιατί η συγκεκριμένη ποικιλία, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στην οξείδωση, εδώ έρχεται αντιμέτωπη με τον «δαίμονά» της και τον νικάει κατά κράτος. Μάλιστα το κρασί αυτό έχει προκύψει από μια επίπονη διαδικασία που ξεκινάει με ειδική «τεχνική ωρίμανσης και συμπύκνωσης των χυμών του καρπού πάνω στο αμπέλι», την οποία ακολουθεί εκχύλιση χρωστικών και τανινών από τον φλοιό του σταφυλιού, για να ολοκληρωθεί με «έκθεση του οίνου σε ακραίες συνθήκες οξειδωτικής ωρίμανσης σε γυάλινους αμφορείς για δύο χρόνια». Μετά από όλα αυτά, και δεδομένου του εντυπωσιακού αποτελέσματος, με μεγάλη χαρά –και χωρίς δεύτερη σκέψη– ανακηρύσσω το ΜΕΤΑ 2011 «Κρασί του Μήνα» για τον Ιούνιο του 2014.
Ας δούμε όμως το κρασί πιο προσεκτικά. Στο μάτι, το χρώμα του είναι πράγματι πορτοκαλί, αρκετά ζωηρό και έντονο, ωστόσο, χωρίς να θυμίζει το άτονο κεχριμπαρί ενός οξειδωμένου κρασιού. Σημειώνεται ότι το κρασί είναι θολό –ή τουλάχιστον «μη διαυγές». Πρέπει έτσι κι αλλιώς να αναφέρουμε ότι, όπως αναγράφεται στην ετικέτα, είναι αφιλτράριστο και άψυκτο, ενώ δεν περιέχει θειώδη.
Στη μύτη η Μαλαγουζιά δίνει το στίγμα της, δίνοντάς μας αμέσως να καταλάβουμε ότι το κρασί προέρχεται από μία εμφανώς αρωματική ποικιλία. Τα αρώματά της, ωστόσο, δεν είναι φρέσκα και καθαρά, αλλά είναι εξελιγμένα, ζαχαρωμένα και με έντονη την επιρροή του αλκοόλ, που, άλλωστε, είναι αρκετά τσιμπημένο.
Στο στόμα τα αρώματα της μύτης εξελίσσονται, η υφή είναι πληθωρική και η οξύτητα ιδιαίτερα τονισμένη. Το αλκοόλ δεν κρύβεται –δεν νομίζω ότι πρέπει ή χρειάζεται– ενώ η επίγευση είναι μακρά και έχει έκδηλα αρώματα καραμέλας και αποξηραμένων λουλουδιών. Εντυπωσιακά είναι και τα δάκρυα που σχηματίζονται στα τοιχώματα του ποτηριού, κάτι που δεν είναι παράδοξο, ειδικά λόγω του υψηλού αλκοολικού τίτλου.
Πώς θα ταιριάξουμε το ΜΕΤΑ 2011 στο τραπέζι; Να μια καλή ερώτηση, που με βασάνισε αρκετά. Πρώτα απ’ όλα, θα το απολάμβανα σκέτο –κάτι που γενικά δεν συνηθίζω– γιατί θεωρώ ότι αυτό το κρασί είναι από μόνο του ένα «ποτό» που δύσκολα μοιράζεται την προσοχή και τις εντυπώσεις με κάτι άλλο. Από εκεί και πέρα θα το έβλεπα δίπλα σε ένα σιγοψημένο γουρουνάκι, η πέτσα του οποίου έχει καραμελώσει. Και μιλώντας για «καραμέλωμα» γενικότερα, το προτείνω για να συνοδεύσει πιάτα που περιλαμβάνουν καραμελωμένα κρεμμύδια ή (ολόκληρα) σκόρδα. Τέλος, το θεωρώ ιδανικό συνοδό για πιάτα από έθνικ κουζίνες όπως η Κινέζικη, η Ινδική και η Ταϊλανδέζικη –προσοχή όμως: εξωτικά αλλά όχι καυτερά, καθώς αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό αλκοόλ, θα μπορούσε να είναι κάπως... ριψοκίνδυνο.
