Amici: Φάγαμε τον Πειραιά με τα κουτάλια

της Ηρώς Κουνάδη

Ήρθε και προσγειώθηκε πριν από λίγους μήνες σε μια από τις πιο αγαπημένες μας γειτονιές του Πειραιά: Πάνω από την Μαρίνα της Ζέας, ούτε Πασαλιμάνι ούτε Πειραϊκή, ούτε πολύβουη πιάτσα, αλλά ούτε και σκοτεινή γειτονιά. Με θέα στα φώτα του Πασαλιμανιού που καθρεφτίζονται στην θάλασσα, και τα κότερα που λικνίζονται στο βραδινό αεράκι, με ένα παταράκι με μεγάλες τζαμαρίες να επιτρέπουν το χάζι σε όλα αυτά, και τραπεζάκια έξω, αν θες να αναπνέεις και τον θαλασσινό αέρα. Και το όνομα αυτού; Amici.

Παραπέμπει σε ιταλικό, το ξέρουμε. Με το που βλέπεις την ταμπέλα του, πάει ο νους σου σε πίτσα και πάστα. Πάστα έχει –και εξαιρετική μάλιστα– πίτσα όχι. Οι καταβολές είναι εμφανώς ιταλικές, ξεφεύγουν όμως προς κάθε γωνιά της Μεσογείου, για να υπερβούν τα σύνορα και να παντρέψουν σε ένα ιδιαίτερα ευτυχές αποτέλεσμα πολλές διαφορετικές κουζίνες, πρώτες ύλες και τεχνικές.



Ο χώρος, όμως, πρώτα: Φωτεινός και ψηλοτάβανος, minimal όσο πρέπει αλλά ταυτόχρονα ζεστός, με το κόκκινο τουβλάκι να «σπάει» το υπόλευκο των τοίχων, τις γυμνές λάμπες που κρέμονται από το ταβάνι να βάζουν την απαλή βιομηχανική τους πινελιά, το vintage πλακάκι να κάνει ωραία αντίθεση με το μονόχρωμο πάτωμα και την απόσταση μεταξύ των τραπεζιών να δίνει τον απαραίτητο αέρα που τόσο λείπει από πολλά εστιατόρια πια. Παρόμοια η εικόνα και στο πατάρι, που ό,τι χάνει σε… ύψος ταβανιού, σε σχέση με το ισόγειο, το κερδίζει σε απαράμιλλη θέα θαλασσινή.



Τα του φαγητού: Ξεκίνημα με τραγανιστή μπρουσκέτα με πέστο λιαστής ντομάτας και φετούλες εξαιρετικής ποιότητας προσούτο. Συνέχεια με ωραιότατες κροκετούλες πατάτας που λιώνουν στο στόμα αποκαλύπτοντας αρώματα δυόσμου και μυρωδικών –συνοδεύονται με δροσερή σως γιαουρτιού με δυόσμο. Η σαλάτα, δροσερή πρασινάδα με ρόδι, προσούτο, μακαντάμια και βινεγκρέτ ροδιού. Και τα κυρίως, πραγματική αποκάλυψη: Ένα εξαίσια τρυφερό φιλέτο κοτόπουλο μαγειρεμένο sous-vide, που σερβίρεται με καταπληκτικό χυλοπιτάκι αρωματισμένο με σόγια, τζίντζερ, λάιμ και τραγανό κρεμμύδι-καρότο. Και ένας άψογος σολομός σωτέ με ρεβυθάδα και σάλτσα με κρέμα γάλακτος, λάιμ και φασκόμηλο.

Τη μικρή αλλά περιεκτική λίστα κρασιών απαρτίζουν ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα –σερβίρονται, δε, σχεδόν όλες τους και σε ποτήρι. Για να πάρετε μια γεύση: Χρυσός Λέων Ν. Λαζαρίδη, Viognier Σκούρα, Ραψάνη Ντούγκου, Domaine Costa Lazaridi. Οι τιμές τους κυμαίνονται στα 3,50-5€ το ποτήρι, και στα 14-25€ το μπουκάλι.



Τα γλυκά, πάλι, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο μόνα τους. Όσο δύσκολο και αν είναι να βρεις χώρο, πώς να αντισταθείς μπροστά στον πειρασμό μιας τραγανής σφολιάτας με κρέμα φράουλας, γκανάζ σοκολάτας γάλακτος και παγωτό φιστίκι; Ή σε μια πανακότα με βανίλια Μαδαγασκάρης, γλυκό τριαντάφυλλο και μακαρόν φιστίκι;

Για ένα φουλ έξτρα γεύμα, γλυκού και κρασιού περιλαμβανομένου, θα υπολογίσετε το μέγιστο 25€ το άτομο.