Τα θρυλικά καφέ της Αθήνας που μας λείπουν

Τα ουζάκια στον Λυκαβηττό με την Αθήνα πιάτο, το επτασφράγιστο μυστικό της συνταγής φραπέ στον Λέντζο και οι δεκάδες χιλιάδες συναυλίες, εκθέσεις και συζητήσεις στο Φλοράλ.

Ανατρέχουμε με συγκίνηση και μπόλικη νοσταλγία στις ιστορίες ιστορικών καφέ της Αθήνας τα οποία (μας) λείπουν.

Λέντζος

Λέντζου και έπινα καφέ

Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε

Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ

Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη

Ο θρυλικός φραπέ(ς) του έγινε τραγούδι, η συνταγή του παρέμενε για χρόνια μυστική, ενώ οι παραγγελίες γίνονταν με συγκεκριμένους κώδικες: ο «κανονικός» είχε στάνταρ ποσότητα ζάχαρης και γάλακτος, ενώ για τον «μέτριο» ο ιδιοκτήτης Χρήστος προσέθετε έξτρα καφέ για να μετριαστεί η γλύκα. Σκέτος δεν σερβιρόταν. Το καφενείο του Λέντζου στο Παγκράτι έκλεισε τον Φεβρουάριο του 2013, όμως ο μύθος του πλανάται μέχρι σήμερα στην χιπ περιοχή, κόντρα στην κουλτούρα του ξενόφερτου εσπρέσο. Το καφενείο του Λέντζου στο Παγκράτι έκλεισε τον Φεβρουάριο του 2013, όμως ο μύθος του πλανάται μέχρι σήμερα στην hip περιοχή κόντρα στην κουλτούρα του ξενόφερτου εσπρέσο. Αν δεν τον προλάβατε, μπορείτε να πάρετε μια γεύση του σήμερα, μιας και οι Αττικοί Φούρνοι που άνοιξαν στο σημείο όπου βρισκόταν έχουν διατηρήσει τη συνταγή του, σαν φόρο τιμής.

Φλοράλ

Ξεκίνησε ως Φλοράλ Patisserie Deluxe στην Μπλε Πολυκατοικία των Εξαρχείων τη δεκαετία του ’30, άλλαξε ιδιοκτήτες, έκλεισε, επανήλθε και μας αποχαιρέτησε οριστικά τον Ιούνιο του ’16. Μέσα στην 83χρονη πορεία του φιλοξένησε γενιές φοιτητών και κατοίκων της πιο ιδιόρρυθμης περιοχής της Αθήνας και αποτέλεσε χώρο περισυλλογής και συγγραφής ανθρώπων του πνεύματος. Μαζί με το Φλοράλ έκλεισε και ένας κύκλος γεμάτος παρουσιάσεις βιβλίων, συναυλιών, σεμιναρίων, προβολών, ποιητικών βραδιών, αφιερωμάτων και όλων εκείνων που καθιερώνουν έναν χώρο ως «χώρο πολιτισμού».

Νέον

Το νεοκλασσικό κτίριο στη φωνία Δώρου και πλατείας Ομονoίας που κτίστηκε τη δεκαετία του 1860 και πρόλαβε να κηρυχθεί διατηρητέο γλιτώνοντας τις κατεδαφίσεις φιλοξενούσε ένα από τα ιστορικότερα καφενεία της πρωτεύουσας. Το «Νέον Βυζάντιον», όπως ήταν το πρώτο του όνομα, άνοιξε το 1930 και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή μετονομάστηκε σε «Νέον», προς αποφυγή συνειρμών, ενώ γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες του την περίοδο 1925-1940, φιλοξενώντας στα τραπέζια του πλήθος λογοτεχνών της εποχής. Ο εσωτερικός του διάκοσμος και η επίπλωσή του ήταν εντυπωσιακά, με ζωγραφικό διάκοσμο, μεγάλους καθρέφτες και επίπλωση της εποχής όπου κυριαρχούσαν τα μεγάλα μαρμάρινα τραπέζια. Μετά από ριζική ανακαίνιση το 2009 παρέμεινε ανοικτό για χρόνο πριν κλείσει, ενώ από το 2013 άνοιξε ξανά τις πύλες του ως «Βενέτης», με την αλυσίδα να κρατά τα κύρια χαρακτηριστικά του παλιού καφενείου στο καφέ του πρώτου ορόφου.

Πράσινη Τέντα

Όσοι είναι ή θέλουν να λέγονται Αθηναίοι δε γίνεται να μην ξαπόστασαν για ένα ουζάκι ή μια πορτοκαλάδα στα τραπεζάκια αυτού του ιστορικού αναψυκτηρίου στον Λυκαβηττό, στον δρόμο προς τον Άγιο Γεώργιο, μετά την κουραστική ανάβαση. Φυσικά μαζί με τον ουρανίσκο ξεδιψούσε και η ματιά, αφού από εκεί ψηλά από το «μπαλκονάκι, η θέα της πόλης ήταν ονειρεμένη. Δεν ήταν άλλωστε λίγοι οι πρώτοι (μας) έρωτες που βρήκαν φωλιά εδώ. Το αναψυκτήριο που μετέπειτα μετατράπηκε σε καφενείο/ουζερί χτίστηκε το 1931, ενώ σταμάτησε να λειτουργεί από το 2000 (περίπου) και έκτοτε θυμίζει φάντασμα του παρελθόντος.

Καφετέρια Λουμπαρδιάρη

Κάποιο το αποκαλούν «ησυχαστήριο του Πικιώνη», κάποιοι άλλοι «καφενείο στον Λουμπαρδιάρη», άλλοι απλά «Λούμπο». Η καφετέρια του Λουμπαρδιάρη στου Φιλοπάππου ή Αναπαυτήριο ανήκει στα Έργα Ακροπόλεως-Φιλοπάππου του Δημήτρη Πικιώνη τα οποία έγιναν την δεκαετία του ’50 επί Κωσταντίνου Καραμανλή και αποτέλεσε αυτό που θα λέγαμε «χοτ» προορισμό για την νεολαία των ‘60s, χωρίς αυτό να σημαίνει πώς δεν τιμήθηκε δεόντως και από τις μέλλουσες γενιές. Το καφέ του του Φιλοπάππου αποτέλεσε προορισμό για ανοιξιάτικες κοπάνες, ραντεβουδάκια και πάσης φύσεως συναντήσεις «για ένα καφεδάκι», όμως έκλεισε το 2005 μετά από περίπου 40 χρόνια λειτουργίας. Έκτοτε πρωτοβουλίες κατοίκων αναλαμβάνουν τον καθαρισμό του ανά διαστήματα, όμως προς το παρόν δεν γνωρίζουμε αν θα το ξαναδούμε να λειτουργεί.