Το Κτήμα Πιερία Ερατεινή είναι δημιούργημα δύο εξαιρετικών οινολόγων, του Παύλου Αργυρόπουλου και του Ανδρέα Πάντου. Οι αμπελώνες του, τους οποίους έχω τη χαρά να έχω περπατήσει, βρίσκονται σε έναν καταπράσινο λόφο γύρω από το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, στην περιοχή Κολινδρός, στα Πιέρεια Όρη. Το καταξιωμένο δίδυμο ασχολείται με ευρεία γκάμα Ελληνικών και διεθνών ποικιλιών και το Κτήμα παράγει ένα πλούσιο portfolio από λευκά, ερυθρά και γλυκά κρασιά. Από αυτά, βέβαια, θα ξεχωρίσω την ετικέτα «Γυμνός Βασιλιάς», που ήταν και η πρώτη του Κτήματος Πιερία Ερατεινή, και την οποία θεωρώ ένα από τα κορυφαία Ελληνικά ερυθρά κρασιά.
Το ΜΕΤΑ 2011 είναι οίνος με Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη (ΠΓΕ) Μακεδονία και αλκοολικό τίτλο 14.5%. Το βρίσκουμε σε πολύ επιλεγμένα σημεία, σε τιμή που κυμαίνεται γύρω στα 20 ευρώ (φιάλη 500ml). Αν θέλετε τη συμβουλή μου, αγνοήστε το όνομά του και μην το αφήσετε για «μετά» - δοκιμάστε το τώρα!
Εις υγείαν!
Νομίζω μπορώ με ασφάλεια να κάνω την υπόθεση ότι οι περισσότεροι από εμάς –αν όχι όλοι μας– έχουμε τουλάχιστον δοκιμάσει μια φορά ένα λευκό κρασί από την ποικιλία Μαλαγουζιά. Ξέρετε, αυτή που μνημονεύαμε από αυτήν εδώ τη σελίδα πρόσφατα, που μας δίνει ανάλαφρα λευκά κρασιά, πλούσια σε λουλουδάτα αρώματα. Ε, αυτό που είχατε στο μυαλό σας, για την ώρα, τουλάχιστον, ξεχάστε το! Γιατί κυκλοφόρησε στην αγορά ένα κρασί –χρώματος πορτοκαλί, παρακαλώ– που θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε όλα όσα είχαμε ταυτίσει με την Μαλαγουζιά.
Αλήθεια, τι είναι όμως το «πορτοκαλί» κρασί; Πρόκειται για μια πολύ παλιά τεχνική οινοποίησης, που πρωτο-καταγράφηκε στη Γεωργία και τελευταία έχει διαδοθεί πολύ σε χώρες τόσο του παλαιού, όσο και του νέου κόσμου. Ο όρος «πορτοκαλί» αφορά αποκλειστικά το χαρακτηριστικό χρώμα του κρασιού, που προκύπτει α) από την ερυθρή οινοποίηση λευκών σταφυλιών και β) από την εσκεμμένη οξειδωτική παλαίωση.
Το ΜΕΤΑ, λοιπόν, είναι ένα πορτοκαλί κρασί από Μαλαγουζιά. Και έχει σημασία αυτό, γιατί η συγκεκριμένη ποικιλία, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στην οξείδωση, εδώ έρχεται αντιμέτωπη με τον «δαίμονά» της και τον νικάει κατά κράτος. Μάλιστα το κρασί αυτό έχει προκύψει από μια επίπονη διαδικασία που ξεκινάει με ειδική «τεχνική ωρίμανσης και συμπύκνωσης των χυμών του καρπού πάνω στο αμπέλι», την οποία ακολουθεί εκχύλιση χρωστικών και τανινών από τον φλοιό του σταφυλιού, για να ολοκληρωθεί με «έκθεση του οίνου σε ακραίες συνθήκες οξειδωτικής ωρίμανσης σε γυάλινους αμφορείς για δύο χρόνια». Μετά από όλα αυτά, και δεδομένου του εντυπωσιακού αποτελέσματος, με μεγάλη χαρά –και χωρίς δεύτερη σκέψη– ανακηρύσσω το ΜΕΤΑ 2011 «Κρασί του Μήνα» για τον Ιούνιο του 2014.
Ας δούμε όμως το κρασί πιο προσεκτικά. Στο μάτι, το χρώμα του είναι πράγματι πορτοκαλί, αρκετά ζωηρό και έντονο, ωστόσο, χωρίς να θυμίζει το άτονο κεχριμπαρί ενός οξειδωμένου κρασιού. Σημειώνεται ότι το κρασί είναι θολό –ή τουλάχιστον «μη διαυγές». Πρέπει έτσι κι αλλιώς να αναφέρουμε ότι, όπως αναγράφεται στην ετικέτα, είναι αφιλτράριστο και άψυκτο, ενώ δεν περιέχει θειώδη.
Στη μύτη η Μαλαγουζιά δίνει το στίγμα της, δίνοντάς μας αμέσως να καταλάβουμε ότι το κρασί προέρχεται από μία εμφανώς αρωματική ποικιλία. Τα αρώματά της, ωστόσο, δεν είναι φρέσκα και καθαρά, αλλά είναι εξελιγμένα, ζαχαρωμένα και με έντονη την επιρροή του αλκοόλ, που, άλλωστε, είναι αρκετά τσιμπημένο.
Στο στόμα τα αρώματα της μύτης εξελίσσονται, η υφή είναι πληθωρική και η οξύτητα ιδιαίτερα τονισμένη. Το αλκοόλ δεν κρύβεται –δεν νομίζω ότι πρέπει ή χρειάζεται– ενώ η επίγευση είναι μακρά και έχει έκδηλα αρώματα καραμέλας και αποξηραμένων λουλουδιών. Εντυπωσιακά είναι και τα δάκρυα που σχηματίζονται στα τοιχώματα του ποτηριού, κάτι που δεν είναι παράδοξο, ειδικά λόγω του υψηλού αλκοολικού τίτλου.
Πώς θα ταιριάξουμε το ΜΕΤΑ 2011 στο τραπέζι; Να μια καλή ερώτηση, που με βασάνισε αρκετά. Πρώτα απ’ όλα, θα το απολάμβανα σκέτο –κάτι που γενικά δεν συνηθίζω– γιατί θεωρώ ότι αυτό το κρασί είναι από μόνο του ένα «ποτό» που δύσκολα μοιράζεται την προσοχή και τις εντυπώσεις με κάτι άλλο. Από εκεί και πέρα θα το έβλεπα δίπλα σε ένα σιγοψημένο γουρουνάκι, η πέτσα του οποίου έχει καραμελώσει. Και μιλώντας για «καραμέλωμα» γενικότερα, το προτείνω για να συνοδεύσει πιάτα που περιλαμβάνουν καραμελωμένα κρεμμύδια ή (ολόκληρα) σκόρδα. Τέλος, το θεωρώ ιδανικό συνοδό για πιάτα από έθνικ κουζίνες όπως η Κινέζικη, η Ινδική και η Ταϊλανδέζικη –προσοχή όμως: εξωτικά αλλά όχι καυτερά, καθώς αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό αλκοόλ, θα μπορούσε να είναι κάπως... ριψοκίνδυνο.
Το Κτήμα Πιερία Ερατεινή είναι δημιούργημα δύο εξαιρετικών οινολόγων, του Παύλου Αργυρόπουλου και του Ανδρέα Πάντου. Οι αμπελώνες του, τους οποίους έχω τη χαρά να έχω περπατήσει, βρίσκονται σε έναν καταπράσινο λόφο γύρω από το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, στην περιοχή Κολινδρός, στα Πιέρεια Όρη. Το καταξιωμένο δίδυμο ασχολείται με ευρεία γκάμα Ελληνικών και διεθνών ποικιλιών και το Κτήμα παράγει ένα πλούσιο portfolio από λευκά, ερυθρά και γλυκά κρασιά. Από αυτά, βέβαια, θα ξεχωρίσω την ετικέτα «Γυμνός Βασιλιάς», που ήταν και η πρώτη του Κτήματος Πιερία Ερατεινή, και την οποία θεωρώ ένα από τα κορυφαία Ελληνικά ερυθρά κρασιά.
Το ΜΕΤΑ 2011 είναι οίνος με Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη (ΠΓΕ) Μακεδονία και αλκοολικό τίτλο 14.5%. Το βρίσκουμε σε πολύ επιλεγμένα σημεία, σε τιμή που κυμαίνεται γύρω στα 20 ευρώ (φιάλη 500ml). Αν θέλετε τη συμβουλή μου, αγνοήστε το όνομά του και μην το αφήσετε για «μετά» - δοκιμάστε το τώρα!
Εις υγείαν!
